Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Hanzestedenpad van Zwolle naar Deventer
Vrijdag 23 mei t/m zondag 25 mei 2014

Vrijdag 23 mei 2014
Zwolle – Wijhe
De trein is mooi op tijd en zit zoals gewoonlijk vol met scholieren. Het is iets bewolkt en 19 graden in de plus. Het is droog, maar vanmiddag is er kans op regen. We hebben 33 kilometer voor de boeg, dus moeten we vol aan de bak.

Eerst maar even de Metro.
Dat is waar, gisteren mochten we naar de stembus. Ik heb ook maar even die moeite genomen. We konden stemmen voor het Europees Parlement, zoals bekend hebben die niets te vertellen. De opkomst was sowieso zeer laag, meer dan 60% van de stemgerechtigden geloofde het wel. De uitslag wordt pas zondagavond bekendgemaakt als alle andere EU-lidstaten ook gestemd hebben. De exitpolls verwachten winst voor D66, het CDA en de SP. De PVV staat op verlies evenals de PvdA en Groenlinks. De VVD houdt mogelijk hetzelfde aantal zetels.
De Partij voor de Dieren en 50plus komen mogelijk met één zetel in het parlement.
OK, als die exitpolls zondagavond gelijk krijgen, dan willen we dus met z’n allen (!?) in de EU blijven.
Een dug-out in het Friese Twijzel is ingestort. Eén van de kinderen die daarop aan het spelen was, is om het leven gekomen. Ze waren al meermalen gewaarschuwd niet op de dug-out te spelen. Nu gaat het over de schuldvraag. Was de dug-out wel goed onderhouden? Er is vorig jaar een grote tak op gevallen, is er toen wel een technische controle geweest. Tja, de kinderen waren gewaarschuwd! Het blijft natuurlijk tragisch, maar als je niet wil horen, dan moet je maar voelen. OK, dit is misschien wat bot gesteld, maar een bouwkundige houdt bij het ontwerpen van wat dan ook, rekening met het eigen gewicht van de constructie, regen, wind en sneeuw. Nog wat extra veiligheid inbouwen en dat is het dan. Moet hij dan ook rekening houden met spelende kinderen of een jolig elftal dat een feestje gaat bouwen op de dug-out na een gewonnen wedstrijd? Dan mag je zo langzamerhand wel heien!
Vijf rokende vrouwen zijn aangehouden nadat zij een NS-conductrice hadden belaagd. Zij werden erop aangesproken dat zij op de bewuste plek niet mochten roken. In wat voor land leven we zo langzamerhand?
’t Is pas mei, maar Zwarte Piet staat al voor de rechter. Nou ja, het gaat erom of de gemeente Amsterdam wel toestemming had mogen geven voor de Sinterklaasintocht mét Zwarte Pieten. Als we Zwarte Piet een ‘Bassie’ outfit aanmeten zal het ook wel weer verkeerd vallen (bij een aantal Nederlanders).
Pauw & Witteman stoppen er na bijna acht jaar mee. Ik heb er nooit naar gekeken, ’t was mij te laat. Trouwens, die naam ‘Witteman’, kan dat tegenwoordig nog wel? En Pauw? Wat vindt de Partij voor de Dieren daarvan?
De tweede helft van de Metro is entertainment, dat sla ik meteen over.
Ai, er ligt nog een ‘Spits’. Meer van hetzelfde natuurlijk, maar ook een artikel over het ‘lokschaap’. Zeventig schapen zijn behandeld met een middeltje waardoor teken worden gedood. Als dat middeltje nu eens op de markt komt, dan smeer ik me er ook mee in. Is dat niet simpeler? Zo te lezen hebben schapen geen last van een teek en krijgen de ziekte van Lyme niet. Is dat echt zo? En waardoor komt dat dan? Zo zie je dat zo’n informatief artikel een aantal vragen oproept, die niet worden beantwoord. Ach, het is nog maar een experiment, mogelijk lees ik er later meer over.
In Zwolle ontmoet ik Albert, ook dit keer lopen we met z’n tweetjes. We gaan meteen van start en lopen richting Stadsgracht. Daar slaan we linksaf en even verder steken we de Nieuwe Havenbrug over. Daar slaan we rechtsaf en lopen langs de andere kant van de stadsgracht. Even verder staat Museum de Fundatie. Dat ruimtevaart-achtige ding bovenop is de nieuwe expositieruimte gerealiseerd in 2012-2013. Tja, zo’n buitenaards ding bovenop een neoclassicistisch gebouw. Je moet er maar opkomen. In het park staat een borstbeeld van ene Potgieter 1808-1875). Wie was dat ook alweer? Ai, een schrijver van voornamelijk proza en poëzie. Ik heb nooit iets van hem gelezen.
Een stukje verder staat de Sassenpoort gebouwd in de 14e-15e eeuw als onderdeel van de stadsverdedigingswerken. Hm, is er al iets open om de KMA te genieten? Zo te zien is alles nog dicht.
Iets voorbij de markt (in opbouw) zien we dat ‘coffeeunited’ open is. Ik denk dat het er een gezellige boel is. Het is hier niet goedkoop, maar de koffie is prima. In appeltaart of iets dergelijks heb ik nog geen trek. Tegen negenen stappen we weer op.
Dit pand ziet er toch enigszins verloederd uit. Toch heeft hier niet de minste gewoond, namelijk Admiraal van Braam. Hij heeft voor het vaderland goed zijn best gedaan. Inmiddels zijn we alles weer kwijt. Bij het Almelose kanaal slaan we rechtsaf. Zie ik daar Zwarte Piet aan dek? Beginnen we nu al te provoceren? ’t Is jammer van de geparkeerde auto’s, anders zou je je in de 15e eeuw wanen. Een stuk(je) stadsmuur. Ik realiseer mij dat we voorbij restaurant De Librije moeten zijn gelopen. Jammer, ik had nog wel willen reserveren. Aan de overkant staat de watertoren van Zwolle gebouwd in 1892. Wel is de watertoren in 1935 gerenoveerd en in 1959 omgeven door een stenen muur.
De toren is 36 meter hoog en heeft een reservoir van 500 kuub. In de jaren ’90 van de vorige eeuw is de watertoren buiten gebruik gesteld. Een fietspad en dan ook nog langs een kanaal. Beter kun je het niet hebben. Zo denken deze woonark-bewoners er ook over. ’t Is nog wat vroeg, anders hadden we misschien een vorkje kunnen meeprikken. Een fietspad, een kanaal en bovendien een industrieterrein. Wat hebben we een mazzel. Hier is toch een heel stuk aangebouwd. Gelukkig wel in stijl. Dit is de voorkant van dezelfde boerderij. Paarden, paarden en nog eens paarden. Het is een tamelijk dure hobby (heb ik me laten vertellen). Hier lopen we door het parkbos Zandhove. Verderop zit een verpleeghuis. Om elf uur ‘maken’ we even pauze op een bankje. ik bereid koffie op mijn brandertje en eet er brood van thuis bij op. Wel worden we meermalen gestoord door een hond die duidelijk de baas is van zijn ‘vrouwtje’. Snappen hondenuitlaters niet dat ze zeer irritant bezig kunnen zijn?
Om half twaalf lopen we weer verder. Iets verder staat deze imposante boom,
’t kon weleens een sequoia zijn. We zien in de omgeving wel meer buitenissige bomen, zeker een erfenis van de toenmalige eigenaren van Landgoed Zandhove, de familie Scriverius. Dit is de Aalvangersweg. ’t Is maar een kilometertje, dan slaan we rechtsaf. In de verte staat de IJsselcentrale. Al in 2012 is de centrale buiten gebruik gesteld. De kerk in Windesheim heeft een opvallende vorm. Dat komt door de voormalige functie, het is een brouwerij geweest. Iets verder staat Huis Windesheim. Gelukkig is er een uitgebreid informatiepaneel aanwezig. Volgens de wandelgids staan er langs de Windesheimerweg diverse 19e eeuwse dienstwoningen voorzien van rieten dak én in de kleuren van het huis.
OK, de Windesheimerweg? Check! In de kleuren van het huis? Check! Rieten dak? Oeps! Deze jachthut staat ook aan de Windesheimerweg, maar het is duidelijk geen dienstwoning. Deze handwijzer staat er ook al de nodige jaren. Als ze hem nu een stukje terug hadden neergezet, dan hadden ze er ook nog het Maarten van Rossumpad op kunnen beitelen. Dat pad heb ik gelopen, vandaar dat het me hier bekend voorkomt. We naderen het Natuurgebied Tichelgaten. Als we de route andersom hadden gelopen hadden we hier moeten wildkamperen. Nou, dan hadden we wel een vlot mee moeten sjouwen. Op voorstel van Albert lopen we de route nu andersom en vanavond kunnen we terecht op een (hopelijk) droge camping. Deze meidoornhaag zit volledig onder het spinrag. In het spinsel huist de stippelmot. Het zijn rupsen die de meidoorn kaalvreten en over een paar weken gaan verpoppen. Volgende maand verschijnen de twee centimeter grote vlinders. Ze zijn satijnwit van kleur met zwarte stipjes op de vleugels. De meidoorn kan er wel tegen en loopt tegen die tijd opnieuw uit. De IJssel stroomt een paar honderd meter rechts van ons. Het ziet er hier allemaal nogal vruchtbaar uit. Een tikje saai ook wel. Boerderijen staan er uiteraard ook. Deze viel ons op met zijn 12 daklichten. En daarnaast nóg een grote. Een stukje graspad. Asfalt is niet alles, maar graspad heeft ook zo zijn nadelen. Albert heeft het bordje gezien, ik heb het gemist. De hoofdroute door de ‘Buitenwaarden’ is onbegaanbaar, vandaar dat we nu over de alternatieve route verder lopen naar Wijhe. Het begint te regenen en na verloop van tijd nog harder te regenen. Ik heb wel mijn regenjack ingepakt (en dat trek ik nu aan), maar vond het deze keer niet nodig om mijn regenbroek in te pakken. Achteraf gezien niet slim! In de stromende regen lopen we Wijhe in en zien in het centrum Tapperij:
‘De Sallandse Kamer’. Nou, het lijkt wel een Ierse pub. Albert bestelt biertjes en het is een Westmalle Trappist geworden. Dat smaakt zeker niet verkeerd. We kouten nog een tijd met de kok en het bedienend meisje. Zij mag wel alcoholische versnaperingen serveren (en moet in geval van twijfel naar de ID-kaart vragen), maar zelf mag ze het niet drinken! Ze blijkt pas 15! Tja, die nieuwe alcoholwet is natuurlijk een wassen neus, maar sowieso kost het de belastingbetaler een ‘x’ bedrag (aan controles/regelgeving enz.). Ik zou dat bedrag wel eens willen weten.
Na een dik uur stappen we op (gezelligheid kent geen tijd). Als we buiten komen blijkt het droog, wel is de lens van mijn fototoestel nog iets beslagen. De zon komt door, je houdt het toch niet voor mogelijk. Mijn broek was al aardig opgedroogd, nu gaat het verder snel. Iets verder staat de Wijhese Molen gebouwd in 1703. Het is een korenmolen en hij is maalvaardig. De verkiezingsposters kunnen weg. Of laten ze deze hangen voor de volgende verkiezingen. Ik denk niet dat er de komende jaren iets verandert. We lopen Wijhe uit en passeren een boomkwekerij. Hm, nog een handvol kilometers naar de camping. Ik heb ‘moeie’ voeten en dat biertje had ik beter niet tot mij moeten nemen. De MKZ-crisis staat mij nog helder voor ogen. Kranen die gedode runderen in containers dumpen. En nodig was het niet, een koe komt er vanzelf weer overheen. Het was nodig om onze export niet in gevaar te brengen. Was het in 2001? Zo snel gaat de tijd. We lopen langs de Duursche Waarden, een natuurreservaat. Het ziet er allemaal erg nat uit. Zijn dat paarden in de verte? ’t Zijn inderdaad paarden, een hele kudde nog wel. Ze worden opgedreven door Indianen, gewoon westers gekleed. Dat verenkleed dragen ze alleen in Amerikaanse Westerns. Ze zijn hier behoorlijk aan het graven. Halen ze de kleilaag weg voor de baksteen-industrie? Komt hier een groot overloop gebied zodat de IJssel hier buiten zijn oevers kan treden? Wordt het ‘nieuwe’ natuur? Er staat nergens een bord, dat kon er zeker niet vanaf. Of wordt Bos-Kalis aan het werk gehouden? De schapen vinden het – voorlopig – best. Een ooievaar op het nest. Dit lijkt mij koolzaad. Het oogt enigszins nevelig, maar het heeft natuurlijk behoorlijk geregend. Om twintig over zes lopen we camping ’t Haasje op Tien minuten later hebben we een mooi plekje voor de tentjes gevonden.
We betalen (later) €6,75 p/p voor dit moois in de Taverna. Helaas is de beheerder er even niet, dus is er geen douchekaart beschikbaar. Niet douchen dus. Ik maak een enkele keer mee dat een camping een geavanceerd douchekaartsysteem hanteert. Het begint er mee dat je meestal €10,- borg voor zo’n kaart moet betalen. Dan zetten ze er een bepaald bedrag op dat voldoende moet zijn voor een fatsoenlijke douche. De kaart moet dan weer retour (de receptie is inmiddels gesloten), dus morgenochtend ben je de eerste. Dat is meestal niet om acht uur, maar (veel) later. Misschien ideaal als je langere tijd op dezelfde camping staat, maar voor trekkers is dit systeem een regelrechte ramp.
Wel kan ik lekker in het zonnetje voor de tent zitten. Zoals gebruikelijk (als ik mijn brander tenminste niet vergeet) bereid ik een Knorr-maaltijd. Dit keer begeleid door een uitstekende Merlot-Cabernet. Deze fles heb ik laatst gekregen van een dankbare klant, daar doe ik het uiteraard voor. Misschien dat dit wijntje toch iets teveel ‘body’ heeft voor een Knorr-maaltijd, hij zou nog beter tot zijn recht komen met een stukje wild. Ach je kunt niet alles hebben. Tegen negenen kruip ik erin, ik ben best wel een beetje moe.