Zondag 16 september 2007
Stolwijk – Rotterdam Alexander
Om half zeven gaat de wekfunctie van mijn mobiel. Het begint al licht te worden en opnieuw is het niet koud. Uiteraard maak ik eerst thee en dan havermoutse pap.
We zijn vroeg vandaag, al om tien voor acht zijn we op pad. Uiteraard krijgen we weer weiland en sloten te zien. Dit is trouwens wel een erg brede. We gaan linksaf langs de Graaf Wetering en daarna weer rechtsaf. Inmiddels lopen we op asfalt, het heet ‘Wellepoort’. Achteraf kunnen we vaststellen dat we gisteravond de beste kampeerplek van de wijde omtrek hebben gevonden. We passeren een boerderij genaamd: Eben-Haëzer. Volgens mij is het iets bijbels, tenslotte lopen we hier in de zogeheten Bible-belt.
De margrieten doen het goed, als je niet beter zou weten zou je denken dat het voorjaar is. Een prachtig plaatje, typisch Holland. We gaan weer linksaf en lopen over de Ouderkerkse Landscheiding. Het is een echte graskade en uiteraard is het gras erg nat van de douw. Natte voeten krijg ik dankzij mijn Goretex-schoenen niet. Bovendien had ik ze donderdag nog gesprayd.Op de graskade grazen koeien, ook geen beste plek om je tent op te zetten.
Koeien kunnen erg lomp zijn en zomaar je tent omver lopen. Deze koeien wijken eerst zover mogelijk terug en als ze niet verder achteruit kunnen, draven ze langs ons heen. Als we dit hek over zijn, hebben we geen last meer van de koeien. Vlak voor het dorpje Ouderkerk a/d IJssel is een boer zijn koeien aan het verweiden.
Ik vraag of dat inderdaad ‘verweiden’ heet. ‘Ach’, zegt de boer, ‘in de Achterhoek heet het ‘verkampen’. Laten wij dat zelf nu ook doen, we trekken eigenlijk van kampje naar kampje. We raken aan de praat en de boer vertelt dat de koeien vanaf de stal nu een kilometer gelopen hebben. Dat betekent dat deze grap 80 liter melk kost. Een koe moet namelijk grazen en rust hebben, alle overige activiteiten gaan ten koste van de melkproductie. Ik begrijp dat een koe dus 1:1 loopt, want het gaat hier om 80 koeien.De boer vraagt of we gehoord hebben dat er afgelopen woensdag twee bergwandelaars in Oostenrijk zijn verongelukt. Het heeft vrijdag en zaterdag in de krant gestaan. Nee, dat wisten we niet, we hebben geen krant ingezien. De boer vertelt dat het zijn neef van 21 en nicht van 28 betreft. Zijn neef had de opleiding tot piloot zo goed als afgerond en zijn nicht was arts. Hun vader – ook piloot – is een aantal jaren terug met paragliding verongelukt. Hij vertelt het allemaal op een rustige toon, net alsof het hem niet zoveel doet. Toch denk ik dat het maar een pose is, om dit verschrikkelijke ongeluk te dragen. Zijn neef en nicht zijn tijdens mist en sneeuw van het pad afgeraakt en op een bevroren waterval terecht gekomen. Hier hebben ze een val gemaakt van 80 meter. Ik kan het bijna niet geloven, ondanks dat ik weet dat deze dingen gewoon gebeuren. Pas geleden in Griekenland was onze tocht op sommige momenten ook niet zonder gevaar! We nemen afscheid en wensen hem en zijn familie sterkte toe.
We lopen verder, wat wel irritant is, is dat een dat een hondenuitlaatster haar honden los heeft lopen. Deze honden rennen keihard over de dijk heen en weer, waarbij ze ons onder de voet dreigen te lopen. A-sociaal gewoon.
We gaan rechtsaf richting Ouderkerk a/d IJssel. Het is tegen tienen: koffietijd. Er staat hier een picknickbank. We nemen aan dat vandaag de eventuele restaurants in deze streek sowieso gesloten zijn, dus strijken we hier neer. Het is inmiddels warm geworden, een T-shirt is genoeg.
Een half uurtje later gaan we weer op pad en lopen eerst door een parkje. Er staan hier een aantal hazelnootbomen en de hazelnoten liggen op de grond. Daarna lopen we door het dorp, er is werkelijk geen hond op straat. Voor ons ligt de Hollandsche IJssel. Volgens het boekje vaart het veer op zondag (oktober – maart NIET!), maar ja, het is altijd afwachten. Als we bij het veer aankomen lopen de mensen net van boord. We kunnen meteen doorlopen en direct gaat het gas erop.
Dat is nog eens plannen! Deze grap kost wel €0,65 per persoon. Aan de overkant lopen we eerst een stukje over de dijk en daarna gaan we Hitland Zuid in. Het is een dras-plasland waar rietomzoomde knuppelpaden doorheen slingeren. Even verder ligt een golfbaan, ook een manier om je vrije tijd te vullen. Zo te zien is er een wedstrijd aan de gang, er worden bordjes ‘Quiet Please’ omhoog gehouden. Er is hier ook een prachtig restaurant. Het terras zit vrij vol, toch besluiten we een poging te wagen. Eerst vraag ik maar even of deze uitspanning ook voor niet-leden toegankelijk is. Gelukkig, we zijn welkom. Ik bestel koffie met appeltaart en slagroom. KMA had ik tot nu toe nog niet gehad. Verder maar weer, wel over asfalt. Toch nog idyllische plaatjes. We lopen door het Schollebos met aan onze rechterkant een waterpartij en daarachter moet Rotterdam al liggen. Het is tegen enen en tijd voor de lunch. Zelf heb ik niet zo’n trek, de appeltaart met slagroom was voedzaam genoeg. Toch prachtig weer vandaag, ik zie dat het maar liefst 22 graden is. Zouden we toch nog een mooie nazomer krijgen? Al snel stappen we op, even verder gaan we onder de brug door. Nu zitten we in de stad, het is voorbij met de weilanden en de sloten. Voor ons ligt het metrospoor. We kunnen met de metro, maar we besluiten de laatste kilometer gewoon te lopen. Precies 13.55 uur staan we voor Rotterdam Alexander. We pinnen snel een kaartje en halen precies de stoptrein van 14.01 uur naar Woerden. Daar heeft Reino haar auto staan. Ik besluit ook deze trein te nemen, wij zijn tenslotte aan de vroege kant. In Woerden nemen we afscheid van elkaar en zelf stap ik op de trein naar Utrecht. Ik zit eens even te tellen, we hebben er vandaag bijna 20 kilometer opzitten. Even na vieren ben ik thuis, mooi op tijd om mijn tent in het zonnetje te laten drogen. Zoals gebruikelijk ronden we de voettocht traditiegetrouw af in Peacocks. Reino en Joke: bedankt.
Update: een bericht wat ik vond op internet.

Tirol: Niederländische Touristen starben bei Schlechtwetter
Innsbruck – Im Gebiet des Tuxer Hauptkammes im Bezirk Innsbruck-Land wurden am Mittwoch die Leichen zweier Niederländer gefunden. Das Geschwisterpaar hatte im Schneefall zunächst vermutlich ein Biwak aufgeschlagen. Beim Versuch, wieder ins Tal zu gelangen, stürzten sie in den Tod.
Bereits am Montag vergangener Woche stiegen der 21-jährige Pilot und seine 28-jährige Schwester, eine Ärztin über das Venntal in Richtung Europahaus (Landshuter Hütte) auf.
In einer Höhe von 2.550 Metern 30 Gehminuten unterhalb des Europahauses wurden sie noch von zwei Einheimischen gesehen, die wegen des einsetzenden Schlechtwetters das Vieh ins Tal trieben.
Wie die Erhebungen der Alpinpolizei ergaben, stellten die Niederländer ein Zelt auf, um zu übernachten. Irgendwann an den darauf folgenden Tagen dürften sie auf Grund des schlechten Wetters mit starkem Schneefall und Nebel versucht haben, wieder ins Tal zu gelangen. Dabei dürften sie vom Wandersteig abgekommen sein und in 1.750 Metern über einen 80 Meter hohen Wasserfall abgestürzt sein. Am Mittwoch war ein einheimischer Bauer in Richtung Unfallort aufgestiegen, weil er ein vermisstes Kalb suchen wollte.
Dabei entdeckte er die Verunglückten. (APA)