Zaterdag 15 september 2007
IJsselstein – Stolwijk
Om half zeven gaat de wekfunctie op mijn mobiel. Ik heb prima geslapen. Het was en is helemaal niet koud. Het begint licht te worden, wel zo gemakkelijk. Als ik de rits opendoe, zie ik de zon net onder de bomenrand. Er ligt mist over de Hollandsche IJssel. Verderop zwemmen er al eendjes, ze hadden zeker trek. Ik begin met een beker thee. De zon komt op en de mist verdwijnt zienderogen.
Zoals gewoonlijk maak ik havermoutse pap en even na achten gaan we op pad.
We hoeven nu niet meer door en om IJsselstein heen, dat hebben we gisteravond al gedaan. We blijven noord van IJsselstein en gaan de Broeksdijk op in westelijke richting met zicht op de onvermijdelijke weilanden. Na een kilometer krijgen we de Noordzijdse kade, een echte graskade. Deze kade is zeker een kilometer of zeven lang. Op de kaart is een rechte lijn getrokken, maar in de praktijk kunnen we meestal niet verder dan een meter of honderd vooruitzien. Dat maakt dat de route toch zeer afwisselend is. Verder is het zonnig en aan de warme kant.Om half elf slaan we linksaf richting Polsbroekerdam. Er is daar volgens de kaart een restaurant – of eigenlijk twee – maar het is nog een kilometer lopen. En we hebben nu zin in koffie! Er staat hier een prachtige picknickbank, en die is hier niet voor niets neergezet. We laten het ons goed smaken! Na een half uurtje stappen we op en lopen verder langs de Korenmolenvliet, uiteraard is het een en al weiland. Verderop wanen we ons in Zuid-Amerika, iemand houdt hier Lama’s. Het is geen nep, ze bewegen echt. We lopen Polsbroekerdam in en zien dat ‘Het Wapen van Benschot’ is dichtgeplakt met kranten. Het gras staat tussen de tegels, deze zaak is zo te zien al enige tijd gesloten. We lopen door Polsbroekerdam, dit dorp bestaat uit een lange straat met links en rechts mooie huizen en tuinen. Aan het eind van het dorp staat restaurant ‘De Kwakel’ en waarachtig, het is open.
Toch maar even koffie en thee besteld. Ik zie dat het inmiddels 20 graden boven nul is en doe mijn shirt uit. Een T-shirt is warm genoeg. Tegenover het restaurant gaan we het Kerkepad op. Dit pad loopt dwars door de weilanden in rechte lijn naar de kerk in het dorpje Cabauw (in de verte zichtbaar). Zover gaan we niet, na een kilometer slaan we rechtsaf en gaan de Achterkade op. Links van ons ligt in de verte het dorpje Cabauw met zijn kerk. In de verte een molen, op de kaart staat dat het een wipwatermolen is uit 1773. Na zo’n drie kilometer slaan we weer rechtsaf en lopen langs de Kerkvliet in de richting van Polsbroek. Vlak voor het dorp heeft een grapjas langs het pad een toilet in elkaar geknutseld. Het is van alle gemakken voorzien, alleen de privacy is wat minder. Goed, bij hoge nood bruikbaar. Polsbroek laten we rechts liggen, wij gaan linksaf over de Slangenweg naar Vlist. Dit is de Schansbrug, die deel uitmaakt van de ‘Oude’ Hollandse Waterlinie. Een handwijzer. Jonge zwanen, die zien we overal, volgens mij is het een goed zwanenjaar geweest. Een molen, dit moet wel bijna De Bachtenaar zijn, gebouwd in 1714. Tot 1946 heeft deze molen dienst gedaan, maar nog steeds kan deze molen bijspringen in geval van zeer hoog water. We lopen Vlist in, het is tegen tweeën en tijd voor de lunch. We zijn hier ook al doorgekomen met het Pelgrimspad en ik herinner me een picknickbank. Dat klopt, hij staat er nog steeds.Tijdens de lunch kunnen we ‘genieten’ van een optocht van oude tractoren. Die dingen doen het nog best, alleen de emissie is wat minder (of meer). Gelukkig staat de wind de andere kant uit. Zelf heb ik in de jaren zestig tijdens mijn vakantiewerk in de ‘bollen’ ook veel op zo’n soort tractor gereden. Rond half drie stappen we weer op en even verder gaan we linksaf het Geerpad op.
Links en rechts weilanden en in de verte een molen. Na anderhalve kilometer gaat het Geerpad over in de Schoonouwense Weg. Links en rechts weilanden en boerderijen die soms wat verder weg liggen. Een handwijzer, in de verte ligt het dorpje Stolwijk. Iets verder staat een bordje ‘routewijziging’, met het dringende verzoek NIET de route te lopen volgens het boekje, maar rechtsaf te gaan. Merkwaardig, in feite lopen we dan de route zoals aangegeven in de eerste druk van het Groene Hartpad. De nieuw ontworpen route zoals beschreven in de tweede druk is dus om de een of andere reden problematisch. Uiteraard houden we ons aan het dringende verzoek, voordeel is dat we nu door Stolwijk heenlopen in plaats van er omheen. Stolwijk is overigens een leuk plaatsje en bovendien is er een pracht van een restaurant. Het is ook nog prachtig weer, dus strijken we neer op het terras. Er is ook een supermarkt, zodat ik mijn voorraad bitter lemon en chocomel kan aanvullen. Rond een uur of vier lopen we Stolwijk weer uit over de ophaalbrug. Sloten zijn er hier genoeg, ook weer met zwanen. Aan de andere kant van de sloot moet een camping liggen, maar we hadden al afgesproken deze niet te nemen. Twee kilometer verderop moet er nog een zijn. Een reiger met een versgevangen vis in de snavel. Nog wat verder komt de ‘verboden’ route er weer bij. Uiteraard hangt er ook hier weer zo’n bord om door Stolwijk te lopen. Nu kan ik me de reden van de routewijziging wel voorstellen. Deze route gaat dwars door het weiland en betreffende boer heeft waarschijnlijk zijn toestemming ingetrokken. Tja, met al die dierziektes tegenwoordig kan een boer niet voorzichtig genoeg zijn. Zijn veestapel is in feite zijn kapitaal! Er komt ons een boer achterop gefietst. Hij vertelt dat hij ook wandelt en vraagt waar we gaan kamperen. Ja, dat is een goede, de camping aan de linkerkant hadden we al lang moeten zien. De boer vertelt dat de camping sinds dit jaar is gesloten. Dat is ook wat, we hadden uiteraard vandaag even moeten bellen. De boer heeft een alternatief, we kunnen wildkamperen in het natuurpark ‘De Loet’. Ik ken dat wel, tijdens het Oeverloperpad zijn we daar doorheen gelopen. Wildkamperen in een natuurpark is natuurlijk vragen om moeilijkheden, omdat daar altijd veel boswachters actief zijn. Wildkamperen mag nu eenmaal niet in Nederland. Verder staat ‘De Loet’ niet op onze kaart, het ligt gewoon teveel uit de richting. Verder zegt de boer dat we bij hem op het erf mogen staan en gebruik mogen maken van toilet en douche. Dat is nog eens een aanbod! Helaas is Reino al doorgelopen, dus moeten we haar eerst inhalen. Als dat lukt zijn we alweer een kilometer verder en gaat de route rechtsaf de Eiserkade op. Dit is een smal paadje – een soort kerkepad eigenlijk – met rechts struikgewas. Hier komt vanavond niemand meer, dat zien we zo. Ook voor de auto van de boswachter is het paadje te smal, die komt hier ook niet. We besluiten nog een kilometer door te lopen, zodat we ver weg zijn van boerderijen en bebouwing. Inderdaad vinden we tegen zes uur een prachtige plek waar we onze tentjes precies achter elkaar kunnen opzetten. Dat opzetten doen we nog even niet, we besluiten om eerst koffie, thee of soep te bereiden. Daarna gaan we koken en eten.
Dit keer bereid ik een heerlijke Spaghetteria Bolognese, begeleid met het restje witte wijn dat ik nog had bewaard. Het weer is gewoon prachtig, het waait niet en we zitten hier prima. Ik lees nog wat in het boekje en zie dat we er vandaag ruim 28 kilometer hebben opzitten. Verderop gaat een boer zijn koeien verweiden, blij dat we hier zitten. Ik bel nog even naar huis, het is toch niet te geloven dat je hier gewoon netwerk hebt. Tja, die boer wil natuurlijk ook bereikbaar zijn. Het begint te schemeren, in de verte wordt een heteluchtballon aan de grond gezet. Ik zet mijn tent op, doe de afwas en ruim mijn hebben en houden zo’n beetje op. Tegen negenen kruip ik mijn tent in.