Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Groene Hartpad (van Rotterdam naar Woerden)
zaterdag 13 oktober t/m dinsdag 16 oktober 2007

Zaterdag 13 oktober 2007
Rotterdam – Vlaardingen
De radiowekker begint om half zes te spelen. Het is een vroegertje vandaag, want ik moet na het ontbijt eerst alle oudpapierkratten op straat zetten. Dit keer heeft iedereen goed zijn best gedaan en ik ben er ruim een half uur mee bezig.
Tegen zevenen loop ik richting station. Eerst pin ik een kaartje naar Rotterdam Alexander waarna ik mij strategisch opstel, omdat Joke heeft beloofd uit raam of deur te zwaaien.
Ik heb goed gegokt en zie Joke al in de deuropening staan. We gaan in de coupé zitten en praten bij. Het overstappen in Amersfoort gaat volgens dienstregeling en ook weer volgens dienstregeling staan we om 08.47 uur op Rotterdam Alexander. Reino is er nog niet, dus heb ik even tijd om een beker koffie te halen bij de Kiosk. Het valt mij elke keer weer op dat de dames – zelden een heer – altijd vragen of ik er iets bij wil eten. Zouden ze dat aan iedereen vragen? Zo ja, dan moeten ze deze vraag stellen van hun manager. Tja, ze moeten van hun dikmakertjes af.
Tegen negenen komt Reino aanstappen en na ook een beker koffie te hebben aangeschaft (wilt u er nog iets bij eten?) gaan we op pad. Het is prima wandelweer, een graadje of 12-13, helaas iets nevelig.
Uiteraard nemen we NIET de metro naar halte Prinsenbaan, deze eerste kilometer hoort er ook bij. Voor het mooi hoeft het niet, dit stukje Rotterdam is verre van aantrekkelijk. Gelukkig duurt het niet lang of we bereiken het Kralingsche Bosch. Hm, ik denk dan altijd meteen aan een bekende Nederlander, die bekend staat onder zijn bijnaam: ‘De Hengst van Kralingen’. Het zal je gezegd worden. We zetten de rugzakken even naast een bankje en ik trek eerst maar mijn softshell uit.
Ik begon het al aardig warm te krijgen. Ik eet gelijk maar een banaan op en drink wat chocomel uit mijn bidon. Dat scheelt meteen weer gewicht. Het valt me op dat er vele Rotterdammers aan het trimmen zijn. Even een rondje Kralingsche Plas zal wel een gevleugelde uitdrukking zijn in menig gezin.
We steken het riviertje de Rotte over, de jachtjes liggen er mooi bij, en lopen de wijk Crooswijk in.Dat valt even tegen, de wijk is omhekt, dus we moeten omlopen. De reden wordt snel duidelijk, er wordt hier gesaneerd. Even verder zitten we weer op de route, tja, echt stad. Ter hoogte van de achteruitgang van de Begraafplaats Crooswijk gaan we linksaf en steken we een kanaaltje over. Een mooi hek overigens met daarboven een liggende figuur, zodat direct duidelijk is wat er hier aan de hand is. Rotterdammers houden van bloemen, het is geen gladiool, maar wat dan wel? We lopen verder langs de Rotte en passeren de Prinsenmolen. Het is een achtkante poldermolen uit 1648. De molen is maalvaardig, maar maalt nooit. Waarschijnlijk hebben de bewoners daar geen zin in.Ik kijk nog eens achterom over de Bergsche Voorplas naar de Prinsenmolen. Bij de Boterdorpse Verlaat (sluis) gaan we linksaf. Het Oeverloperpad gaat rechtdoor, maar ja, dat hebben we al eens gedaan. Links van ons de Bergsche Voorplas en rechts een brede vaart. Aan de andere kant ligt het dorp Hillegersberg.We lopen nog een klein stukje verder en zien maar liefst drie banken. Dat komt goed uit, dan kunnen we breeduit zitten. Het is lunchtijd en we hebben allemaal brood van huis meegenomen. Over low-budget gesproken. Vanaf onze lunchplek hebben we een prachtgezicht op de Prinsenmolen. Ik denk niet dat je een restaurant vindt met dit uitzicht! Verder maar weer langs de vaart. Nog een laatste blik op de Bergsche Voorplas en dan lopen we Hillegersberg in. We komen er achter dat de markering niet meer klopt met de beschrijving in ons wandelboekje. Wat is dit nu weer. We komen door het Schiebroeksepark en dat staat niet eens op onze kaart. We lopen ook de nodige extra kilometers (± 3), we hadden allang in Berkel en Rodenrijs kunnen zijn.We komen langs een merkwaardig trampoline-achtig apparaat, zou dit dienen om aardstralen onschadelijk te maken? Of is dit misschien een radiobaken van vliegveld Zestienhoven? We naderen een spoorlijn. Het lijkt de Betuweroute wel. Er rijden tenminste geen treinen. Er staat een onooglijk bordje, dit is de HSL. De HSL? Ik dacht dat de HSL een stukje spoor bij Den Haag was. Dit is een gigantisch, belastinggeld verslindend project.
Volgens mij is er niet naar mijn mening gevraagd, of heb ik het referendum gemist? Er rest mij waarschijnlijk niets dan maar trots te zijn op dit staaltje puur Hollands vakmanschap. Hoewel, het zal toch niet zo zijn dat de HSL door een buitenlandse bouwer is aangelegd? Je zit maar mooi te kijken met die Europese aanbestedingen. Goed, het is kwart voor twee en nu pas lopen we Berkel en Rodenrijs in, het weer is in ieder geval prima, het lijkt wel zomer. We gaan op zoek naar een restaurant, maar dat schijnt er niet te zijn. We drinken maar koffie bij het Total benzinestation. Total, Total, was er niet iets met Total aan de hand?
Nou ja, de koffie is prima en niet duur.
Verder maar weer, er is hier wat industrie en de containers spiegelen zo mooi in het water, vandaar deze foto. In de verte staat een molen, dat moet wel bijna de achtkante poldermolen ‘De Valk’ zijn uit 1772. De molen is maalvaardig en soms draait hij nog. Langs de Berkelse Zweth gaat het, in de verte een mooie ophaalbrug. Een telelens is ook nooit weg. Zwanen en watersijsjes zijn er genoeg, ik heb het idee dat sommige zwanenouders aan een tweede leg zijn begonnen of mogelijk is Pa iets moois begonnen met een groen blaadje. Verder langs de Berkelse Zweth, verkeerd lopen kan hier niet, hooguit het water in. Er staat hier waarachtig een vijgenboom in de luwte. Rijp zijn de vruchten (nog) niet. Ik heb laatst van iemand een stekje gehad, maar erg florissant staat het er niet bij. We gaan onder de A13 door en laten even verder het mini-dorpje De Zweth links liggen. Wel steken we hier de Delftsche Schie over. We naderen het dorpje ‘Kandelaar’. Ik had er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord.
Op de kaart staat een restaurant ingetekend en waarachtig, we kunnen terecht bij
‘Het Schielicht’. We laten ons de koffie en thee goed smaken.
’s Zomers weer, het is 20 graden!Twee mannen zetten hun Zündapps neer. Het blijken brommers te zijn uit 1976. Prachtig gerestaureerd, daar zitten heel wat uurtjes in. Het is bij vieren en we bespreken waar we gaan wildkamperen. Er zijn hier geen campings, helaas. Veel bossen zijn er ook niet. We hebben er intussen een kilometer of 25 opzitten (in werkelijkheid 28), maar we moeten nog minstens 5 kilometer lopen, anders komen we niet uit met de planning. We stappen op en lopen even verder rechtsaf langs de Poldervaart. We passeren het gemaal Noord-Kethelpolder. Tja, aan de rechterkant hangt de was buiten en links staat er een schuur voor. Toch maak ik een foto omdat de tekst in het wandelboekje mij zo aanspreekt: ‘Het gemaal werd in 1872 opgetrokken in de gebruikelijke ingetogen neoclassicistische Waterstaatsstijl, compleet met karakteristieke rondbogen boven de deur en aan de zij- en achtergevel’. Wat een vondst, zo’n zin, hulde. Voor ons ligt Kethel, een oud dorpje ingesloten door Schiedam. We verlaten de route in Kethel, we gaan eens kijken of we een restaurant kunnen vinden. Het liefst natuurlijk een Mexicaan, maar een Grieks restaurant is ook goed. Wat we vinden is een Pizzaria, ook goed. Ik bestel een Quatro Stagioni met een glas rode wijn. De pizza is zo lekker, dat ik vergeet om er een foto van te maken. De rode wijn smaakt ook prima, dus bestel ik een tweede glas. We moeten toch wachten tot het begint te schemeren, dit om mogelijke problemen met boswachters en veldwachters te voorkomen.
Tegen half zeven stappen we op en pakken de route weer op. Aan de rand van Schiedam ligt een klein boscomplex, echter ik ben bang dat dit een hondenuitlaatgebied is.
Dat klopt ook, bovendien zijn er tal van smalle paadjes en is het bos dichtgegroeid met metershoge brandnetels. We lopen verder, mogelijk dat we iets vinden in de omgeving van de Vlaardingse Schouw.
De asfaltweg doorkruist een merkwaardig gebied. Ach, dit is het zandlichaam van de A4, die doorgetrokken zou worden naar Schiedam/Vlaardingen. Al meer dan dertig jaar wordt dit tegengehouden door de milieubeweging. Nou, zand zie ik niet, rechts is het gras met in de verte schapen en links is het geaccidenteerd terrein begroeid met gras en riet.We lopen linksaf en na enig zoeken vinden we vlak langs de asfaltweg een prachtige rustige plek in het riet. Ik zet snel mijn tent op, want het begint al donker te worden. De ondergrond bestaat uit een dikke laag zacht gras, hier kan de beste camping niet tegenop. Ik maak nog een beker thee, van pizza’s (en wijn) krijg ik altijd dorst.
Tegen achten kruip ik in de slaapzak, morgen weer vroeg dag.