Maandag 2 oktober 2017
Heraklion
Om halfacht staan we op en gaan ontbijten. Dat is in hotel Irini prima voor elkaar! Ik voel mij goed, maar wel een beetje ‘zweverig’.
Daarna bel ik naar SOS International. De brief van de cardioloog is binnen, maar dat vinden zij onvoldoende. Zij willen het volledig medisch dossier zien. Dat zijn vijf (!) pagina’s. Ok, de behulpzame dame aan de receptie (zit zij hier altijd?), wil het wel voor ons faxen.
Ik bel opnieuw naar SOS International. De vijf pagina’s zijn binnen, maar de arts van SOS International laat ze eerst uit het Grieks vertalen. Daarna volgt de beslissing of ik mag vliegen.
Nu ik daar eens over nadenk, eigenlijk is dit pure onzin. Er ligt toch een brief (in het Engels) van een cardioloog dat ik mag vliegen! Vertrouwen ze die arts niet? Algemeen is bekend dat Griekse artsen de besten wereldwijd zijn. Vandaar dat je Griekse artsen wereldwijd tegenkomt. Ik zit me behoorlijk op te winden, want morgenavond moet ik mij melden in mijn Nederlandse ziekenhuis!
Nu is het wachten op het verlossende telefoontje van SOS International. Orchideetje heeft het ook helemaal gehad en wil naar huis! Haar afspraak met de tandarts vandaag heeft ze inmiddels afgezegd. SOS International belt en zegt dat de arts geen toestemming geeft om te mogen vliegen, de gefaxte medische gegevens betreffen bloeduitslagen enz., de arts wil een volledig medisch rapport. De dame die mij dit doorgeeft zegt dat ze dus geen ticket voor ons mag boeken. Wat een narigheid! Mag zij geen ticket voor ons boeken als ik op eigen risico vlieg? Nee, dat mag zij niet, maar ik kan natuurlijk zelf een ticket boeken en op eigen risico vliegen. Tja, dat noemt zich SOS International, 7/24 bereikbaar om mensen in nood te helpen!
Wat te doen? Ok, we checken uit en nemen een taxi naar het vliegveld. Eens kijken of we tickets kunnen scoren, voorlopig voor eigen rekening. We willen naar huis! Ok, op het vliegveld (gelukkig ligt dat niet heel ver buiten Heraklion), lopen we eerst naar de behandelkamer van de vliegveldarts. Dezelfde arts van gister is aanwezig (zit zij hier altijd?) en zij vertelt dat het geen zin heeft om naar het ziekenhuis te gaan voor een medisch rapport. Zo’n rapport wordt alleen opgemaakt na een opname, niet bij Spoedeisende Hulp. Daar hebben de artsen geen tijd voor. Dat kan ik mij voorstellen, gister was het een komen en gaan van patiënten.
Ik bel naar SOS International en vertel dat een volledig medisch rapport niet opgemaakt wordt. De dame (behulpzaam moet ik zeggen) geeft dit door aan de arts.
Eerst lopen we naar de balie van Transavia. Tja, onze tickets zijn vervallen en de komende dagen zijn alle vluchten volgeboekt. Het is het einde van het seizoen en iedereen gaat terug naar huis. Met dat bericht zijn we niet blij. We lopen de andere balies af, maar nergens kunnen ze ons helpen aan een vlucht naar Amsterdam. Sommige balies verwijzen ons naar een reisbureau in Heraklion, tickets verkopen ze sowieso niet. Vreemd, voorheen kon je bij de vliegveldbalies gewoon tickets boeken.
Ik bel maar eens naar Djoser, maar zij kunnen helaas niets voor mij doen. Christine Appt, zij is gebeld door Djoser en zij geeft de tip om op internet te gaan zoeken naar tickets.
Dat probeer ik, maar het WiFi signaal op het vliegveld is bar slecht en de verbinding valt regelmatig weg. En eigenlijk ben ik ook te moe en te geëmotioneerd om de weg te zoeken op al die sites. Bovendien heeft een iPad eigenlijk een te klein scherm om de sites goed te kunnen weergeven.
SOS International belt, de arts heeft weer iets nieuws verzonnen. Hij wil een onderzoek naar de werking van mijn pacemaker. Ik krijg straks een adres door van een particulier instituut waar dat kan. Ik zeg dat ik een kopie van zo’n onderzoek bij me heb (voor het geval dat), en dat ik dat kan faxen. Maar nee, de arts wil een recent onderzoek. Het is toch niet te geloven! En dan te bedenken dat er vele merken pacemakers zijn (ik heb een Amerikaanse van St. Jude Medical) en dat je voor elk type pacemaker een door die firma geleverd uitleesapparaat nodig hebt. De kans dat die particuliere instelling over het juiste uitleesapparaat beschikt is niet zo groot. Weet die arts van SOS International dat wel?
Ik heb mijn twijfels. Zo langzamerhand zijn we wanhopig!
We maken nog maar eens een rondje langs de balies. Ai, er zit nu een ander meisje bij de balie van Aegean Airlines en zij vertelt dat er morgen nog stoelen zijn voor een vlucht om 10.10 uur naar Athene en een aansluitende vlucht om 13.15 uur naar Amsterdam.
Dat vorige meisje had natuurlijk gewoon geen zin om aan het werk te gaan. De tickets kosten in totaal €1151,98 en of wij daarmee akkoord gaan. Dat is akkoord en gelukkig hebben we onze creditkaart bij ons. Of we dat geld ooit terugkrijgen boeit ons op dit moment echt niet!
Als het niet tegenzit zijn we morgenmiddag in Amsterdam en kan ik mij nog op tijd melden in het ziekenhuis. We zijn ontzettend opgelucht. We bedanken het meisje aan de balie heel hartelijk!
We nemen weer een taxi naar hotel Irini. Het is bij halfzes en gelukkig is er nog een kamer beschikbaar. We rekenen meteen af en vertellen dat we tickets hebben voor morgenvroeg. Kan er alvast een taxi worden besteld voor morgen om halfacht? Dat kan, mooi geregeld. We zetten de koffers op de kamer en lopen de stad in om iets te eten. Dat lukt ook. Ik krijg nog een mail van Djoser en ik antwoord dat we inmiddels tickets hebben voor dinsdag. Tjonge, wat een dag! En wat een slechte ervaringen met SOS International! Ik hoop nooit meer iets met hen te maken te krijgen! Tijdig gaan we te bed, morgen weer vroeg dag.