Vrijdag 22 september 2006
Kastraki – Vlachata – Kalithea – Flambouresi – Kastraki
Om zeven uur sta ik op. Vannacht heeft het weer verschrikkelijk geregend en geonweerd. Het lekte weer via het raam en het water spatte vanaf de vensterbank over mij heen.
In een tent lig je droger! Om kwart voor acht zit ik aan het ontbijt en om half negen zitten we in de taxi. Om negen uur zijn we in Vlachata en we beginnen met het volgen van een Jeeptrail.Zoals meestal houdt de Jeeptrail op een gegeven moment op en staan we midden in de Griekse bush. Links of toch maar meer naar rechts proberen, that’s the question.
Rechts ligt een wel erg diepe kloof, dus gaan we maar naar links. Tweemaal moeten we omhoog en weer omlaag, en beide keren moeten we onderaan door een droge rivierbedding klauteren. Onderweg zien we nog ‘beestjes’ die, als je ze aanraakt, zich oprollen.In de verte is een geitenhouderij, dus daar klauteren we naartoe. De honden nemen we maar voor lief. Inderdaad begint daar een Jeeptrail, zoals we al hoopten. In de verte zien we een dorpje, het blijkt dat het Kalithea is.We zitten wel een stukje teveel naar het oosten, maar alla. Het is half twaalf. We drinken in de plaatselijke horecagelegenheid tevens supermarkt een Nescafé en gaan drie kwartier later weer op pad. Buiten het dorp worden we verrast met een wegwijzer. Tja, wat is het nu: het oude houten bord of het splinternieuwe metalen bord. De plaatsnamen op de borden zijn identiek. De weg is ook splinternieuw. Ik begin het te begrijpen, de oude Jeeptrail is onlangs vervangen door een prachtige asfaltweg betaald door de EU. Er rijdt niemand overheen, maar dat mag de pret niet drukken.Tja, door de ravijnen is niet te doen, dus lopen wij maar over de asfaltweg naar Flambouresi. Daar ligt het in de verte en we lopen om half twee het dorpsplein op.Er is hier een restaurant en ze hebben Heineken en Amstel. Dat ziet er goed uit, want ik heb dorst! We gaan op het terras zitten, daarbij bewonderende blikken oogstend van de Griekse mannen die hier achter een ouzo zitten. De waardin spreekt prima Duits, het blijkt dat ze met haar man vele jaren in Duitsland gewerkt heeft. Ik bestel een Amstel. Verder bestellen we iets te eten. Dat is geen probleem, spoedig staat er allerlei lekkers op tafel, te weten: vers brood (de bakker is net geweest!), gehaktballetjes met ei, drie soorten kaas en we krijgen een ouzo aangeboden. Gewoonlijk is Ouzo mij te scherp van smaak, maar deze is heerlijk zacht. Het is hele beste en ik word er gewoon duizelig van. We horen dat de bus om 14.25 uur gaat. We zijn dus precies op tijd, want de volgende gaat weer maandag!
We rekenen af en nemen roerend afscheid. De komende maanden zal het leven hier weer in alle rust voortkabbelen. De bus is precies op tijd en rijdt dan alle dorpen in de omgeving af en daarbij rijden we dus meermalen dezelfde route. Eindelijk, te 16.25 uur, kunnen we uitstappen op de weg Trikala – Kalambaka. Om 16.55 uur komt de bus en om 17.10 uur zijn we op de camping. De anderen hebben vandaag gewinkeld in Kalambaka en ook vast treinkaartjes gekocht naar Thessaloniki. Ook hebben ze voor mij een prachtige CD met Griekse muziek gekocht. Ja, eigenlijk is het voorbij, ik ben blij dat ik vandaag nog gewandeld heb.
Ik doe nog even een wasje, ga onder de douche en geniet nog een korte siësta. Om half acht gaan we naar restaurant ‘Philoxenia’. Ik bestel een Griekse salade, souvlaki en een Mythos. Bij elkaar is dat €12,-