Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,
Reisverslag Griekenland E4
vrijdag 8 september t/m zondag 24 september 2006
Vrijdag 8 september 2006
Utrecht – Thessaloniki
Al om elf uur ben ik gereed voor vertrek. Nou ja, ik kan net zo goed nu al naar het station wandelen, wachten moet ik toch. Ik pak de trein van 11.22 uur. Het is droog en zonnig, zo mag ik het graag zien. De hele ochtend was ik knap zenuwachtig en dat terwijl ik in 2001 ook al via Thessaloniki naar Dion ben gereisd. Nu ik in de trein zit, ben ik redelijk relaxt.
Als het goed is, zie ik op Köln Flughafen in ieder geval Memnoon. Op dat moment zal de spanning wel van me afvallen.
In Utrecht komt er een meisje met een grote rugzak op het bankje naast me zitten. Ik vraag of ze gaat rugzakkamperen. Dat blijkt niet het geval, ze heeft net een introductieweek achter de rug van de studentenvereniging. Ze gaat Nederlands studeren. Dapper hoor!
De ICE van 12.42 uur komt keurig op tijd voorrijden.
Ik zie dat rijtuig 23 helemaal vooraan zit, dat betekent even vlot doorstappen. Wat doen mensen toch moeilijk bij het instappen; kijk van tevoren welk rijtuig en welke stoel je hebt, dan hoef je niet in het gangpad je tickets op te diepen uit je koffer. Afijn, na enige tijd kan ik mijn rugzak kwijt in het rek en kan ik gaan zitten op mijn gereserveerde stoel. Wat een mooie trein overigens, bij 140 km/u ligt hij als een huis op de rails. Na een kwartiertje komt de koffie langs. Maar liefst €2,70 durven ze ervoor te vragen, maar ja, dan heb je wel een grote beker. De trein zit trouwens aardig vol, zouden de aangescherpte veiligheidsregels op de luchthavens een rol spelen?
In Arnhem komt er iemand naast me zitten, die onmiddellijk zijn Dell-laptop aanzet. Aan de overkant zit een jonge vrouw, ook al met een laptop. Ik zie reeksen cijfers, volgens mij zit ze in Excel. Ik dacht dat die man naast me ook aan ’t werk ging, maar nee; hij zit een speelfilm te bekijken. Wat een armoe, je kunt toch ook naar buiten kijken?
Na Oberhausen komt de eerste conducteur van vandaag zijn opwachting maken.
Mijn tickets zijn gelukkig in orde. Ik zoek het toilet op en ga daarna op een andere stoel zitten, zodat ik mijn benen kwijt kan. Tot mijn geluk blijkt niemand deze stoelen gereserveerd te hebben, zodat ik tot Köln Hbf kan blijven zitten.
Op Köln Hbf vraag ik maar even bij de Lufthansa balie waar ik de S-bahn naar het vliegveld kan vinden. Dat blijkt pal achter me te zijn (Gleis 10) en zeer behulpzaam wijst de dame van Lufthansa ook nog even waar de kaartautomaat hangt. Een kaartje kost €2,20.
Het is even opletten; niet alle metro’s die hier vertrekken doen de Flughafen aan. Ik moet de S13 hebben richting Troisdorf.
Na een kwartiertje sporen kom ik op de Flughafen aan. Tjonge, dit is een nagelnieuw complex, lijkt me toe. Alles en alles is van massief beton. Beslist bomvrij! Ik volg de bordjes: ‘German Wings’, het kan niet missen. Het is inmiddels 15.35 uur en ik denk dat ik de eerste ben van ons wandelgroepje. Ik ben tenslotte ruim op tijd voor de vlucht van 18.40 uur. Ik blijk de laatste te zijn, iedereen is er al. Alle anderen zijn met de auto gekomen en hebben dus die prachtige treinreis gemist. Om te beginnen check ik elektronisch in, de rugzak komt later. We drinken wat, we eten wat en we wachten wat.
Het vliegtuig is ook enigszins vertraagd, take-off is om 19.25 uur. Ik mag van Julius aan het raampje zitten, zodat ik foto’s kan maken.
Na een voorspoedige vlucht landen we met maar tien minuten vertraging om 22.40 uur (Griekse tijd!) op Thessaloniki. Ik heb het 21.40 uur, dus zet ik gelijk mijn horloge een uur vooruit. Om elf uur hebben we de rugzakken en zoeken we bus 78 op. De bus vertrekt om half twaalf en na een minuut of twintig zitten we in het centrum. Nu is het nog een kwartiertje lopen naar het Youth hostel, 44 Alex. Svolou St. Na enig geharrewar vinden we allemaal een bed en rond half één lig ik in mijn slaapzak. Wat een herrie op straat, ik kan merken dat ik geen stad gewend ben. Toch aardig uitgeput van de reis val ik snel in slaap.