Woensdag 27 juni 2007
Karpenísi – Lamía
Om 07.00 uur gaat de wekker. Gisteravond tot laat veel verkeerslawaai en echte Griekse ‘House’. Tja, we zijn weer in een stad, dat waren we een beetje ontwend. We maken gebruik van het ontbijtbuffet. Tjonge, wat een luxe! Afrekenen en op naar het busstation. Deze keer is het busstation in vol bedrijf en we kopen een kaartje à €6.- naar Lamía. Nu is het wachten tot de bus komt voorrijden. Ik praat een tijdje met twee Australische jongemannen. Zij zijn beide kok van hun vak en hebben in Karpenísi een tijd gewerkt en vakantie gehad. Een van hen heeft verkering met een Griekse uit Karpenísi. Ja, zo gaat dat en daar is niets mis mee. Ze gaan nu naar Londen om daar een tijd te werken en ervaring op te doen. Tegen negenen komt een Mercedes-bus voorrijden.Onze rugzakken gaan links onderin de bus. Deze bus rijdt door naar Athene, en de Atheense bagage gaat rechts onderin. Precies om 10.45 uur staan we in Lamía. Hier zit het busstation (nog) in het centrum aan de Papakyriazi. Iets verder is het verkooppunt voor de kaartjes naar Thessaloniki. Het ziet er inderdaad wat provisorisch uit, maar de bussen van KTEL zijn luxe en rijden op tijd. Mieke en Ellie vliegen morgen en gaan vanmiddag meteen door naar Thessaloniki. Zelf vlieg ik overmorgen en blijf vandaag in Lamía. Voor de zekerheid koop ik meteen een kaartje voor morgen, want KTEL verkoopt ‘zitplaatsen’.
Hier kunnen de Hollandse busmaatschappijen nog een punt aan zuigen. Van mij mag KTEL ook in Holland gaan rijden. Het begin is er, ik zie buiten een DAF-bus staan. Dat doet me toch wel goed. Overigens, ik heb ook BOVA-bussen gezien (Valkenswaard!), vanHool (Belgisch bedrijf), en zomeer. We zoeken een restaurant op en dat vinden we even verder. De uitbater en zijn zoon dragen uitsluitend een korte broek. Het ziet er niet uit, vooral de buik van de vader mag er wezen. Dit heb ik toch niet eerder meegemaakt in Griekenland, over het algemeen is iedereen toch netjes (aan)gekleed. We willen nog naar het archeologisch museum, maar de uitbater zegt dat dit in verband met de hitte al om 12.00 uur dichtgaat. Het is nu 11.20 uur, dat halen we niet meer. Ik besluit om hotel Athena op te zoeken en we nemen afscheid. De receptionist van het hotel spreekt goed Engels, maar wil graag zijn Duits ophalen. Dat kan, dat spreek ik vrij aardig. Ik betaal €25,- voor een nacht en dat valt me mee. Ik vertel dat ik graag naar het archeologisch museum had gewild, maar dat ik hoorde dat het al om 12.00 uur dicht gaat. De receptionist belt meteen naar het museum en wat blijkt, ze sluiten pas om 14.00 uur. Ik bedank hem voor zijn hulp, zet mijn rugzak op de kamer en spoed me naar het museum. Dat betekent dat ik naar het fort moet bovenop de heuvel. In het fort is namelijk het museum gevestigd. Dat valt niet mee, het is ronduit schroeiend heet. Het is meer dan 40 graden! De lucht die ik inadem lijkt wel uit een oven te komen. Toch heb ik geen spijt, onderweg naar boven passeer ik prachtige bloeiende cactussen en het uitzicht op de stad wordt steeds mooier.Op de voorgrond een prachtige agave, het is dat ik er al een heb meegenomen uit Cuba. Het museum is prachtig en ik ben zo te zien de enige bezoeker. Is het daarom dat ik door alle zalen heen wordt gevolgd door een jongedame? Binnen mag ik uiteraard geen foto’s maken, helaas, maar dit moet iedereen met eigen ogen gaan zien. Een aanrader!
Buiten het museum staat een koudwatertappunt. Dat ding drink ik bijna leeg. Er is hier ook een terras, helaas is het niet operationeel.
Ik loop weer naar beneden, de sinaasappels groeien hier gewoon op straat. Ik maak een rondje door het centrum en ik moet zeggen, ik vind deze stad aantrekkelijker dan Karpenísi. Het kan aan mij liggen natuurlijk. Ik loop nog even een supermarkt in voor koude cola en sinas. Hier hebben ze ook blikken olijfolie, ik weet in Thessaloniki een grote supermarkt, maar ja, hebben is hebben. Het valt me weer op, er wordt gewoon volop reclame gemaakt voor het roken. Volgens de Lonely Planet zijn de Grieken de grootste rokers van Europa. Ik herinner me Stratos, hij vertelde dat Grieken geen zier om hun gezondheid geven (eufemistisch vertaalt) en ook dat de rookwaren in Griekenland heel goedkoop zijn.Tijd voor siësta, dus op naar het hotel. Nu voel ik pas dat ik erg moe ben. Sowieso een slechte nacht gehad met die house-muziek, maar ik heb natuurlijk een zware voettocht achter de rug.
Na de siësta verpak ik het blik olijfolie in een paar stevige plastic zakken. De nodige meters plakband gaan eromheen, want het geheel moet in mijn rugzak en in het vliegtuig in de ruimbagage. Voorheen nam ik zo’n blik altijd mee in de handbagage, maar dat is er niet meer bij. Ik ga de stad weer in om wat te eten. Het is 40 graden, veel afgekoeld is het nog niet. Ik zit nog een tijdje op een bankje op het plein, maar er wordt nauwelijks geflaneerd. Het is zeker nog te warm. Ik bel maar eens naar huis, er zal binnenkort wel een vette rekening op de mat vallen. Ik zoek nog even een terrasje op en drink een Amstel, daarna zoek ik mijn hotel weer op.