Vrijdag 23 oktober 2015
Montargis – Fontenay-sur-Loing – Château-Landon – Montargis
Om zeven uur sta ik op en om half acht genieten we het ontbijt. Morgen (zaterdag) kunnen we pas om negen uur ontbijten, dat wordt ons te laat. We rekenen meteen de genuttigde ontbijtjes af, dan kunnen we morgenochtend op tijd weg.
Vandaag willen we het traject Fontenay-sur-Loing naar Château-Landon dichtlopen.
Om half negen lopen we het hotel uit. Dit informatiebord, nabij het station, had ik nog niet eerder gezien en tot mijn verbazing hebben in de jaren twintig van de vorige eeuw 2.000 Chinezen in Montargis gestudeerd. Onder hen de illustere Deng Xiaoping. Lezers van mijn leeftijd zullen hem zich wel herinneren. Nu ik hier toch sta meteen een foto van station Montargis. Menno pint kaartjes naar Fontenay-sur-Loing voor de trein van 09.04 uur. Dat kost €6,- p/p. Dat kan niet kloppen gezien de korte afstand, maar we laten het erbij omdat we een paar keer gratis met de trein zijn geweest. We willen de SNCF ook niet op kosten jagen. Na tien minuutjes sporen zijn we in Fontenay-sur-Loing en gaan meteen van start. Het is droog, maar wel bewolkt en iets nevelig.
Al snel lopen we langs dit bermmonument. Helaas staat er geen bordje bij. Hier zijn we eerder geweest, het is het Canal du Loing. Dit is het dorpje Nargis met kerk. Dit ontwerp heb ik in andere dorpen/steden al meer gezien. Dit oogt nu niet direct als een alimentation. Ik heb niets nodig, dus een nader onderzoek blijft achterwege. Tja, is het nu links- of rechtsaf? Of eerst links- en daarna rechtsaf? Gelukkig staat de route op mijn GPS. Zo’n kruis heb ik al eerder gezien. Dit is toch een (oude) pelgrimsroute naar Santiago. Kijk, hier heb je zo’n immense sproei-installatie. In de Verenigde Staten zijn ze nog eenmaal zo groot. We lopen het dorpje Toury in. Tja, over de asfaltweg D52 is het korter naar Château-Landon, maar de route loopt nu eenmaal langs het Canal du Loing. We staan hier bij de brug richting Dordives en zijn hier eerder geweest. Het is nog 6,5 kilometer naar Château-Landon. Doen we eerst een ‘bakkie’ in Dordives? Het is 0,7 kilometer naar het station van Dordives en iets verder weten we restaurants. Dat doen we, het is halftwaalf en tijd voor de KMA!
Dit restaurant wordt het en ik bestel een espresso met gâteaux (gebak). Om kwart over twaalf stappen we op.
Tja, zo’n bord, hoe verzinnen ze het. Dit is best wel een mooi huis. En dit ook wel. Zijn ze aan het opruimen? Als ik eens goed kijk, dit kan allemaal zo de container in. En ze hebben er misschien wel jaren tegenaan gekeken! Welk dorp is dit? Nou, naamloos zo te zien. Kijk, markering en meteen water voor de hond. Daar komt Château-Landon in beeld. Het riviertje Le Fusain loopt zuid van de stad. Van oudsher werd het dorp/stad op een strategische locatie (goed te verdedigen) neergezet. Dat betekent dat we de trap op moeten. En dit is de kerk, uiteraard zit hij op slot. Strategisch gelegen tegenover de kerk kun je terecht voor je uitvaart en grafmonumenten (Memento mori). Het oogt een tikje verlaten, maar het is natuurlijk lunchtijd. Op dit monument staan de gevallenen 1870-1871 en 1914-1918. Ai, en die van 1940-1945? Staan die misschien aan de andere kant? Lunchtijd, nou wij lusten ook wel een hapje. Dat sjieke restaurant op het plein doen we maar niet (mogelijk te duur en mogelijk duurt het te lang), dit Turks restaurant staat ons meer aan. OK, keus genoeg. Ik ga voor de Assiette Grecque en die is prima te eten. Met de cola erbij reken ik €7,50 af. Dat is toch goed te doen. Overigens, de eigenaar spreekt Nederlands, hij heeft een aantal jaar in Nederland gewerkt.
Om kwart over drie lopen we Château-Landon uit. Nog een blik op Château-Landon. Via de noordelijke tak van de route lopen we terug richting Dordives. Hier zijn we eerder geweest, het traject is dichtgelopen. En dit brugje over Le Fusain hebben we al eerder genomen. Landelijk lopen over een landweg. Tegen vieren lopen we Neronville in. Het schiet lekker op. Zijn ze ook hier aan het opruimen? Dit tractortje uit de jaren zestig van de vorige eeuw is toe aan het museum. Hoewel, een paar nieuwe bandjes eronder en je kunt weer voort.
Die dieselmotortjes zijn onverslijtbaar. Om halfvijf zijn we in Dordives. De trein gaat over een uur, tijd voor een espresso.
Die nuttigen wij in hetzelfde restaurant van vanmorgen. Hm, Madame keek wel een beetje verbaasd.
Mijn GPS geeft teveel kilometers aan, het zullen er vandaag zo’n 22 zijn geweest.
OK, feitelijk zit het erop en dat zonder blessures. Het weer had beter gekund (meer zon) en de temperatuur een paar graadjes hoger. Maar ja, dan drink ik veel meer en daar word ik ook weer flauw van.
Om 17.28 uur vertrekt de trein en om 17.40 uur zijn we in Montargis.
Menno koopt meteen kaartjes naar Paris-Lyon (dat is een station in Parijs) voor zaterdag. Dat kost €21,10 p/p. Niet goedkoop trouwens, want zover is het niet.
Op Paris-Lyon moeten we dan nog kaartjes kopen naar Paris-Nord.
We lopen met een ommetje naar ons hotel. Onderweg zie ik dit leuke pand. En dit leuke brugje. Zo’n bloembak in de gracht heeft wel wat. OK, tegen zevenen zijn we in ons hotel. Gezien de exquise lunch laat ik het diner achterwege. Ik heb nog yoghurt, een soepje van Menno, en stokbrood (van de Turk). Helaas geen wijn, maar je kunt niet alles hebben.
Ik pak vast wat in en daarna kruip ik erin.