Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag E3 van Crécy-en-Brie-la-Chapelle naar Montargis in Frankrijk van maandag 12 oktober t/m zaterdag 24 oktober 2015

Maandag 12 oktober 2015
Utrecht – Rotterdam – Parijs
Het plan om opnieuw in Frankrijk te gaan lopen dateert alweer van een jaar geleden en nu gaat het ervan komen. De E3 is een Europese wandelroute die loopt van Santiago de Compostella naar de Zwarte Zee en heeft een lengte van ongeveer 6.950 kilometer.
Het gedeelte van de E3 dat wij gaan ‘doen’ loopt van Crécy-en-Brie-la-Chapelle naar Montargis over de GR 1, GR 14, GR 1-14, GR 13, GR 2, GR 1E en de GR 13B.
Maar nu eerst naar Parijs, daar ben ik al vele jaren niet meer geweest. Als ik naar het station loop, merk ik dat het winter begint te worden. Hier en daar ogen de daken ‘wittig’ en de blaadjes aan de bomen beginnen te verkleuren. Ik draag vier laagjes, maar heb het niet koud. Op het station zie ik dat sommigen staan te rillen van de kou. Hoe zou het weer in Frankrijk zijn? Vorige week zag ik dat de weersverwachting er heel redelijk uit zag. Sowieso hoop ik op ‘fotoweer’. Daar bedoel ik mee droog met een zonnetje.
‘Onrust stijgt, visie blijft uit’, kopt de Metro. Dat gaat natuurlijk over het vluchtelingenprobleem. Afgelopen vrijdagavond hebben zo’n twintig mensen met bivakmutsen een ‘aanval’ uitgevoerd op een noodopvanglocatie in Woerden. Zij gooiden met vuurwerkbommen en eieren en duwden hekken omver. Er zijn elf verdachten tussen de 19 en 30 jaar aangehouden. De daders worden algemeen – ook door politici – veroordeeld. Verder zijn er vechtpartijen geweest in meerdere asielzoekerscentra en vonden er relletjes plaats bij een Pegida-demonstratie (anti-Islam beweging) in Utrecht, waarbij tien mensen zijn aangehouden. Nederland is verdeeld over de opvang van vluchtelingen en de politiek komt er ook niet uit. De VVD komt met een plan om de opvang sterk te versoberen om ‘een run op Nederland’ te stoppen. De PvdA ziet dit plan niet zitten en ik vraag mij af of zo’n versobering voor de rechter wel stand houdt. Tja, die arme Mark moet zich houden aan het VN-Vluchtelingenverdrag, in 1951 in Genève overeengekomen. Dat verdrag was volledig toegesneden op de naoorlogse situatie in Europa, maar is niet berekend op situaties zoals die zich de laatste maanden voordoen.
En bovendien hebben Frau Merkel en Monsieur Hollande het voor het zeggen in Europa. Tja, de VVD staat er niet zo best voor in de peilingen en met de PvdA is het helemaal dramatisch gesteld. Mijn – bescheiden – mening heb ik al in een vorig verslag geventileerd, daar laat ik het bij.
In Ankara (Turkije) is zaterdagmorgen een zelfmoordaanslag gepleegd. Daarbij zijn minstens 95 doden en 246 gewonden gevallen. De aanslag is niet opgeëist, maar volgens de Turkse premier zijn er drie mogelijke verdachte partijen: de IS (Islamitische Staat), de PKK (Koerdische Arbeiderspartij) of de marxistisch-leninistische DHKP-C (Revolutionair Volksbevrijdingsleger). Tja, nog wat ‘klein’ nieuws en verder entertainment.
Onderweg ontmoet ik Menno en samen reizen we verder naar Rotterdam. In de Starbucks genieten we een drankje, daar kun je tenminste zitten. Even na halftwaalf lopen we naar spoor 4 en bestuderen de informatie. Wij hebben geboekt in rijtuig 15, dus moeten we ons opstellen tussen de letters ‘E’ en ‘F’. De Thalys stopt maar kort, dus is het belangrijk om ter hoogte van het beoogde rijtuig te gaan staan. Daar komt hij aan, sowieso is hij 5 minuten te laat. Hm, wat een mooie trein en hij loopt nog bijna vol ook. Helaas, er wordt omgeroepen dat er een aanrijding (met een persoon?) heeft plaatsgevonden en dat we voorlopig in Rotterdam blijven staan.
Even later wordt omgeroepen dat het inderdaad om een aanrijding met een persoon gaat (nabij Barendrecht) en dat we niet voor 15.00 uur vertrekken. Nou ja, het is nu 12.20 uur en uit ervaring weet ik dat het opruimen van stoffelijke (zelfdoding) resten een uurtje in beslag neemt. OK, wij overnachten in Parijs, hooguit missen we onze namiddagwandeling. Maar je zult maar een vliegtuig in Brussel of Parijs moeten halen. Dan ben je wel in de aap gelogeerd!
Trouwens, die ‘springers’, dat is al vele jaren een probleem. Kan de NS niet eens een keer rond de tafel met de overheid om tot een oplossing te komen? Of moeten we maar met dit probleem leren leven?
Overigens, dit informatieve boekwerkje is niet meer te koop, maar ongetwijfeld tweedehands te vinden (http://www.boekenbron.nl/boek/informatie-over-zorgvuldige-levensbeeindiging-9789078581024/).
Om 12.46 uur komt het bericht dat we ‘zo’ gaan rijden via… Utrecht! Daar komen we net vandaan! En daarna? Dat weten ze zeker nog niet.
Om 13.00 uur gaan we daadwerkelijk rijden. Dat ‘zo’ blijkt dus een kwartiertje. Inmiddels is de vertraging opgelopen tot 60 minuten. Tot onze verbazing rijden we niet richting Utrecht, maar gewoon richting Dordrecht. De NS vond het zeker niet nodig om dit feit even om te roepen. OK, ook dit keer hebben de hulpverleners dus een uurtje werk gehad om het baanvak te reinigen en vrij te geven.
Al snel komt de Thalys op snelheid. Ik zit er voor de eerste maal in en zet voor de aardigheid mijn GPS aan. Inderdaad, de snelheid bedraagt 298 – 299 kilometer per uur. Dat is best wel hard! Sowieso ligt de Thalys als een ‘dijk’ op het spoor.
Er wordt omgeroepen dat we een lunchbox kunnen ophalen in het restauratierijtuig i.v.m. de opgelopen vertraging. Kijk, dat is nog eens service. De lunchbox ziet er nog goed uit ook en bekomt mij goed. Na een stop in Antwerpen en Brussel arriveren we om 15.32 uur in Paris-Nord. Tjonge, wat een gigantisch groot station!
Gelukkig kent Menno de weg naar ons hotel dat we na zo’n twintig minuutjes lopen bereiken (https://www.booking.com/hotel/fr/fm.en-gb.html?aid=390156;label=duc511jc-hotel-XX-fr-fm-unspec-nl-com-L%3Aen-O%3Aunk-B%3Aunk-N%3AXX-S%3Abo-U%3AXX-H%3As;sid=ff89fe4e373fe5fe26ae6e29e92b3afb;dcid=4;dist=0&sb_price_type=total&type=total&). Het blijkt zo’n echt Parijs hotelletje. Een piepkleine receptie achter een loket, drie trappen op naar boven en een kleine 2-persoons kamer. Ach, het is maar voor één nacht en het kost ons €32,50 p/p.
We zetten onze rugzakken neer en lopen daarna richting de Sacré-Coeur. Onderweg maak ik deze foto van zo te zien een appartementencomplex. Kijk de Sacré-Coeur! Hier ben ik toch zeker zo’n 25 jaar niet geweest. Was het toentertijd ook al zo druk? Dat staat mij niet zo bij. Trouwens de Sacré-Coeur is helemaal niet zo’n oude kerk. Feitelijk is het een basiliek gebouwd ter herdenking van de 58.000 soldaten die vielen tijdens de Frans-Duitse oorlog van 1870-1871. De eerste steen werd in 1875 gelegd en de bouw duurde tot 1914. Zouden die gesneuvelde soldaten allemaal van rooms-katholieke snit zijn en zich herdacht voelen door deze basiliek?
We bestijgen de trappen en bekijken de Sacré-Coeur opnieuw. En weer nemen we een aantal treden. Tja, het uitzicht – ondanks het ietwat nevelige weer – is fabelachtig. De basiliek is open, laten we een kijkje gaan nemen. Het interieur kan er best mee door, overigens mag er binnen niet gefotografeerd worden. En ook de gebrandschilderde ramen zijn niet verkeerd. De paarden staan er mooi bij. Welke symboliek gaat achter dit beeld schuil? Komt deze dappere strijder met de beste bedoelingen? Ook aan de waterpartijen is aandacht besteed en toch heeft de basiliek niet meer gekost dan 6 miljoen euro. Een koopje eigenlijk. Dit is geen kleedjesmarkt, maar donkere (Afrikaanse) jongeren proberen hier hun waren aan de man/vrouw te brengen. Ik zie niemand iets kopen, kan dit wel uit? Tja, deze rommel verdwijnt thuis al snel naar de zolder en het zal er wel op uitdraaien dat deze rommel op de kleedjesmarkt met Koningsdag terechtkomt. Op verschillende locaties staan militairen op wacht. Ik vind wel dat ze hun geweer (FAMAS, kaliber 5.56 mm) op een merkwaardige manier vasthouden, maar dat doen ze allemaal zo. Nou, we hebben het wel gezien, ik werp nog een laatste blik op de Sacré-Coeur. Tot over 25 jaar? Op naar de Place du Tertre. Ok, nog een allerlaatste blik op de Sacré-Coeur. Parijs is niet vlak. De Place du Tertre is een beroemd pleintje waar al sinds jaar en dag portretschilders en tekenaars actief zijn. Ruim 100 jaar geleden schilderde Pablo Picasso hier ook. Ik heb het donkerbruine vermoeden dat al deze schilders hier miljonair zijn, maar ik kan me natuurlijk heel erg vergissen. Toentertijd wandelde ik hier ook met mijn dochter. Dat meisje links zal zo ongeveer haar leeftijd van toen hebben. Heeft dochterlief de hier gemaakte tekening nog steeds? Via de Rue Norvins lopen we verder richting boulevard de Rochechouart. Deze boulevard komt mij bekend voor, maar ja, Parijs heb ik meermalen bezocht. We moeten op de warme hap uit en dat valt nog tegen. OK, pizzeria’s zijn er genoeg. Is restaurant El-Bahdja iets? Helaas, het beoogde gerecht is niet meer voorradig, dan maar rijst met kip en satésaus. Salade is er ook al niet, maar gelukkig heb ik dat vanmiddag op kosten van de NS al genuttigd. Wijn schenken ze niet, dit is zeker een restaurant waar ze de Islamitische spijswetten hanteren. Cola kan gelukkig wel, dat bestond nog niet ten tijde van de profeet Mohammed. Nou, het is te eten en het brood knabbel ik allemaal op. Ik ben bijna 11 euro kwijt, nou ja, dat is dus bijna voor niets en dat in Parijs. Uiteraard staat de (grootbeeld)TV aan, ik zie dat er weer Israeliërs zijn neergestoken in Jeruzalem. Waar gaat dat naartoe?
We lopen terug naar ons hotelletje waar ik eerst onder de douche ga. Nou, voor het weinige water hoef ik het niet te doen, dat is hier zeker op de bon. Tegen achten kruip ik erin, ik ben best wel moe. Dat komt ook omdat ik gisteravond de slaap niet kon vatten, ik was vreselijk zenuwachtig.