Dinsdag 24 juni 2014
Nice
Om acht uur sta ik op en even later zit ik in de tuin aan het ontbijt. Vandaag opnieuw ‘rustdag’ voor mij, tenminste ik ga Nice nader bekijken. Menno heeft besloten dat het wel mooi geweest is tot Monaco. Ook hij gaat Nice in.
De zon schijnt volop en de lucht is blauw. Echt vakantie!
Om kwart over tien lopen we de stad in en bezoeken een warenhuis. Helaas hebben ze daar geen ‘librairie’. Geen kaarten dus, Menno mist er nog een paar. Wel een Starbucks, daar scoor ik een espresso en een muffin. Nou, de espresso is Starbucks onwaardig en de muffin ligt er al een paar dagen. Zelden zo’n uitgedroogd ding gegeten. En daar betaal ik nu €4,90 voor! We lopen de Avenue Jean Médecin een stuk af en bezoeken de Nice Etoile. Ook hier is er geen librairie. De tram nemen we niet, we gaan gewoon te voet. Trouwens de Avenue Jean Médecin is autovrij, dat is wel een verademing. Tja, Nice is natuurlijk vergeven van de toeristen. En dan te bedenken dat ik dacht dat Nice een smerige havenstad was. We lopen tot aan het strand, verder gaat niet. Hm, volgens mij liggen er weer dezelfde mensen als gisteren. We keren en lopen via het minipark de stad in. Wat een mooie palmen! Die zou ik wel in onze binnentuin kwijt kunnen. OK, onze palmen doen het ook goed. Iets verder staat het paleis van Justitie met het bekende motto: ‘Liberté, Égalité, Fraternité. Fietstaxi’s rijden er ook rond. Een idee als de beentjes moe worden. Markt, altijd leuk. Zou dit nu voor de locals zijn of is het bedoeld voor de toeristen? Nee, het is geen museum, althans het staat niet als zodanig op mijn stadsplattegrond. Het is een galerie, maar dat soort dingen vind ik meer iets om te doen bij slecht weer. Een vrouw op een fiets, hoe vind je zoiets. Kinderspeelgoed, sowieso is het handel. We zijn van plan om rond te gaan dwalen in de oude stad. Dat betekent smalle straatjes en je laten verrassen. Met een auto kun je hier niet uit de voeten, een scooter is dan wel zo handig. Hier is een scooter niet zo handig. OK, het kan natuurlijk wel, mits je je niergordel stevig omgespt. Hier kan het gas er op! Kijk wel uit voor de scooter uit het zijstraatje! De Divo Jacobo Majori Apostolo. Op de stadsplattegrond staat de kerk niet vermeld. Zeker niet belangrijk genoeg. Hij is wél open. Buiten hangt een lange lijst van – ik neem aan militairen – die gevallen zijn voor het vaderland. Gesneuveld zogezegd. En uiteraard tijdens de 1e Wereldoorlog, door Belgen en Fransen de ‘Grote Oorlog’ genoemd. Zoals bekend zijn er tijdens de WO-I meer militairen gesneuveld dan tijdens de WO-II. Kijk, informatie. De barokke kerk is gebouwd tijdens de 17e eeuw. Verder wordt opgeroepen om je te gedragen en netjes gekleed te gaan. Inderdaad, binnenin zie ik pure barok. Verder – achter glas – een Mariabeeld. We lopen door wat straatjes en over pleintjes. Tja, echt vervallen is het niet, maar het woord ‘gribus’ is toch wel op zijn plaats. Dit straatje is wat breder en meteen iets toeristischer. Opnieuw een markt, zo te zien (en te ruiken) een vismarkt. Vis inderdaad. Waarom liggen de visjes niet in het ijs? Of zit het ijs onder het plastic? Kaas, vleeswaren en bloemen worden er ook verkocht.Dit is een indrukwekkend gebouw, het blijkt een klooster te zijn. Dit is Garibaldi, dat staat er voor de zekerheid maar even bij. Hij leefde van 1807 tot 1882 en was een nationalistisch strijder voor de Italiaanse eenwording. Hij wordt door de Italianen als een nationale held beschouwd. Waarom dan in Nice een standbeeld? Hij is hier geboren, vandaar. Als ik ’s mans levensbeschrijving lees valt mij op dat hij nagenoeg zijn hele leven heeft gevochten. Het is inmiddels één uur en we hebben wel trek. Restaurants zijn er genoeg en we strijken bij deze neer. We gaan binnen zitten, buiten is het vol. We gaan voor een Plat du Jour. Mevrouw toont het schoolbord en wil – met enige tegenzin – wel op de foto. We bestellen: ‘Burger de boeuf maison avec pomme de terre au four et salade de mesclun’. Het is een hele mondvol en het kost €11,60. Ik bestel er een cola bij. Nou, het gerecht bestaat uit wat slablaadjes, daarop tomaat en wat plakjes vleeswaar. Een paar schijfjes in de schil gekookte aardappelen en wat brood. Ach, ’t was ook niet zo prijzig en tomaten zijn sowieso gezond. Ik besluit met een espresso. De rekening komt, het is voor mij €18,40. Oeps, voor de cola rekenen ze maar liefst €4,- dan kunnen de Plats du Jour wat vriendelijker geprijsd worden. En dan te bedenken dat ik nog wel een tweede colaatje wilde. Het is warm en ik heb nog steeds een beetje dorst. Hm, dat broodje gister aan de straat was een heel stuk voordeliger.
Menno gaat op zoek naar wandelkaarten, ik ga de oude stad weer in. Zie ik daar een supermarkt? Inderdaad en ze hebben koude cola van een halve liter. Daar betaal ik €1,99 voor.
Kijk nu toch eens – afgezien van dit schoolklasje jongedames – hier rijdt de tram, maar de bovenleiding schittert door afwezigheid. Ik zie een tram aankomen, die even daarvoor de stroomafnemer laat zakken. De trams rijden dit stuk op accu’s. Menno had dus toch gelijk dat hij verkeerd liep omdat hij de bovenleiding niet zag. Trouwens, dat schoolklasje loopt ook de oude stad in. Ik neem aan dat de dragonder, die voorop loopt, de weg weet naar de leukste plekjes. Ik ga ze een stukje volgen. Vlot gaat het niet, de straatjes zijn nauw en de dames willen alle winkeltjes bekijken.
Kijk eens wat een mooie tattoo. ‘Time is what we make of it’, dat is een waarheid als een koe. Maar om dat nu op je schouder te laten tatoeëren? Een handwijzer, er is genoeg te zien. Opnieuw zo’n mooi gebouw, Nice heeft zeker rijke tijden gekend. Ook deze kerk kan ik niet op mijn stadsplattegrond vinden, maar het is de Église Notre-Dame-des-Grâces gebouwd tussen 1836 – 1852.
DOM betekent: Deo Optimo Maximo.

Het interieur toont ingetogen, toch vind ik het de mooiste kerk tot nu toe. Het altaar vind ik wel bijzonder. Ook de zijkapellen zijn imposant. Ik ga de straat weer op. Toch wel handig zo’n scooter. De politie is met drie motoren paraat. In Frankrijk wordt inhoud gegeven aan de uitdrukking: ‘Meer blauw op straat’. Tja, hoe je ook loopt, meestal kom je weer op de boulevard uit. Het strand ‘ligt’ wat voller dan gisteren, het is ook iets warmer met 30 graden in de plus. Zo’n balkonnetje aan de boulevard is niet verkeerd. Via de supermarkt, daar koop ik een fles jus, loop ik terug naar ons hotel. Net als gisteren ga ik in de ‘hoteltuin’ in het zonnetje zitten. Tegen vijf uur verdwijnt de zon achter ons hotel en ga ik naar de kamer. Ik stuur een sms’je naar Orchideetje, want nieuws heb ik niet. Om zeven uur lopen we de stad in op zoek naar de warme hap. Uiteraard eet je in Frankrijk tweemaal per dag warm, maar nu gaat het om het diner. We zouden nog steeds een keer Tandoori eten, maar dat Marokkaanse restaurant waar we laatst langs liepen is ook een optie. Helaas, restaurant ‘Couscous’ is met vakantie. Dan valt ons oog op restaurant ’Dai Long’, dat lijkt ons wel wat. Het is maar klein, maar het ziet er goed uit. Ik bestel aspergesoep met krab en een pichet du vin rouge. Sowieso een smaakvolle soep en goed op temperatuur. Ook de wijn is goed. Het hoofdgerecht is eend met zwarte champignons. ’t Is wel iets aparts, maar het smaakt prima. Als laatste een assortiment noga. De uitbater ziet mij foto’s maken van de gerechten en vraagt waarom ik dat doe. ‘Voor mijn website’, vertel ik. Dan stelt hij voor dat ik een foto maak van hemzelf en zijn vrouw. Oeps, ik begreep het even verkeerd. Hij is niet de uitbater, maar eet hier regelmatig en de uitbaatster is niet zijn vrouw. Ach, zo zie je maar weer hoe snel je je vergist. Hij vraagt of ik de foto op kan sturen en geeft zijn visitekaartje. Tjonge, deze man is arts en werkt in het ziekenhuis van Nice. Vandaar zijn uitstekende beheersing van de Engelse taal. Om negen uur zijn we weer in het hotel. Ik ga onder de douche en pak de laatste spulletjes in. Morgen naar huis!