Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag E7 van Entrevaux naar Menton in Frankrijk van woensdag 11 juni t/m woensdag 25 juni 2014

Woensdag 11 juni 2014
Utrecht – Düsseldorf – Nice – Entrevaux
Het plan om weer eens in Frankrijk te gaan lopen dateert alweer van geruime tijd geleden en nu gaat het ervan komen. De E7 is een Europese wandelroute die begint op het Canarische eiland El Hierro, alle Canarische eilanden aandoet, maar ook Madeira en de Azoren, en verder loopt van Lissabon naar de Zwarte Zee (in de toekomst volgens het boekwerkje ‘Auf Tour in Europa’).
Het gedeelte van de E7 dat wij gaan ‘doen’ loopt van Entrevaux naar Menton over de GR4, de GR51 en de GR51B.
Even vooraf:
Eergisteren zijn we thuisgekomen van onze Pinksterfietstocht. Gisteren ben ik druk bezig geweest met het inpakken van mijn rugzak. Gisteravond begon het avontuur al! Menno zond een sms met het bericht dat de ICE van 07.32 uur niet rijdt! Dat is niet zo best, want die had ik willen nemen. OK, de volgende ICE rijdt om 08.30 uur en ook dan bereik ik tijdig Düsseldorf om het vliegtuig van 12.00 uur te halen naar Nice.
Weer verder:
Als ik om 05.30 uur aan het ontbijt zit komt er opnieuw een sms van Menno binnen. De ICE van 08.30 uur rijdt ook niet! Oorzaak: schade door extreem slecht weer! Hij raadt aan om onmiddellijk de eerste Sprinter te nemen en via Venlo naar Düsseldorf te reizen. OK, ik pak snel mijn rugzak en sprint naar het station. De Sprinter haal ik precies.
Ja, daar staat het al! Zo te lezen rijdt de ICE naar Frankfurt vandaag helemaal niet. In Utrecht heb ik geen tijd om aanvullende informatie in te winnen. Nou, ja, ze weten hoogstwaarschijnlijk toch niets. Wel zie ik een dertigtal mannen uitgedost in oranje kleding.
Ben ik getuige van een vrijgezellenfeest? Ach, dat is waar ook. Ik heb gelezen dat er in Brazilië een voetbalcompetitie plaatsvindt. Daar gaan zij zeker naartoe.
In de trein naar Eindhoven komt de conducteur langs. Zonder problemen wordt mijn ICE-ticket afgestempeld. Het werkt… vanmorgen had ik op de NS-site gelezen dat een alternatieve reisroute naar Düsseldorf mocht worden genomen.
In Eindhoven scoor ik een beker koffie, daar ben ik wel aan toe. Ik zit behoorlijk in de stress! Ga ik het vliegtuig halen? Ik ben er niet gerust op.
Avontuur is prachtig, maar het moet wel binnen de perken blijven.
Om 08.43 uur stomen we Venlo binnen. Kijk, daar hangt een monitor. De trein van 09.05 uur naar Hamm moet ik hebben. Hij rijdt niet verder dan Viersen! Ligt dat vóór of ná Düsseldorf Airport? Daar hangt een kaart. Nou fijn, Viersen ligt ervoor, dat is niet zo best. Op spoor 1A wacht de eurobahn naar Viersen. Die moeder en dochter die voor me uit lopen zullen ook wel naar Düsseldorf Airport moeten. In de trein hangt een duidelijke dienstregeling. Zou er een bus zijn ingezet in Viersen? En zo ja, waar naartoe? Doorlopend sms ik naar Menno. Ook hij heeft grote problemen om vanuit oost Nederland naar Düsseldorf Airport te reizen. Menno gaat er vanuit dat Air Berlin wellicht wat later vertrekt. Met een halfleeg vliegtuig vertrekken is toch geen optie.
Er wordt omgeroepen dat er vanaf Viersen een bus rijdt naar Mönchengladbach. Gaat er vandaar een trein naar Düsseldorf Airport? Zo te horen rijden er helemaal geen treinen in het Ruhrgebied.
Om 09.30 uur stomen we Viersen binnen en de trein loopt leeg. Daar staan alle gedupeerden. Ik spreek de moeder en dochter van straks aan. Ze hebben getracht een taxi te krijgen, maar die rijden allemaal! Ja, dat zit er wel in natuurlijk. Hoe laat komt de bus? Dat weet niemand. Na twintig minuutjes wachten komt er een gelede bus aanrijden. Deze brengt ons in twintig minuutjes naar Mönchengladbach. Daar spreekt een taxichauffeur mij aan. Hij wil mij voor €60,- wel naar Düsseldorf Airport brengen. Dat vind ik wel wat veel en kijk even verder. Door de stress stap ik eerst nog in een verkeerde bus, maar direct daarna wil een taxichauffeur mij voor €38,- naar Düsseldorf Airport brengen. Dat lijkt mij redelijk en we gaan op weg. Dat valt niet mee, we komen van de ene in de andere file terecht. Uiteindelijk sta ik even na elven op het vliegveld. Hier ben ik vaker geweest en Düsseldorf Airport is een hele grote. Waar is de incheckbalie? De nummering is onnavolgbaar, maar ik vind het toch. Het is bijna half twaalf en de balie is nog open. Menno sms’t dat hij in de file voor het vliegveld staat. Hij heeft nog een paar minuten! Helaas, Menno komt kwart voor twaalf aanlopen en de balie is dicht. Mevrouw wil er nog een belletje aan wagen, maar nee, helaas. Het vliegtuig vertrekt 12.00 uur precies en niet later.
Wat nu? We lopen naar de informatiebalie van Air Berlin. Tja, het is jammer, maar geld teruggeven of het ticket omruilen is er niet bij. Morgen zijn we om 12.00 uur de eersten en we moeten daartoe een nieuw ticket à €230,- p/p aanschaffen. Tja, tickets op korte termijn zijn hele dure. Daar denken we even over na onder het genot van een espresso. Morgen vliegen, dat betekent overnachten in Düsseldorf en het gereserveerde hotelletje in Entrevaux inlichten. Verder de wandelplanning omgooien. Het is allemaal niet zo best.
Menno gaat op onderzoek uit en ik pas op de rugzakken. Even later komt hij opgetogen terug. Hij heeft tickets kunnen boeken bij Lufthansa à €190,- p/p en we boarden over een uur! Dat is nog eens een goed bericht!
Helaas, het avontuur is nog niet afgelopen. Het vliegtuig blijkt defect en we moeten naar een andere gate. Zo te lezen vliegen we om 14.30 uur. Om 14.15 uur kunnen we boarden. We vliegen met een Airbus 319-100. Zo te lezen kunnen er 138 passagiers mee en zo te zien zit het toestel aardig vol. Gelukkig mag ik verhuizen van stoel 23D naar 20F in verband met de foto’s.
Om 14.33 uur gaan we taxiën en om 14.45 uur precies is de take-off. Zoals altijd gaat het steil omhoog, er zit best ‘pit’ in die straalmotoren. Wat zijn dat voor grijze rijtjes. Als ik goed kijk blijken het zonnepanelen te zijn. Best wel mooie huizen staan er hier, maar ik ben blij dat ik niet onder de rook van de startbaan hoef te wonen. De Rijn en een brug. Snel maken we hoogte, de flaps zijn al bijna binnen. Opnieuw de Rijn, de flaps zijn binnen. We krijgen (gratis!) een broodje tonijn en ik durf twee consumpties te vragen (ook gratis!). Bij Air Berlin hadden we ervoor moeten betalen. Op zich heb ik daar niet zo’n problemen mee, maar het duurt – met dat betalen – wel erg lang voor de dames bij je zijn. Ik neem aan dat dit ook de Rijn is. Mijn GPS heeft het coördinaat niet ‘genomen’, dat is toch lastig door de dikke ruit. We ‘nemen’ de Alpen. De tweede foto is nog spectaculairder. De flaps zijn uit, we zijn er bijna. Hm, we zitten hier boven de Middellandse Zee, we maken een kort ommetje. We zijn zeker te vroeg. We zitten boven de taxibanen, nog ietsje dalen. Precies om 16.07 uur is de touch-down. De remkleppen staan omhoog. Er zit toch een boel bedrading in zo’n vleugel. Nice bereikt, een pak van mijn hart. De mannen en vrouwen in de verkeerstoren worden hartelijk bedankt. Zonder hen is het een stuk moeilijker voor een vlieger. OK, we zijn dus ruim twee uur later in Nice, maar volgens Menno kunnen we de laatste trein naar Entrevaux nog halen. We moeten een stukje met de bus naar de gate en dan richting luggage claim. De rugzakken hebben we even na half vijf, toch redelijk vlot. Als we buiten komen rijdt bus 23 net weg, maar over tien minuten rijdt de volgende alweer. Oeps, het is hier knap warm, mijn thermometer wijst ruim 30 graden in de plus aan. Menno koopt in de bus kaartjes à €1,50 p/p en bij halte Liberation stappen we uit. Hier vlakbij is het treinstation, echter dit blijkt verhuisd. Het is maar een paar honderd meter, dat valt mee. Kijk, dit is het nieuwe station. Menno schaft de kaartjes aan, straks moet ik hem nog €11,80 betalen. Daar staat de trein, het is er een van de Chemins de fer de Provence. De machinist zit zeker nog aan de koffie – of de wijn – in elk geval kan ik een plaatje door de voorruit schieten. Om 18.13 uur vertrekken we. Nou, het is net ‘Rail Away’ (dat TV-programma). We boemelen – vaak maken we toch behoorlijk snelheid – door het dal van de rivier de Var. Links en rechts hoge bergen en we stijgen gedurig. Onderweg drink ik het laatste restje cola, dat ik op het vliegveld gekocht had. Verder nuttig ik twee repen en begin ik aan de Bitter Lemon. Die fles had ik gewoon in de ruimbagage gestopt en hij is heel overgekomen. Mag dat eigenlijk wel?
We stappen om 19.45 uur uit in Entrevaux. Tja, het station ziet er niet uit, maar we zijn er! Het is tien minuutjes lopen naar ons gereserveerde hotel Vauban (http://www.hotel-le-vauban-04.com). Het personeel is niet eens verbaasd dat we zo laat komen aanzetten. Met de laatste trein aankomen is zeker gebruikelijk. Twee nachten blijven – in plaats van één – is geen probleem. We kunnen om 08.00 uur ontbijten en hier dineren kan ook. Ze sponsoren hier zeker het motormuseum, dit is een Tandem Wissair uit 1953. De motor heeft een inhoud van 135 cc. Ik bestel een pizza Quatre Saisons. Hij ziet er wel wat anders uit dan in ons dorpje, maar hij smaakt goed. Verder een kwart pichet de vin rouge en een colaatje voor de dorst. Even na half tien maak ik deze foto van de Citadel van Entrevaux vanaf het terras van ons hotel. Zeker weten, hier ben ik eerder geweest. En toen ben ik ook die zigzag weg naar boven gelopen. Ik moet het thuis maar eens nakijken. Update: ik moet mij vergissen. In 1991 (!) ben ik wel in de buurt geweest, maar heb Entrevaux toen niet bezocht. Om tien uur ga ik te bed. Ik ben best wel een beetje moe, het was een lange dag, maar ook boordevol stress. In elk geval, we zijn er!
De kaart in wat groter formaat.