Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Floris V-pad van Dordrecht naar Bergen op Zoom
van vrijdag 13 november t/m zondag 15 november 2009

Vrijdag 13 november 2009
Dordrecht – Schuring
Deze keer neem ik een vroege trein, want Dordrecht ligt natuurlijk niet naast de deur.
En we moeten ook nog een stukje met de bus. Al bij al een hele onderneming. De trein in de andere richting heeft 20 minuten vertraging, vandaar dat het perron vol staat met reizigers. Het is zwaar bewolkt, maar wel droog. Het weerbericht in de Metro verwacht voor de komende dagen veel kans op regen. Verder wordt zaterdag de wind onstuimig en aan de kust stormachtig. Wel blijft het zacht voor de tijd van het jaar met temperaturen tussen de 12 en 14 graden.
Mijn trein is mooi op tijd en loopt aardig vol. Ik ga in het halletje zitten. Helaas is het toilet hier ook gesitueerd en dat is te ruiken. Waarom gaan die mensen niet thuis naar het toilet? Oh ja, dat haalden ze zeker niet meer. In Rotterdam stap ik over op het treintje naar Dordrecht. Het regent hier pijpenstelen! In Dordrecht loop ik Sjef mis en daardoor missen we ook de aansluitende bus. Nou ja, ze rijden hier elk kwartier, dat scheelt. Onder het afdak van een juridisch adviesbureau – het regent – wachten we op de bus. De busrit naar winkelcentrum Sterrenburg duurt een kwartiertje en als we uitstappen is het droog. Helaas, de snackbar is nog gesloten en de supermarkt is afgebrand. Nou ja, dan maar geen koffie. We gaan maar meteen van start, het is nu even na elven. Eerst lopen we een paar honderd meter door een woonwijk en slaan daarna op de Wieldrechtse Zeedijk rechtsaf. Oeps, we hebben de wind pal tegen. Eigen schuld, we hadden de route ook andersom kunnen lopen, conform het voorstel van Sjef. Maar ja, ik heb nu eenmaal een camping geboekt en om die nu weer af te zeggen, tja. OK, na zo’n dikke kilometer bereiken we de route. Links ligt de Zanddijk, daar kwam ik in mei dit jaar vandaan.
Even verder steken we de spoorlijn over en daarna de A16. Tjonge, rechts van ons is iemand (iets?) met de noorderzon vertrokken. Wat een puinhoop! Het opruimen zal de gemeenschap wel weer geld gaan kosten. Nog wat verder lopen we tegen de Dortsche Kil aan. We slaan rechtsaf richting tunnel. Hier is het even zoeken. De markering schittert door afwezigheid en ik meende me te herinneren dat je hier als wandelaar de lift moet nemen. Er is wel een ingang, maar de toegangsdeur weigert open te gaan. Nou ja, over het gras dan maar. Na nog een stukje talud bereiken we het fietspad. OK, zo komen we er wel. Aan de andere kant van de tunnel is een roltrap. Zie je wel, zoiets stond me gewoon bij, ik heb hier weleens gefietst.
Aan de westkant van de Dortsche Kil lopen we zuidwaarts. Een kilometertje verder is een haven. Hier liggen toch heel wat binnenvaartschepen. Zou dit de kredietcrisis zijn?
Ach, ik herinner me dat er door de jaren heen altijd wel wat was met de binnenvaart. Een stukje verder lunchen we op een parkeerplaats. De koffie maken we zelf, er is hier verder niets. Na drie kwartier stappen we op. Er wordt toch nog wel gevaren. Deze boer heeft het goed voor elkaar, wel is het hier erg eenzaam. Dit is de HSL-Zuid, de spoorlijn van Amsterdam naar Parijs. Dat is weer iets anders dan die eeuwige Betuwelijn. Verderop duikt de trein de tunnel in, onder de Dortsche Kil door. Trein? Geen trein te zien! Ik meen dat ik heb gelezen dat er een klein probleempje met de veiligheid is. Ze rijden dus niet. Nou, daar gaat je tijdwinst! In elk geval ziet het er prima uit, maar dat mag ook wel voor ruim 7 (zeven!) miljard euri. Uiteraard is in de begroting van 1998 op de helft van het bedrag ingezet, anders was de lijn er nooit gekomen. Tja, als bestuurder moet je toch wat om je zin te krijgen. Tegen tweeën draaien we de Hoge Dijk op. Eindelijk een stukje grasdijk in plaats van al dat asfalt. De wind hebben we uiteraard fors tegen, maar het is tenminste droog. Een half uurtje later lopen we Strijensas in. Ik heb er nog nooit van gehoord. Ze hebben een mooie ophaalbrug uit 1908, maar verder is het niet veel. Het moet me van het hart, de route tot hier stelde ook niet zoveel voor. Misschien is het tijdens het voorjaar of ’s zomers mooier, maar nu zit je alleen maar aan te kijken tegen weiland en omgeploegd akkerland. Dit huis vlakbij de ophaalbrug ziet er wel goed uit. Hoe doen ze dat met die geraniums? Iets verder krijgen we een stukje natuur, het werd tijd. We lopen een stukje door de Oeverlanden Hollands Diep. Het laarzenpad nemen we niet, Sjef heeft lage schoenen aan. Zelf draag ik hoge wandelschoenen, maar dat zijn nog steeds geen laarzen. In het kader van een leerlingproject is een uitkijktoren gemetseld. Het ziet er degelijk uit, maar is ook aan de fundering gedacht? Mwah, dit zijn wel fraaie doorkijkjes richting Hollandsch – spelling idem kaart – Diep. Hier wordt gewerkt – maar nu even niet – er gaat hier een gasleiding de grond in. Tja, het lijkt wel een LAW, het gaat zigzag. Er staat een bord, het is een project van de Gasunie.Wat ook mooi meegenomen is, er staat hier een pracht van een toilet. Het ding is niet – zoals gebruikelijk – op slot. Daar kan ik even gebruik van maken, want ik heb hoge nood (sic!).
Tja, het blijft wel erg landelijk, het blijven asfaltdijken en de wind blijft tegen. Het loopt tegen vijven en we naderen het minidorpje Schuring. We hebben er 24 kilometer opzitten. Eerst maar water vragen, want we moeten vanavond wildkamperen. Een vriendelijke meneer is ons behulpzaam. Nu nog een plekje, links en rechts van de dijk staan huizen, dat schiet niet op. Er is een ijsbaan, maar die ligt veel te open. Tja, links van ons is een kanaaltje richting het Hollandsch Diep. Aan beide kanten zijn bosranden. Nou ja, we kijken eerst aan de oostkant en als dat niet lukt kunnen we nog aan de westkant kijken.
We passeren een bord verboden toegang dat nauwelijks leesbaar is. Dat zit dus wel goed. Zo’n 500 meter verder is er een pad linksaf, met daarnaast een bosstrook van zo’n 50 meter breed. Dat ziet er goed uit. We lopen 500 meter verder en daar duiken we het bos in. Het is nog precies licht genoeg om een plekje voor de tent te verkennen. Om half zes staat de tent en meteen wordt het donker. Zoals gebruikelijk maak ik eerst kerriesoep en daarna een Knorr-maaltijd. Deze keer heb ik een lekker wijntje uitgezocht. Het is een Merlot uit 2006 uit South Africa. Het opschrift vermeld: Golden Kraan. Het is een heel best wijntje en ik krijg er echt slaap van. Om zeven uur is de afwas aan kant. Ik kruip er maar in, ik ben best wel moe geworden van dat gejakker tegen de wind in.