Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Floris V-pad van Muiden naar Oudewater
van vrijdag 19 juni t/m zondag 21 juni 2009

Vrijdag 19 juni 2009
Muiden – Kromme Rade (Kortenhoef)
Het is midzomer, oftewel, het blijft heel lang licht. Vanavond moet ik wildkamperen, want er is in de omgeving geen camping. Vandaag moet ik een afstand van 22 kilometer overbruggen. De ervaring leert dat we gemiddeld zo’n 4 kilometer per uur lopen. Langere pauzes niet inbegrepen. Ik heb dus 5¹/₂ uur te gaan. Alleen loop ik meestal toch wat sneller en korte pauzes sla ik meestal over. Dit traject loop ik zoals gezegd alleen, de anderen hebben het al gelopen. Al bij al hoef ik dus niet zo vroeg op pad, ik kan toch pas wat later op de avond de tent opzetten.
’s Morgens doe ik thuis nog wat ‘kantoorwerk’ en de trein pak ik om kwart over elf.
In Amersfoort komt er een knappe blonde vrouw naast me zitten. Ik schat haar tegen de dertig. Ze begint een gesprek in het Duits. Oeps, even omschakelen! Ze komt uit Beieren en is op weg naar vrienden in Amsterdam. Ik leg haar in mijn beste Duits uit dat ik ga wandelen en ik laat haar in het boekje de route zien. Zo steekt ze ook nog wat op over Nederland. Helaas moet ik in Weesp al afscheid van haar nemen.
In Weesp stap ik over op de bus naar de halte ‘brandweerkazerne’ in Muiden. Alles gaat naar wens en na nog een paar minuutjes lopen sta ik op het startpunt nabij de sluizen van Muiden. Hoewel, dit is niet het officiële startpunt. Het startpunt van het LAW-boekje uitgave 2005, vijfde druk, is het Muiderslot. Logisch toch! Met de huidige uitgave van het LAW-boekje 2009, zesde druk, is het startpunt verlegd naar het Monument op de Dam. Het Floris V-pad maakt nu deel uit van de route Amsterdam – Parijs. Tja, daar is wat voor te zeggen. Goed, die 21,5 kilometer van Amsterdam naar Muiden moet ik bij gelegenheid maar eens lopen. Vanaf de draaibrug in Muiden maak ik deze foto met het Muiderslot op de achtergrond.

Hier een stukje van de gracht rond Muiden. Iets verder ligt de Hydrograaf, het is een voormalig stoomschip en het is tot 1962 in gebruik geweest bij de Koninklijke Marine. Momenteel is het een partyschip en te huur voor bruiloften en partijen. Komt het schip u bekend voor? Dat kan kloppen, want onze Nationale Heilige St. Nicolaas wordt met dit schip opgehaald uit Spanje. Ik loop door het viaduct onder de A1 door en meteen daarna moet ik linksaf de grasdijk op. Tja, het bordje geeft aan dat ik minstens 25 meter afstand moet houden van de kudde en deze niet mag doorkruisen. Wat nu? Gelukkig weet ik dat koeien ontzag hebben voor mijn wandelstokken. Ook nu gaan ze weer keurig voor mij aan de kant. Deze grasdijk maakt ook deel uit van het waterliniepad. Het waterliniepad heb ik gelopen in 2005. Ik herken het niet, zo zie je maar weer. Aan het begin van de uitwatering staat dit huis. Eigen steigertje, wat wil een mens nog meer. Het is zonnig, een graad of 20 in de plus, half bewolkt en ik heb een stevige wind in de rug. Prima wandelweer dus. Om half twee steek ik de spoorlijn over en op een betonnen randje gezeten, eet ik mijn van huis meegenomen lunch op. Even verder moet ik weer een grasdijk op. Nog wat verder door een klaphek. Tja, nu wordt het wel ingewikkeld. Ik sta midden in het riet.Hier hebben eerder mensen gelopen, dus volg ik dat spoor maar een tijdje. Er is geen markering, dat maakt het lastig. Ergens voor mij is het Naardermeer. Het wordt steeds drassiger en op een gegeven moment sta ik voor een sloot. Hier zit ik sowieso fout.
Rechts van mij is de verharde weg, daar loop ik maar naartoe. Een stukje verder steek ik het spoor over. Van links komt een wandelpad, hier had ik moeten uitkomen. Ik heb mijn best gedaan, maar het is me niet gelukt.
Is dit ‘Berenklauw’? Ik zal er maar niet aankomen. Wel mooi, die grote bloemschermen. Dit is ook wel een mooi huis. Het is duidelijk, ik bevind me hier midden tussen de forten van de Stelling van Amsterdam en de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Dit is het Fort bij Uitermeer. Het had als doel het beschermen van de corridor tussen het Naardermeer en de Vecht. Tevens beschermde het de sluis waarmee het land onder water gezet kon worden. Tot voor kort diende het als munitieopslag voor Defensie. Er zijn plannen om met dit fort iets te gaan ‘doen’, persoonlijk ben ik bang dat het bij mooie plannen zal blijven. Dit is uiteraard de Vecht, zo’n woonboot heeft ook wel wat. Het gebied rond de Ankeveensche Plassen. Hier geen fietspaden, maar grasdijkjes. Het is wel zo rustig. Iets voorbij Ankeveen ga ik weer even de fout in. Nou ja fout, ik loop tussen weilanden, bossen en sloten. Voor mij ligt er een houten balk dwars over het bruggetje. Mijn kaart geeft aan dat ik even links moet en dan weer rechts. Dat zal dan hier wel zijn. Ik sla linksaf. Honderd meter voor mij loopt een vos, het beest ziet mij niet en kuiert op z’n gemak verder. Ineens kijkt het beest om, ziet mij en gaat er als een haas vandoor. Toch klopt de route niet. Ik had allang rechtsaf gemoeten. Het begint nog te regenen ook! Ik doe m’n softshell aan, dat moet voldoende zijn. Terug maar. Ik negeer de balk en steek het bruggetje over. Zie je wel, die balk sloeg nergens op, ik kom exact op de verharde weg uit. Tussen de dorpjes Ankeveen en Kortenhoef is restaurant de ‘Bolle Blooper’.
De buitenkant is verre van fotogeniek, tevens zitten er wat mensen op het terras.
Hier pauzeer ik onder het genot van maar liefst twee kopjes koffie. De zon komt ook weer door. Tegen zessen stap ik weer op. Achterlangs Kortenhoef gaat het verder. Rechts weiland en water, links bungalows waarvan sommigen met een eigen ophaalbrug. Tegen half zeven loop ik het bruggetje over. Hier ben ik eerder geweest, ik herken het. Het fietspad na het bruggetje heet ‘Oppad’. Een toepasselijke naam in mijn geval. Een sluisje en even verder is de kwekerij van Krijn Spaan.Krijn Spaan is de bekende hovenier die zaterdagochtend op de radio tuinadviezen geeft. Ik keek al een tijdje naar de kwekerij uit. Een jaar of twee geleden ben ik hier tijdens een Open Dag geweest met Orchideetje. Het was toen prachtig weer en ontzettend druk. Nog een kilometer of drie, dan moet ik mijn beoogde wildkampeerplek bereiken. Dit is de Kromme Rade en gelukkig is het een grasdijk. Boswachters en agenten patrouilleren per auto, dus die zal ik niet treffen. Tja, ik loop op een smal zandpad, links en rechts een grasstrook, dan riet en pal daarachter water. Het is breed genoeg voor mijn tent, maar ik sta dan wel in het zicht. Uiteindelijk vind ik een smal paadje dat naar een open plekje leidt. Hier kan mijn tent precies staan en ik sta prachtig gedekt. Om mij te zien moet je echt het paadje aflopen. Het is half acht, een mooie tijd om te stoppen. Ik zet maar meteen mijn tent op, dat kan hier makkelijk. Ik leeg mijn rugzak in de tent en wil beginnen met een kerriesoepje. Oeps, waar is mijn brander? Die zal ik toch niet vergeten zijn? Het ding zit niet in mijn rugzak en ligt ook niet in mijn tent. Nog eens zoeken in mijn rugzak en ja hoor, onderin! Mooi, eerst soep en daarna een bekertje rode wijn. Ik hoor een buitenboordmotor! Ja, zo kan je natuurlijk ook op patrouille! Ik zie niets en het geluid sterft weg. Er komt wel regelmatig een vliegtuig over, ik sta hier weer precies onder een aanvliegroute. Nou ja, ze zitten nog behoorlijk hoog en ik heb er niet echt last van. Ik zie tussen het riet door iemand over de grasdijk lopen! Die iemand heeft iets oranjeachtigs aan. Een werknemer van Staatsbosbeheer? Iemand met een oranje regenjack die z’n hond uitlaat? In elk geval loopt de persoon gewoon door. Ik sta hier prima, ik ben blij dat ik niet op de grasdijk ben gaan staan. Ik bereid zoals gewoonlijk een Knorr-maaltijd, doe de ‘afwas’ en ga op mijn gemak op de slaapzak liggen. Tja, ik heb nog een probleem waar ik mee zit. Gisteren ben ik bij de KNO-arts geweest in verband met mijn slechter wordende gehoor. Er zijn foto’s gemaakt om te zien of er geen ‘mechanisch’ probleem is. Dat is er niet, en mijn gehoor is nog te goed voor een hoorapparaat. Ik mag over een jaar of twee nog eens terugkomen voor een gehoortest. Dat was het goede bericht. Het slechte bericht komt nu. De KNO heeft op de foto een zwarte ‘vlek’ gezien boven mijn rechteroogkas.
Hij laat het me zien en inderdaad, het klopt. Hij stelt voor dat ik een CT-scan laat maken van het betreffend gebied. Er is niet direct haast bij, maar de KNO wil weten wat er aan de hand is. Ik loop langs de Röntgenafdeling en ik kan er 20 juli terecht. Ik ben er niet gerust op, maar zorgen maken heeft ook geen zin. Zorgen maken? Ik hoor stemmen en ze komen mijn kant op. Ik blijf rustig liggen en de stemmen gaan voorbij. Zijn er nu nog hondenuitlaters op pad? Nou ja, ik kruip erin en ga slapen.