Woensdag 10 maart 2010
Trinidad
Na het ontbijtbuffet stappen we om 09.15 uur in de bus en rijden in een dik uur naar Trinidad. Onderweg vertelt Gladys dat de meeste toeristen op Cuba uit… Canada komen. Dat wist ik niet. Eigenlijk logisch, met een paar uurtjes vliegen zitten de Canadezen in de zon! Als 2^e niet de Spanjaarden (wat ik verwachtte) maar… Duitsers. Krijg nou wat!
Pas op de 3^e plaats de Spanjaarden en de Italianen. Italianen? Op Cuba spreken ze Spaans en dat is toch echt heel anders dan Italiaans. Ik weet het van Orchideetje, want zij spreekt beide talen. Pas op de 4^e plaats staan de Nederlanders met de Belgen. Kijk, daar moeten we iets aan gaan doen! Het moet toch mogelijk zijn om de Duitsers van de 2^e plaats te verdringen? Lees dit verslag goed, boek een ticket op internet en huur op het vliegveld een auto. De rest loopt vanzelf.
In Trinidad bezoeken we als eerste het Huis van de Pottenbakkers. Hier zijn we eerder geweest, maar het blijft leuk. Tja, kopen doen we niet, we zijn nogal klein behuisd. Met Gladys lopen we een rondje en beklimmen in dit restaurant de trap naar het terras.Daar hebben we een mooi uitzicht over het stadje. De 1^e foto is met de standaardlens en de 2^e foto met de fish-eye. De fish-eye foto is vanaf hetzelfde standpunt gemaakt, maar nu komt er toch heel wat meer op. Jammer dat op de site de resolutie een heel stuk terug gaat, maar dat kan niet anders. Daarna bezoeken we het Museo Palacio Cantero. Het is wat minder luxueus ingericht dan het Museo Romántico (dat we de vorige reis bezochten), maar dit in 1800 gebouwde huis mag er ook zijn. Daarna bezoeken we de Parroquial Mayor, de kathedraal aan het plein uit 1868.
Het interieur oogt strak. Door wat straatjes lopen we naar de ‘Palenque de los Congos Reales’. In de straatjes is meteen te zien waarom Trinidad zo beroemd is en heel terecht op de werelderfgoedlijst van Unesco staat. De stad is gesticht in 1514 en door zijn keienstraatjes en de pastelkleurige huizen met de rode pannen zeer fotogeniek. Veel modetijdschriften nemen hier modesessies op. Doutzen Kroes werkt momenteel in New York, dus ik hoef niet naar haar uit te kijken. Ook is het een populaire TV- en filmlocatie. In de Palenque nemen we plaats op kleine krukjes. De ober komt langs en beveelt de huiscocktail aan. Ai, dat drankje ken ik van de vorige keer. Doe mij dus maar een cola. Hier wordt de originele muziek gespeeld van de toenmalige gevluchte – dus vrije – slaven. Tijd voor de lunch – het smaakt me nog prima ook – die begeleid wordt door drie muzikanten. Deze mannen vormen een prima muziekgroepje. Ik heb nog spijt dat ik de CD niet gekocht heb, maar ja, we hebben er al zo’n boel. OK, vrije tijd, ik ben gek op vrije tijd. Eerst een foto vanaf de kathedraal, daarstraks stond de hele groep voor mijn (foto)neus. Kijk, wat leuk! Dit zijn meisjes die op een internaat zitten. Dat is te zien aan hun blauwe schooluniform. Wat is er mis met een kruiwagen? Deze vrouw pelt een sinaasappel. Een kerk. De zon staat pal achter de toren, dat geeft een merkwaardig (halo) effect. De toren van de kerk met de zon in de rug. OK, we lopen gewoon wat rond, zo groot is het oude centrum nu ook weer niet. Een groepje muzikanten, gewoon zomaar op straat. Ik maak stiekem een foto van ze als ze de andere kant opkijken. Trouwens, deze mannen spelen en zingen uitstekend. We blijven een tijdje luisteren en doen toch maar een Pesosje in de hoed. Ja, in dat geval mag je gewoon foto’s maken. Mooie koppen hebben deze mannen. We hebben nog wat tijd over. Die tijd vullen we door een bezoek te brengen aan het Museo Romántico à twee Pesos per persoon. Het huis was eigendom van de steenrijke Spaanse familie Brunet. Zij woonden hier vanaf 1857 met hun twaalf kinderen en een aantal slaven. Het ziet er ‘kek’ uit. Op naar de bus. Onderweg zien we deze twee basisschoolmeisjes. Ze dragen rode jurkjes. De ouders moeten wel een symbolische bijdrage betalen voor de schooluniformen. Verder is het onderwijs – inclusief de boeken – gratis. Kunnen we het onderwijs in Nederland ook niet gratis maken? Het zou in elk geval een hoop ambtenaren schelen. Uiteraard voeren we dan meteen de uniformplicht in. Spijbelen wordt dan een stuk lastiger. Mocht een Cubaan emigreren (wat niet zomaar gaat), dan moet het ‘schoolgeld’ worden terugbetaald. Helaas overnachten we niet in Trinidad zelf (zijn er daar eigenlijk wel hotels?), maar rijden in een half uurtje naar een schiereiland waar drie hotels op een rijtje staan. We krijgen weer een armbandje (dit keer een paarse) om. Om 19.00 uur lopen we naar de eetzaal. Het is weer een buffetsysteem. Tja, dat is wel makkelijk. Ook dit keer weet ik me te beheersen met een salade, rijst met vlees en groenten, een stukje vis met groenten en ijs met gebak. Met de calorieën zit ik wel goed. Ik hoor trouwens dat er twee mensen van de groep ziek zijn. Vandaag was het 30 graden in de plus, dat hakt er wel in.
Even na achten gaan we naar onze kamer.