Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Brabants Vennenpad van Oisterwijk naar Valkenswaard (via Bladel) van donderdag 28 oktober t/m zondag 31 oktober 2010

Donderdag 28 oktober 2010
Oisterwijk – Hilvarenbeek
Op weg naar het station is het droog, maar zwaar bewolkt. Het is erg zacht voor de tijd van het jaar, de temperatuur kan oplopen tot 15 graden in de plus. Vandaag is er kans op een buitje, maar voor de komende dagen wordt er droog weer verwacht. Verder heeft de Metro weinig nieuws. De paspoortkwestie speelt nog steeds. Mark heeft gezegd dat er een verschil is tussen een Turks en een Zweeds paspoort. Uiteraard viel de hele oppositie over hem heen. Ook komt er nog een bouwvakker aan het woord die vorige week tijdens het storten van beton met verdieping en al een val van 11 meter maakte. Twee gebroken bovenbenen, een gebroken bekken en zijn rug op drie plaatsen gebroken. Op de foto oogt de man aan het eind van zijn krachten. Sowieso is er een rekenfout gemaakt ofwel het beton van de onderliggende verdiepingen was nog niet uitgehard.
Als het klopt is Reino al aan het lopen, zij heeft het traject Boxel – Oisterwijk gemist en haalt dit nu in. In Utrecht is de trein iets vertraagd en ik heb maar 5 minuten om over te stappen. Sprinten met een volle rugzak is geen doen, maar in versnelde pas haal ik de trein en ik heb zelfs nog 30 seconden over.
Ik ben bezig met de voorbereiding van het Almerepad. Dit wordt mogelijk een avontuurlijke zoektocht, want de markering en de routebeschrijving is niet meer up-to-date. Ik kreeg een mail van de LAW dat er momenteel een lange lijst met knelpunten ligt. Nu gaat het erom wie de kar (financieel) gaat trekken, is dat het NIVON of de gemeente Almere? Deze discussie duurt nu al twee jaar, dus op de uitslag wilde ik niet wachten. Mogelijk koop ik een set topo-kaarten, danwel maak ik een route op mijn GPS.
Daarna volgt het Maas-Swalm-Nettepad. Deze gids is al een jaar uitverkocht. Ik hoorde in eerste instantie van de LAW dat het budget op was voor de herdruk. Vorige week kreeg ik een telefoontje van de padcoördinator. Het zit hem niet in het budget, ze zijn zeker tot mei/juni 2011 bezig met het maken van de routebeschrijvingen. Daarna moeten de kaarten worden aangepast. De padcoördinator hoopt dat de herdruk er eind 2011 ligt. Hij vertelde mij wel dat er nog een x-aantal boekjes in de Duitse taal op voorraad zijn. Vreemd, dit staat niet op de NIVON website. Ik heb zo’n boekje besteld en gisteren binnen gekregen. Momenteel liggen er dus vier gidsen op mijn bureau, dat is niet bevorderlijk voor mijn rust.
Ik krijg een sms van Cobie met de vraag of ik in dezelfde trein zit. Eh ja, dat zou goed kunnen. Ze hadden zich niet aangemeld – Cobie dacht dat Cok dat geregeld had – en ze gaan dus mee. Mooi, met zijn vieren is het toch wat gezelliger.
Als we in Oisterwijk het station uitlopen komt Reino net aanlopen. Ze heeft er dus al 16 kilometer opzitten! Hulde! Tijd voor de KMA! Die nuttigen we in Bakkerij Besselink. Er is veel keus in gebak. Ik neem een ‘chocoladebol’. Het is geen ‘Bossche Bol’, want die verkopen ze alleen in Den Bosch. Uiteraard is het wel hetzelfde product. Het smaakt in elk geval voortreffelijk. Even na twaalven gaan we van start, we hebben toch 20 kilometer voor de boeg. Al snel steken we de Voorste Stroom over. Deze rietgedekte woning ziet er toch prachtig uit. Het nadeel van riet is dat het na een buitje nog urenlang nadrupt. Als je dan naar buiten kijkt, lijkt het net alsof het de ganse dag regent. Aan de rand van Oisterwijk staat deze villa tussen het lover. Helaas staan er nogal wat bomen voor, dus dit is de beste foto die ik kon maken. Volgens mij is dit één van de mooiste huizen van Nederland. Dit is ook heel alleraardigst. Helaas kan ik de naam van het ‘buiten’ niet terug vinden.
Wie het weet mag het zeggen. Al snel lopen we door de bossen zuid van Oisterwijk. Het is allemaal nogal drassig. Dit moet het gekanaliseerde riviertje de Reusel zijn, dat oost van Moergestel loopt. Het is bij half twee. We besluiten even te pauzeren in Moergestel. Daartoe nemen we dit met haagbeuken omzoomde ‘vrijerspaadje’.We komen uit op een soort markt waar een restaurant staat. Als we binnen zijn blijkt het een Dorpshuis te zijn. Voor de koffie rekenen ze overigens normale horecaprijzen.
Om kwart over twee stappen we weer op.
Aan de zuidrand van Moergestel staat een naamloze standerdmolen uit 1852. Het is een korenmolen en hij is maalvaardig. Delen van de kast van de molen dateren al uit 1600.
De oudste vermelding van een molen op deze locatie dateert al uit 1280. Even verder steken we de A58 over. Het oogt nog aardig druk. Aan de overkant heeft iemand zijn oude Yamaha in de tuin geparkeerd. Het lijkt Kreta wel! Hier is nog een echte handel in open haardhout. Dat zie je niet veel meer. Ondanks de hoge prijzen (± €90,- voor een kuub hout), verdient het nauwelijks. Om twintig over drie bereiken we het Wilhelmina kanaal. We slaan linksaf over een bospad. Het heeft de laatste tijd toch behoorlijk geregend. Rechts van ons ligt het kanaal. Een kilometertje verder steken we het kanaal over en lopen aan de andere kant verder.Het kanaal kwam gereed in 1923, maar is feitelijk te smal en te ondiep om er voluit gebruik van te kunnen maken. Er liggen plannen ter verdieping en verbreding van het kanaal.
Aan deze kant van het kanaal ligt een verharde weg, die we twee kilometertjes volgen. Daarna slaan we rechtsaf richting Hilvarenbeek. Ai, dit gebied is op de schop! Hier wordt links en rechts van het riviertje de Reusel nieuwe natuur aangelegd. Het spreekt voor zich dat het hier moeizaam lopen is. Dichterbij de Reusel wordt het nog modderiger. Gelukkig dat mijn wandelschoenen hoog zijn. Tja, dit zal die nieuwe natuur wel zijn. Ik loop wat vooruit en plotseling zie ik op mijn GPS dat ik naast de track zit. Ik ben te ver doorgelopen. Vreemd, ik had geen markering gezien. Ik loop maar even terug en wat blijkt, ik zat goed. Er is hier een routewijziging van kracht. Tja, dat betekent (iets) omlopen. Reino heeft daar geen zin in en gaat proberen om de ‘oude’ route te lopen. Tja, we lopen het risico dat we tegen een sloot aanlopen en terug moeten. Die sloot ligt er inderdaad, maar we kunnen er (met rugzak) net overheen springen. Eerst lopen we langs ‘iets groens’ en later over een zandlichaam. Als we de harde weg bereiken is de voormalige route afgezet met lint en een duidelijk bordje ‘Verboden Toegang’. Gelukkig dat er aan de andere kant niet zo’n bord stond. We lopen het landgoed ‘Annanina’s Rust’ op. Annanina was het koosnaampje van de maîtraisse van de Hilvarenbeekse notaris Huijsman, die in 1899 een landgoed stichtte op de Diessense Heide. De foto oogt onscherp, mogelijk was de lens beslagen. Om vijf uur bereiken we de N269. Achter het viaduct ligt Hilvarenbeek. Zomaar een leuk huis aan de rand van Hilvarenbeek. Ik ben wat uitgelopen op de anderen en in het centrum van Hilvarenbeek wacht ik op een bank voor een snackbar. Drie oversized tienermeisjes zetten hun fiets neer en lopen naar binnen. Eet smakelijk dames! Cok en Cobie willen voor de laatste twee kilometer naar de camping de tijd nemen. Ik besluit door te lopen, ik heb de camping niet gebeld, mogelijk is hij gesloten. Mocht dat het geval zijn, dan loop ik nog 500 meter door naar het Molenbosch. Daar kan ik dan nog voor donker een plekje voor de tentjes verkennen.
Precies kwart voor zes bereik ik de camping. Hij is nog open ook! We kunnen hier mooi uit de wind staan, gebruik maken van douche en toilet en er is nog een verwarmde recreatieruimte ook. Voor dit moois betalen we maar €5,- per persoon. Ik zet snel mijn tent op en begin met een bekertje witte wijn. Het is een Chablis en beslist niet verkeerd. Daarna bereid ik een soepje, dit keer een special van Cup-a-soup te weten: Broccoli met crème fraîche en ham. Tja, de Risotto was me laatst slecht bevallen. Dit keer heb ik een pakket van Struik meegetorst. Er hoeft geen water bij, opwarmen is voldoende. Tja, zo’n pakket is wel erg zwaar. Het is Goulash met rundvlees en groenten.
Ik heb geen spijt van het meesjouwen, dit Struik gerecht smaakt echt lekker! De douche is ook prima en daarna zit ik nog even met Reino in de recreatieruimte. Ik bel nog even naar Orchideetje en luister nog een uurtje naar mijn MP3-speler. Om negen uur houd ik het voor gezien en val snel in slaap. Dit ondanks dat ze op de aanpalende boerderij tot laat bezig zijn met het inkuilen van maïs.