Bologna
Zondag 8 september
Palazzo d’Accursio, Collezioni Comunali d’Arte, Torre dell’Orologio,
Torre Galluzzi, Chiesa dei Celestini, Santuario del Corpus Domini, Basilica di San Domenico, Palazzo Bevilacqua, Fondazione Lucio Dalla
We staan om kwart voor acht op en een halfuurtje later zitten we aan het ontbijt.
Tjonge, het is erg rustig. Slaapt iedereen uit of zijn er gisteren veel mensen vertrokken? Tegen tienen lopen we via het Piazza Maggiore naar het oude stadhuis oftewel het Palazzo Comunale oftewel het Palazzo d’Accursio. Dat gaat natuurlijk door de Via dell’Indipendenza en een Portico. Het is licht bewolkt, droog en 26 graden in de plus.
De weersverwachting verwacht om 13.00 uur regen!Tja, al die bordjes zijn in de Italiaanse taal gesteld.Het Palazzo d’Accursio (of Palazzo Comunale) bestaat uit verschillende indrukwekkende hallen, een kapel, de Biblioteca Salaborsa (dat bezochten we gisteren al), de Collezioni Comunali d’Arte (kunstcollectie van de gemeente) en de Torre dell’Orologio.
Het gebouw was in de 13e eeuw het woonhuis van Accursio, een jurist die het paleis liet bouwen. Later werd het paleis eigendom van de stad.
De foto’s en de teksten laat ik weer voor zichzelf spreken.Tjonge, ik had me er eigenlijk niet veel van voorgesteld, maar dit museum hangt werkelijk vol kunst! Een aanrader dus. Overigens, was de toegang gratis? Ik heb nog een ticket à €0,00.
De Torre dell’Orologio is later toegevoegd. De toren kan beklommen worden en vanaf de top is er een prachtig uitzicht over de stad en is het uurwerk van heel dichtbij te bekijken.
Tja, er is hier geen ordentelijk loket, ze gaan ervan uit dat je bij de VVV een ticket + tijdslot hebt aangeschaft. Maar je kunt ook naar de site gaan (op je mobiel) en tickets + tijdslot aanschaffen. Er moet wel meteen afgerekend worden, dat spreekt (totaal €24,-). Dochterlief kwijt zich van die taak en we kunnen – na presentatie van de tickets op haar mobiel – de toren beklimmen.Tegen twaalven hebben we het gezien, eerst maar espresso.We willen Palazzo dell’Archiginnasio bezoeken, maar dit blijkt zondags gesloten te zijn.
Ok, dan lopen we naar de Torre Galluzzi. Onderweg zien we dit standbeeld van Luigi Galvani (1737-1798). Hij was een Italiaans arts en natuurwetenschapper. In 1780 ontdekte hij dat hij de poot van dode kikkers kon laten samentrekken met behulp van elektriciteit.De Torre Galluzzi staat op een bijzondere plek, de curia genoemd. De huizen, de kapel en de toren behoorden allemaal tot dezelfde familie.
Dit is een van de torens die goed bewaard zijn gebleven. De muren van de toren zijn namelijk zo dik dat ze nooit zijn verwoest door brand of oorlog. De Torre Galluzzi behoort tot een drie-eenheid van middeleeuwse wolkenkrabbers, samen met de Torre Prendiparte en de Torre Azzoguidi. Deze staan in een ander deel van het centrum.
De toren is in 1257 gebouwd en was vroeger hoger dan de dertig meter die hij nu telt.
De originele ingang was op een verdieping die tien meter boven de grond lag.
De Galluzzi familie, van wie de toren was, ging dan ook naar binnen door het raam halverwege de toren. Ze gebruikten verplaatsbare houten trappen om van hun huis naar de toren te komen.
In de toren is nu een restaurant gevestigd.Iets verder staat de Chiesa dei Celestini. Overigens, deze kerk staat niet op mijn lijstje, dus bij toeval gevonden.
De Chiesa di San Giovanni Battista dei Celestini, zoals de officiële naam luidt, is in 1369 gebouwd. In 1535 was een complete verbouwing noodzakelijk. De huidige façade is neo-klassiek en is ontworpen door Carlo Francesco Dotti en Francesco Tadolini. Het interieur wordt opgeluisterd door negen altaars. Het is door G. Boni en G. Garofalini van fresco’s voorzien. Een gedenkplaat verwijst naar de tombe van de uit Puglia afkomstige beeldhouwer Nicolò dell’Arca, die meegewerkt had aan de Arca di San Domenico.
Het bijbehorende klooster beschikt over een schitterende kloostergang. Deze chiostro, oorspronkelijk ontworpen door Del Dotti, is in de 19e eeuw verhoogd. Tegenwoordig is het klooster de zetel van het Staatsarchief.
Tja, helaas, een aantal bezienswaardigheden niet gezien. Ik maak enige foto’s van het interieur, maar daar is het bij gebleven.We lopen door een Portico langs de Via Farini naar de Basilica di San Dominico.
De zuilengang komt goed uit, want bij tijd en wijlen regent het iets.Ai, pech. De Basilica is gesloten. Hij gaat om halfvier open. Het is nu bij enen.Hm, dan lopen we door naar de Santuario del Corpus Domini, dat is hier niet zover vandaan. Ai, die is ook dicht, maar gaat om drie uur open. Logisch, het is nu lunchtijd. Lunchen, dat gaan we ook maar doen. Tegenover de Basilica di San Dominico is een restaurant. We gaan buiten zitten, maar even later begint het fors te regenen en te onweren.Ok, tegen drieën lopen we (weer) naar de Santuario del Corpus Domini.De kerk is in 1477 gebouwd en twee eeuwen later is deze gerenoveerd. U vindt er prachtige werken van Lodovico Carracci en Marcantonio Franceschini, maar het hoogtepunt van een bezoek aan deze kerk is de kapel waarin het nog intacte lichaam van Santa Caterina de’ Vigri (1413-1463) in zittende positie te bewonderen is. Caterina was de oprichtster van het eerste clarissenklooster in Bologna.
Mooi, we lopen een rondje. Tjonge, best een mooie kerk!Door een getralied raampje is Caterina zichtbaar.Kunnen we ook in de kapel van Caterina kijken? Dat kan, maar die gaat pas om vier uur open. Dat betekent een half uur wachten! Maar gelukkig wil de priester de kapel voor ons openen. Tja, een beetje luguber is het wel.In een vitrine ligt het muziekinstrument van Caterina.Op aanwijzing van de priester maak ik deze laatste foto, het schijnt bijzonder te zijn.We lopen weer terug naar de Basilica di San Domenico.Op het plein voor de kerk staan twee mausoleums. De kerk is gebouwd na de dood van San Domenico in 1221. Hij was de oprichter van de Dominicaner Orde en zijn lichaam is begraven in deze kerk. De basilica is een van de kerken in Bologna waarin u veel kunstwerken vindt, van onder meer Lodovico Carracci en Filippino Lippi.
In de Cappella di San Domenico is de tombe van San Domenico te zien, met beeldhouwwerken van Michelangelo, Nicola Plsano en Alfonso Lombardi. De Arca di San Domenico (de tombe zelf) is het werk van Niccolò dell’Arca (die ook het werk Il Compianto sul Christo Morto in de Chiesa Santa Maria della Vita in het culinaire Quadrilatero maakte). De kunstwerken die de verschillende episodes van het leven van de heilige weergeven, zijn van de hand van Nicola Pisano. De engel aan de rechterzijde van de tombe is door Michelangelo gemaakt in 1494, net als de beeltenissen van de heiligen Procolus en Petronius. Op een van de orgels van deze kerk speelde Mozart, toen hij in 1770 student was bij Martini.
Kijk, de Basilica di San Domenico, nu is hij open.Maar eerst de mausoleums. Links op de achtergrond het mausoleum van Egidio Foscherari, rechtsgeleerde van het Studium, de toenmalige universiteit. Rechts het mausoleum van Rolandino de’ Passaggeri, ook een rechtsgeleerde.
In het midden op de zuil Madonna van de Rozenkrans. Het beeld verwijst naar de legende dat Maria vanuit de hemel een rozenkrans zou hebben toevertrouwd aan Dominicus.Het mausoleum van Rolandino de’ Passaggeri in detail.Op de zuil San Domenico.Het interieur mag er zeker wezen.Een van de vele kapellen.Bij dit kruis kan gebeden worden.Dit is wel een bijzonder kunstwerk.Dit is de echte ‘must-see’ in de Basilica di San Domenico. De Cappella di San Domenico met daarin de tombe van San Domenico.Voorheen meende men dat de engel aan de rechterzijde door Michelangelo is gemaakt.Maar momenteel wordt aangenomen dat de engel aan de linkerzijde van Michelangelo is. Michelangelo was toentertijd negentien jaar oud.Aan de andere kant bevindt zich de Cappella del Rosario.Ook een prachtige kapel. Sowieso is deze Basiliek een aanrader.
We lopen naar Palazzo Bevilacqua aan de Via d’Azeglio.Dit Palazzo is in Toscaanse stijl gebouwd. Het Palazzo heeft een zandstenen façade die meteen opvalt in het straatbeeld van Bologna. Het paleis is tussen 1477 en 1482 gebouwd en is vooral bekend omdat er in 1547 een aantal vergaderingen van de raad van Trento gehouden. Er is een mooie binnenplaats.
Helaas, de poort zit op slot. Er zijn appartementen in gevestigd en de bewoners hebben waarschijnlijk geen behoefte aan pottenkijkers.Op Via d’Azeglio 15 staat een gebouw uit de 15e eeuw, waar de zanger en schrijver Lucio Dalla (1943-2012) woonde. In dit huis bevinden zich allerlei objecten die herinneren aan de tijd van Dalla. Zijn nummer Caruso is door Luciano Pavarotti gezongen en daarmee verkocht hij miljoenen platen.
’s Avonds om zes uur is de muziek van Dalla op straat te horen. Hij was zo populair, dat zijn uitvaart plaatsvond in de Basilica di San Petronio. Meer dan vijftigduizend mensen woonden de dienst bij.Is het pand van Lucio Dalla te bezoeken? Zo te zien zijn er appartementen in gevestigd.Om halfzes zijn we bij ons hotel. Tja, eigenlijk heeft het de hele middag met tussenpozen geregend. We bereiden thee voor de dorst. We hebben geen zin om door de regen de stad in te gaan voor het diner. Aan de overkant is een KFC, dat gaan we doen.
Ai, de jongelui aan de balie die in het verleden de bestellingen opnamen zijn weggesaneerd. Er staan automaten. Gelukkig weet dochterlief hoe dit soort dingen werken. Zijn daar cursussen voor?Voor nog geen tientje per persoon eten wij ons buikje vol.Dochterlief en Orchideetje besluiten met een ijsje, zelf nuttig ik nog yoghurt op de kamer en een glaasje wijn.
De GPS-track van vandaag.

We maken het niet te laat, vandaag opnieuw veel gezien!