Bologna
Vrijdag 6 september
Porta Galliera, Parco della Montagnola, Rocca di Porta Galliera, Little Venice, Basilica di San Martino, Palazzo Grassi, Cattedrale Metropolitana di San Pietro, Chiesa dei Filippini, Palazzo Fava, Museo Civico Medievale, Mercato delle Erbe
Tegen achten staan we op en een kwartiertje later zitten we aan het ontbijt.
Het ontbijtbuffet ziet er prima uit! De ruime eetzaal is gezellig ingericht en er zitten al veel mensen te ontbijten. Toch oogt het rustig.Nog even over het hotel, het boeken daarvan is echt wel een ‘dingetje’. Liefst niet te ver van het station of bushalte en sowieso op loopafstand van de bezienswaardigheden.
In het centrum is meestal duurder, daarom zoeken we een hotel aan de rand van het centrum. Liefst niet een hotel met vele honderden kamers. Belangrijk: ontbijt inbegrepen! Als een hotel redelijk geprijsd oogt kan het zomaar zijn dat het ontbijt aan de (zeer) dure kant is. Bij Mercure is het ontbijt inbegrepen. Ok, zeker in Italië kun je overal op straat/terras ontbijten. Dat is meestal niet al te duur, maar mij ligt het niet.
Ok, het ontbijt dus. Ik start meestal met cornflakes en yoghurt.En dan een bescheiden bordje met geroosterd brood, gebakken spek en scrambled eggs. Thee en tot besluit koffie.Ook in dit restaurant kun je espresso (gratis) bestellen. Dat wordt dan bereid op een ‘echte’ espresso machine in de keuken. Daar ga ik natuurlijk voor. Soms nog wat fruit, maar dat komt er vaak niet van.
We hebben de tijd aan onszelf, dat is met een groepsreis wel anders. Tegen kwart voor tien zijn we uitgegeten (en uitgepraat).
Naar de kamer, nog een bezoek aan het kleinste kamertje, de rugzak met flesjes water, de camera en nog wat zaken en we kunnen op pad.
Ik heb de activiteiten ingedeeld vanaf het hotel en dan steeds verder – in dit geval – naar het zuiden.
Vlak bij het hotel staat de Porta Galliera.Het pand is omhekt – dichterbij kon ik niet komen – dus het bordje is nogal wazig. Sowieso alleen in het Italiaans, maar niet getreurd, ik vind de volgende informatie:
Bologna werd gesticht rond 1000 voor onze jaartelling en groeide door de jaren heen tot stad. Muren werden gebouwd in de 5e eeuw om de stad te beschermen. Er werden meer muren toegevoegd in de 11e eeuw en in de 13e eeuw werd een laatste ring genaamd ‘La Circla’ gebouwd rond wat nu het historische centrum van Bologna is. De muren zijn inmiddels afgebroken door stadsuitbreiding maar van de twaalf poorten zijn er nog tien over.
Een van de meest elegante poorten is Porta Galliera. De poort kreeg een volledig nieuw uiterlijk in de Barokstijl door architect Bartolomeo Provaglia tussen 1659 en 1661.Aan de voorkant zie ik twee beeldengroepen. Er staat geen informatief bordje. Waarom toch die graffiti?We lopen iets verder en beklimmen de trappen naar het Parco della Montagnola.
Vanaf hier is er zicht op de ruïne van de Rocca di Porta Galliera, een kasteel tussen 1330 en 1333 gebouwd voor kardinaal Bertrando del Poggetto. Het kasteel is meerdere keren verwoest door de Bolognesi, om zich tegen de pauselijke invloed te verzetten.
Uiteindelijk is het nooit meer opnieuw opgebouwd.Zoals gezegd zijn we op weg naar het Parco della Montagnola.
Het is het oudste park van Bologna en sinds 1664 open voor publiek.
Napoleon liet het in de eerste jaren van de 19e eeuw herinrichten in Franse stijl door de architect Giovan Battista Martinetti. Hij was onder meer bekend van de Villa Spada en een groot bewonderaar van Napoleon. In het Parco della Montagnola zijn nog altijd eeuwenoude bomen te zien die uit de tijd van Napoleon stammen en een fontein die is ontworpen door Diego Sarti.
In 1896 werd er een rond bassin toegevoegd aan het park. Ook kwam er een aantal monumentale trappen bij, de Scalinata del Pincio. Deze zijn ontworpen door Tito Azzolini en Attilio Muggia en zijn gedecoreerd door de belangrijkste kunstenaars van die tijd: Pietro Veronesi, Arturo Orsoni, Ettore Sabbioni en Arturo Colombarini. Het centrale punt van de indrukwekkende trappartij is de Fontana della Ninfa. De dichter Giosuè Carducci droeg een sonnet aan het standbeeld van de nimf op, waarin zij praat met het standbeeld van Neptunus op het Piazza del Nettuno. Hij zou namelijk haar wettige echtgenoot zijn geweest. In het park bevindt zich onder meer een school.
Mooi, we gaan het bekijken. Wat we niet kunnen lezen is de sleetse tekst op het bordje.Dit zal de Fontana della Ninfa zijn. Tja, dit gezelschap (neven en nichten?) is voorlopig niet van plan op te zouten.Het ronde bassin met daaromheen een aantal beeldengroepen.Dat moet de school zijn, maar kinderen bespeuren wij niet.Achter het hek verrijst iets nieuws. Een informatief bord is er niet.Kijk, het gezelschap heeft de benen genomen.Op naar Little Venice. Hoe ben ik aan de activiteiten gekomen? Het meeste heb ik gewoon op internet gevonden, maar ook het boekje ‘Bologna’ van Simone Vos aangeschaft.
En hoe vind ik de locaties? Toentertijd met een papieren plattegrond, daarna met GPS, maar nu heb ik alle locaties geprogrammeerd in de App ‘Kaarten’ in mijn iPhone.
Dat werkt perfect.
Zoals bekend is Bologna de stad van de zogeheten ‘portico’s: een soort (overdekte) zuilengang of portiek. Hier ‘nemen’ we de eerste.Een standbeeld van Garibaldi (1807 – 1882).
Hij was een Italiaanse generaal, politicus en nationalist die een grote rol speelde in de geschiedenis van Italië. Samen met Camillo Cavour, Victor Emanuel II van Italië en Giuseppe Mazzini wordt hij beschouwd als één van de Italiaanse ‘vaders des vaderlands’. Garibaldi speelde een centrale rol tijdens de Italiaanse eenwording, de ‘Risorgimento’ waarin hij persoonlijk vocht en leiding gaf aan militaire campagnes die uiteindelijk hebben geleid tot een verenigd Italië. Hij was generaal tijdens de tijdelijke regering van Milaan in het Revolutiejaar 1848, die de Romeinse Republiek beschermde tegen Franse legers (1849) en vanaf 1860 streed Garibaldi met zijn 1.089 Roodhemden, ‘I Mille’, tussen 11 en 70 jaar oud, voor de vrijheid van Italië.We zijn er al. In de Via Piella (globaal tussen het station en Piazza Maggiore) ligt ‘Little Venice’, dat is hoe de locals het noemen. Hier kijken we door een raampje waardoor het lijkt of we ons in Venetië bevinden.Wel bijzonder!
Zijn we toe aan espresso/chocomel/frisdrank? Het is al halftwaalf!Op naar de volgende bezienswaardigheid, dat is de Basilica di San Martino aan het gelijknamige plein. Kijk, dat is hem, mét informatief bordje.De basilica werd in de eerste helft van de 14e eeuw gebouwd. De basilica is ook de plek waar de Bolognese karmelietenorde ontstond. In de 15e eeuw werd de façade aangepast en in 1879 kwamen de originele gotische elementen weer terug in het gebouw. In de kerk zijn diverse kunstwerken te bewonderen, van onder meer Lodovico Carracci, Lorenzo Costa en Paolo Uccello. De kunstenaar Girolamo da Sermoneta maakte het altaarstuk op het hoofdaltaar: de Madonna in trono e Santi (1548). Ook het 16e-eeuwse orgel is de moeite waard om te bekijken en u kunt het naastgelegen klooster van het voormalige karmelietenconvent bezoeken.
Ok, we gaan binnen een kijkje nemen.Ok, gezien, best wel een mooi interieur. Overigens, het naastgelegen klooster heb ik niet gezien (ook niet gevraagd).
De Via Marsala nemen we op weg naar de San Pietro. Hier staat Palazzo Grassi.
Ik vrees dat het permanent gesloten is.Iets verder slaan we linksaf de Via dell’Indipendenza in. Dit is één van de belangrijkste doorgaande straten in Bologna. Opnieuw een zuilengang, ideaal voor als het regent.
En wandelen in de schaduw als de zon onbarmhartig schijnt. Overigens, het is prachtig weer, zo’n 25-26 graden in de plus.We zijn er, dit is de Cattedrale Metropolitana di San Pietro.Overigens, de Basilica di San Petronio wordt vaak foutief gezien als de belangrijkste kerk van Bologna. Maar de Cattedrale Metropolitana di San Pietro staat nog een trapje hoger, daar dit de plek is waar het aartsbisdom zetelt. Oorspronkelijk was het bouwwerk in Romaans-Gotische stijl gebouwd, maar in de 16e eeuw werd aan het interieur en exterieur een barokke touch gegeven.
Dat is een beetje jammer, de kathedraal staat aan de Via dell’Indipendenza, dus niet aan een indrukwekkend plein. Ziet u op grote hoogte de twee grote standbeelden van Petrus en Paulus?Hier in detail.We gaan binnen kijken.Naar de leeuwen die onderdeel waren van het portaal werd van de Porta dei Leoni gesproken. Hoewel het portaal zelf verdwenen is, zijn de leeuwen ervan bewaard gebleven. De beesten, gebeeldhouwd uit prachtig rood marmer, doen thans dienst als wijwaterkommen.Het interieur is ruim en indrukwekkend, mede dankzij het imposante tongewelf, maar het kent relatief weinig echte hoogtepunten. In het koor van Domenico Tibaldi twee belangrijke fresco’s, namelijk God de Vader van Prospero Fontana (1512-1597) uit 1579 en de Annunciatie (de aankondiging van de geboorte van Jezus aan Maria door de aartsengel Gabriël) van diens leerling Ludovico Carracci (1555-1619) uit 1619. De Annunciatie moet een van Carracci’s laatste werken zijn.Het hoogaltaar (van Torreggiani) is heel bijzonder. Op het altaar staat namelijk een crucifix van cederhout uit ± 1170-1180. De gekruisigde Christus wordt geflankeerd door eveneens houten beelden van de Maagd Maria en Johannes de Evangelist.In de eerste kapel rechts een beeldengroep, die de Bewening van Christus voorstelt en tussen 1522 en 1526 werd gemaakt door Alfonso Lombardi (1497-1537).Een kaarsje opsteken hoort erbij.Het orgel.En nog twee beelden. Zijn dit Petrus en Paulus?Nog een aantal interieurfoto’s.De Cappella Maggiore en de 70 meter hoge klokkentoren zijn ook een bezoek waard. Deze laatste bestaat in feite uit twee torens, gebouwd in verschillende tijdperken waarvan de eerste dateert uit de 10e eeuw en de andere uit de 13e eeuw. De klok in de klokkentoren weegt maar liefst 3300 kilo. Van bovenaf een magnifiek panorama over de stad en de weidse omgeving. Helaas beide gesloten, ik heb ergens gelezen dat ze alleen op zaterdagmiddag open zijn.Is dit een kantoorgebouw? Wel staat er een mooi standbeeld voor. Ik heb nog overwogen om de olijf te verplaatsen, toch maar niet gedaan. Tja, nu weet ik dus niet hoe de beste man heet.Op naar de volgende kerk, die is hier schuin tegenover. Het is de Chiesa dei Filippini. Best een bijzonder interieur, toch vond ik deze kerk niet op internet.Palazzo Fava is aan de beurt.Dit paleis heeft meer dan 2600 vierkante meter tentoonstellingsruimte en er vinden regelmatig (inter)nationale exposities plaats. In de verschillende zalen zijn indrukwekkende fresco’s te zien van Annibale, Agostino en Lodovico Carracci. In 1584 gaf Filippo Fava hen de opdracht om diverse fresco’s te schilderen. Deze staan bekend als een van de meesterwerken uit de renaissance. Het Palazzo Fava is in de middeleeuwen gebouwd, maar de huidige structuur is in de renaissance opgezet. De Fava-familie, naar wie het paleis vernoemd is, was vanaf 1546 eigenaar van het paleis. Het is een van de oudste families van de stad. Na hen kwam de Medica-familie en uiteindelijk kocht de Fondazione Cassa di Risparrnio in Bologna het paleis in 2005.
Ai, pech. Er zit een meneer achter de balie, maar hij vertelt dat het museum gesloten is vanwege de inrichting van een nieuwe tentoonstelling. Nu zie ik het, er staan hier wel erg veel kisten opgestapeld. Mag ik even om de hoek kijken om de fresco’s te bewonderen? Helaas, dat is niet toegestaan. Dat bord buiten hadden ze wel mogen afplakken.
Er zijn wel ansichten te koop, we schaffen er drie aan, die ga ik thuis scannen.
Dan hebben we toch nog iets. De ansichten doen weer dienst als kerstkaart!Maar… naast het Palazzo Fava ligt het Museo Civico Medievale.

Het Museo Civico Medievale is gehuisvest in een Renaissancepaleis, het Palazzo Ghisilardi. Dat is tussen 1484 en 1491 gebouwd voor Bartolomeo Ghisilardi, een rijke notaris en kanselier van het stadsbestuur. Bezoekers betreden het Museo Civico Medievale via de binnenplaats van het stadspaleis. Verdeeld over de begane grond, kelder en eerste verdieping zijn 22 zalen van het museum te bezichtigen. Hoewel middeleeuwse kunst de boventoon voert, heeft het museum ook voorwerpen uit de Renaissance en de Barok, plus een wapenverzameling en kunst uit het Midden-Oosten.
De foto’s en de teksten laat ik voor zichzelf spreken.Ai, mooi!
Op naar de Mercato delle Erbe. Onderweg zie ik dit café. Volgens mij heb ik nog nooit pastis gedronken.De Mercato delle Erbe is de grootste overdekte markt van Bologna. U vindt hier fruit, groenten, vlees, kaas, wijn en heel veel andere delicatessen en lokale producten.
In deze overdekte markt bevinden zich een aantal restaurants en wijnbars waar u goede wijn en cocktails drinkt en geniet van de specialiteiten. In 1910 kwam de markt aan de Via Ugo Bassi terecht, maar tijdens de Tweede Wereldoorlog werd deze verwoest.
In 1949 opende de vernieuwde Mercato delle Erbe en sindsdien is het officieel een historische markt.We scoren nog een blikje olijfolie voor thuis. Mooi, leuk om gezien te hebben.
Het is al bij zessen. Veel gezien vandaag! Mogelijk zien we op weg naar het hotel nog een restaurant.
‘Vapen’ kun je hier ook, maar sowieso heb ik nog nooit gerookt.Kijk, een chinees. Laten we dat maar proberen.Laat ik deze gerechten maar bestellen, duur is het in elk geval niet.Eenvoudig, maar best lekker.Naast het hotel scoren Orchideetje en dochterlief nog een ijsje. Om kwart voor acht zijn we op de kamer. Daar bereiden we thee, maar eerst geniet ik een glas rode wijn.
Daarna douchen. We hebben een bad met een douche erboven. Een glasscherm om de vloer droog te houden. Maar ja, dat werkt niet echt, er moet gedweild worden. In elk geval zijn er genoeg handdoeken. Houden ze al rekening met het te verwachten waterballet?
De TV werkt, maar niets van onze gading. Om tien uur zoeken we onze legerstede op.
Tot slot de GPS-track van vandaag.