Nu gaan we toch echt op pad.
Tja, het weerbericht, dat ziet er voor Bologna niet zo best uit. Vrijdag en zaterdag prima, maar daarna veel regen. Dat hebben wij weer! Ok, we zijn van plan veel musea te bezoeken en dat is allemaal binnen. Ai, gisteren heeft het in Rome gigantisch geregend en geonweerd. Er is zelfs schade ontstaan aan de triomfboog.

Over de ‘voorpret’, het boeken van een reis is altijd een hele uitdaging. We hebben weleens geboekt bij expedia.nl, KLM Cityhopper, https://tururi.org/, enz. maar nu kwamen we uit bij een pakketreis van Transavia. We vliegen vanaf Eindhoven Airport om 12.45 uur. Dat kunnen we met de trein en de bus gemakkelijk halen. Terug vliegen we om 15.00 uur en we staan om 16.45 uur weer op Eindhoven Airport. Mooi op tijd zijn we dan thuis met het OV.
Als we van huis gaan is het zwaar bewolkt en 18 graden in de plus. Vandaag zou het tegen de 30 graden kunnen worden, maar daarna wordt het herfstachtiger. De trein is druk met jongelui. Zijn dit allemaal scholieren/studenten?
Druk is het niet op Eindhoven Airport. Mooi, we staan op ‘Departures’.Op naar de balie. Balie? Waar zijn al die dames gebleven? Er zijn alleen automaten om je koffer in te checken. Meestal heb ik ruzie met die dingen, maar nu gaat het zowaar ineens goed.
Eerst maar een espresso/fris en appeltaart.Naar de security. Daar staat geen rij! Het gaat vlot, mijn rugzakje gaat zonder problemen door de scan.
Tien minuten vertraging en we moeten naar gate 2. Waar is gate 2? Nee, daar is het niet. Terug en een nieuwe poging. Ai, daar is gate 2, de bewijzering mag wel iets beter.Zijn er mensen die tijd en zin hebben om te winkelen? Wij kopen nooit iets in zo’n winkel. Oh ja, maar dat is al vele jaren geleden, toen waren deze winkels belastingvrij.Boarden, wij stappen voorin. Hm, het is aardig bewolkt, dat wordt lastig met de foto’s.Ik zit op stoel 16F, dat is bij de nooduitgang. Daar geniet je meer beenruimte, maar daar moet wel extra voor betaald worden. Naast ons staat een vliegtuig van Ryanair. Waar gaat hij heen? Dat moet Lissabon of Warschau zijn gezien de code FR op ‘Departures’.Om 13.08 uur push-back, we zijn dus 23 minuten later dan gepland. Om 13.12 uur gaan we taxiën naar baan 21. Nou ja, Eindhoven Airport heeft maar één start- en landingsbaan. Baan 21 wil zeggen 210 graden. Als de baan andersom wordt gebruikt is de naam 03 (30 graden). Voor ons niet relevant, voor de vliegers wél!Om 13.20 uur take-off, de ruit was zeker behoorlijk beslagen.En een minuutje later zitten we al tussen de wolken.De gezagvoerder komt op het net. De vliegtijd is 1 uur en 25 minuten. Met de fiets is het ±1400 kilometer, dat moet in een week te doen zijn. Dat komt een andere keer wel.
We kunnen wat bestellen van het menu. Maar ja, we zitten halverwege dus duurt het geruime tijd voordat de dames bij ons zijn. Chocomel/cola en een broodje te betalen met de pinpas of de creditkaart.
Om 14.20 uur wordt de daling ingezet, hm, iets bewolkt is het wel.Om 14.43 uur touch-down.We zitten goed, je weet het maar nooit, maar dit is Aeroporto G. Marconi Bologna.Om 14.46 uur staan we aan de gate. Nou ja, we moeten met de bus naar de aankomsthal. Het is half bewolkt, zonnig, maar het heeft onlangs geregend aan de plassen te zien.Op naar de bagagehal. Welke band moeten we eigenlijk hebben? Het is weer lekker onduidelijk. Ai, de koffers cirkelen al rond en de volgende lading komt er weer op.
We volgen de bordjes naar de monorail Marconi Express. Een taxi is mogelijk goedkoper, maar in prijsonderhandelingen heb ik geen zin. Onderweg zien we een ticketautomaat en daar komen soepel de tickets uitrollen. Wel meteen afrekenen met onze creditkaart.
Ai, zo te lezen rijdt de Marconi Express niet wegens onderhoud, we moeten met de bus. Het lijkt de NS wel! Dat betekent in de rij aansluiten, het is inmiddels 14.45 uur. Om 16.03 uur stappen we in een bomvolle bus die ons om 16.25 uur achter het station neerzet.
Eerst maar de plattegrond van Bologna, die ik van internet heb geplukt. Mogelijk kunnen we bij de VVV een betere kaart scoren.We hebben geboekt bij hotel Mercure Bologna Centro, Pietro Pietramellara 59, Bologna. Dat ligt tegenover het station, maar wel aan de voorkant. Na een korte wandeling bereiken we dat.Kijk, net achter die bus ligt het hotel.We checken in, krijgen de code van de Wi-Fi en de sleutel van kamer 439.
Tjonge, best wel een mooie kamer (we kunnen er nog een logé bij hebben!) en een luxe badkamer. Zicht op het station, maar geluiden vanaf de straat komen niet door de driedubbele ruiten.Om halfzes lopen we Bologna in. Mercure heeft geen restaurant (alleen voor ontbijt), dus sowieso moeten we op zoek naar een eetstek. Kijk, deze mannen – zeker asielzoekers – gezeten op een bankje tegenover het station, hebben boodschappen gedaan bij de Spar. Bananen, chocoladecroissants, yoghurt en melk. Krijgen ze in Italië eigenlijk een uitkering zoals in Nederland?We hadden het op weg naar het hotel al gezien, maar we lopen nu weer terug over de brug naar het oorlogsgedenkteken Memoriale della Shoah. Ik vind de volgende informatie:
Twee stalen blokken van tien meter hoog en tien meter breed staan tegenover elkaar, op de brug die over het spoor loopt. Het gedenkteken staat bovenaan een grote trap en staat haaks op de twee andere muren. Het monument stelt een magneet voor.
Mensen aantrekken om even stil te staan en te reflecteren op het monument en de discussie op gang brengen over wat er in het verleden is gebeurd; dat is het doel van dit gedenkteken.
Tussen de twee blokken in is precies genoeg ruimte gelaten zodat er een persoon tussendoor kan lopen. Het pad heeft aan het begin een breedte van 1.60 meter, maar wordt steeds smaller, tot tachtig centimeter breedte aan het einde. Hiermee willen de ontwerpers de beleving zo echt mogelijk maken en het gevoel van beklemming meegeven als u erdoorheen wandelt. Het pad tussen de twee blokken is van stukjes basaltsteen gemaakt. Dit staat symbool voor de Judenrampe, de tocht die de joden moesten maken van Auschwitz I naar Auschwitz II (Birkenau). De inval van het licht is ook bepalend bij deze doorgang; zowel overdag als ’s avonds zorgt de lichtinval voor een kalme sfeer.
De architecten gebruikten bewust een soort staal dat gaat roesten in de buitenlucht, om zo te laten zien dat alles in de loop der tijd wordt aangetast en een rijke historie heeft.
Aan de binnenzijde van het Memoriale della Shoah zijn lege vakken gemaakt, die staan voor de cellen van de gedeporteerden in de concentratiekampen. Ze staan symbool voor de leegte die de bezetters hebben achtergelaten door de gevangenen mee te nemen.
Aan de buitenzijde ziet u juist een glad geheel waarbij alleen de contouren van de vakken te zien zijn, als een blanco pagina die in de richting van de stad staat.
De joodse gemeenschap, verschillende organisaties en een aantal inwoners, hebben gezamenlijk het initiatief genomen om dit monument te laten plaatsen. Het monument is op 27 januari 2016, op de internationale herdenkingsdag voor de Holocaust, opgeleverd. Een jaar daarvoor was er een internationale ontwerpwedstrijd uitgeschreven voor het gedenkteken. SET Architects uit Rome won deze wedstrijd en ontwierp het Memoriale della Shoah. In minder dan twee maanden bouwden de Romeinse architecten het monument. De locatie van dit monument is bewust gekozen. Juist door de heftige terreurdaad die in 1980 op het station plaatsvond, wil de gemeente laten zien dat dit een plek is om ook de zwartste pagina’s uit de geschiedenis te herdenken.Indrukwekkend!
We lopen weer terug over de brug en zien – na even zoeken – de klok aan de buitenkant van het station, die stilstaat op 10.25 uur.Die tijd verwijst naar het moment waarop op 2 augustus 1980 een bomaanslag op het station Bologna Centrale plaatsvond. Bij deze aanslag kwamen vijfentachtig mensen om het leven en raakten tweehonderd mensen gewond.
In de wachtkamer van het station ontplofte een zware bom met maar liefst 23 kilo explosieven. Op het moment dat de aanslag plaatsvond, was het heel druk in de wachtruimte, omdat het op die warme dag de enige plek met airconditioning was.
Het overgrote deel van de slachtoffers waren Italianen, maar er zijn ook een aantal buitenlandse toeristen omgekomen en gewond geraakt.
In de wachtkamer van het het station is een gedenkteken voor de slachtoffers van deze terreuraanslag aangebracht. Ook zijn er een aantal foto’s tentoongesteld die net na de terreuraanslag genomen zijn.
Een aantal leden van de fascistische groep Nuclei Armati Rivoluzionari kreeg levenslang voor deze aanslag, maar het is niet duidelijk wie de opdrachtgever van de terreurdaad was.
In 2020 heeft Gilberto Cavallini levenslang gekregen voor zijn aandeel in deze aanslag.
Hij was ook lid van de Nuclei Armati Rivoluzionari. Hij ontkent zelf elke betrokkenheid.
In de jaren tussen 1960 en 1980, ook wel ‘de loden jaren’ genoemd, zijn in Italië veel aanslagen gepleegd, waarbij meer dan driehonderd doden vielen. Zowel extreemlinkse als extreemrechtse groepen waren verantwoordelijk voor de diverse aanslagen. Een van de andere dieptepunten in deze jaren was de ontvoering van premier Aldo Moro in 1978, die na anderhalve maand vermoord werd door de Rode Brigades (een extreemlinkse groepering).Tjonge, ook weer indrukwekkend! Ik kan me de bomaanslag – helaas – nog goed herinneren.
Inmiddels is het bij zevenen, Italiaanse etenstijd. We hadden het al gezien, op nog geen 100 meter van hotel Mercure is de ‘Bologna Food Gallery’.
Ik bestel een Sangiovese Superiore. Dit is een heel best wijntje!Op het menu zie ik de pizza ‘Romagna Mia’, de ‘Quattro Stagioni’ en de ‘Bufalina’. Die bestellen we. En ook een ‘Salade Primavera’ voor ons drietjes. Dat wist u nog niet, maar dochterlief is mee. Achteraf hadden we wel een pizza minder kunnen bestellen, want ze zijn GROOT.En dit zijn de gerechten in het ‘échie’.Hm, we zitten op een soort overdekt terras, in het midden is het open. Het regent! Om half negen zijn we uitgegeten en is het droog. Sowieso prima gegeten, voor pizza moet je toch echt in Italië zijn.
In de hoek is een Gelateria, daar scoren Orchideetje en dochterlief een echt Italiaans ijsje. Aan mij is het niet zo besteed. Om kwart over negen zijn we op onze kamers. We hebben het wel gehad voor vandaag. Zo’n reisdag hakt er bij mij altijd wel in. Rijden de treinen wel? Zijn we op tijd op de luchthaven? Gaan we vliegen? En het hotel, klopt het allemaal wel? Ok, alles is gelukt!
Voor de aardigheid de GPS-track van de vliegroute vanaf Eindhoven, de track van de landing en de rit naar de stad. Ook de track van de wandeling van vandaag.