Bologna (sept 2024)

Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Geen wandelavontuur? Nee, dat is het slechte nieuws. Nu het goede nieuws: hier volgt een reisverslag van onze reis naar Bologna

Reisverslag Bologna
Donderdag 5 september t/m donderdag 12 september 2024

Amsterdam – Bologna
Donderdag 5 september
Even over de ‘kopfoto’. Ravenna bezochten wij in september 2018 (https://www.hanshike.nl/ravenna-sept-2018/),
Rimini ook in september 2018 (https://www.hanshike.nl/ravenna-sept-2018/),
Turijn (maar dat ligt ± 300 kilometer naar het westen, dat staat dus niet op het kaartje) in oktober 2019 (https://www.hanshike.nl/turijn-okt-2019/)
en Firenze (Florence) in augustus 2023 (https://www.hanshike.nl/firenze-aug-2023/).
Bologna is de grootste stad in Noord-Italië en de hoofdstad van de regio Emilia Romagna. Het ligt ongeveer halverwege Venetië en Florence, twee van de meest populaire steden in Italië. Rome ligt 400 kilometer naar het zuiden. Aan Rome en Venetië brachten we voor het digitale tijdperk een bezoek, daar is dus geen reisverslag van.
Ondanks de relatief kleine bevolking van ongeveer 400.000 mensen wordt Bologna beschouwd als een van de grootste steden van Italië. Het heeft een levendige jonge bevolking, een verscheidenheid aan interessante monumenten en het beste Italiaanse eten. Een van de belangrijkste aspecten van Bologna is de keuken, die bekend staat om zijn verschillende specialiteiten. Tagliatelle al ragù, tortellini in brodo en lasagne zijn slechts enkele voorbeelden.
Bologna heeft warme zomers met heldere luchten, terwijl de winters tamelijk koud en gedeeltelijk bewolkt zijn. Gedurende het hele jaar variëren de temperaturen van 0 graden Celsius tot 31 graden Celsius.
In het voorjaar en de herfst is er kans op zware regenval en de stad moet worden vermeden in juli en augustus. De weersomstandigheden zijn onvoorspelbaar van november tot februari, met periodes van stralende zonneschijn en kou.
Maar eerst de situatie in de Gaza-strook en de Oekraïne.
Wilt u direct naar het reisverslag, klik dan op pagina 2.Om te beginnen de situatie van de gijzelaars in de Gaza-strook, deze is catastrofaal.
Na de ontdekking van nog eens zes lichamen worden er nog steeds 109 gijzelaars vastgehouden. Hamas heeft hun namen niet vrijgegeven, geen bezoek van het Rode Kruis toegestaan en en er is geen teken van leven gegeven. Tragisch genoeg wordt aangenomen dat ten minste 41 van hen dood zijn. De overlevenden lijden al bijna een jaar onder onvoorstelbaar wrede omstandigheden. Hamas video’s laten zien dat zelfs de doden mishandeld werden.
Israël heeft in de nacht van 24 op 25 augustus 2024 aanvallen uitgevoerd op Hezbollah-doelen in het zuiden van Libanon. Volgens het Israëlische leger gaat het om een preventieve actie omdat Hezbollah zondag een ‘grootschalige aanval’ zou willen uitvoeren. Het Israëlische leger (IDF) zegt dat het met ongeveer honderd straaljagers tientallen ‘raket-lanceer-installaties’ van Hezbollah heeft vernietigd. Hezbollah heeft nog niet op die bewering gereageerd.
Deze raket-lanceer-installaties zouden volgens Israël anders niet veel later gebruikt worden voor aanvallen op het noorden en midden van Israël. De Libanese autoriteiten zeggen dat door de Israëlische aanvallen een dode is gevallen.
Hezbollah vuurde rond 5 uur in de nacht naar eigen zeggen meer dan 320 raketten af op Israël. De aanvallen zijn een vergelding voor de Israëlische luchtaanval op 30 juli op Hezbollah-commandant Fuad Shukr in Beiroet. Fuad Shukr kwam daarbij om het leven.
De Libanese militante beweging zegt elf Israëlische militaire locaties te hebben geraakt. Hezbollah meldt volgens persbureau Reuters dat ‘de eerste fase’ van de vergeldingsactie nu voltooid is. Israël en Hezbollah vallen elkaar al maandenlang aan, maar het geweld van de voorbije nacht en ochtend is een escalatie.
Het Israëlische ministerie van Defensie heeft voor het hele land de noodtoestand uitgeroepen voor 48 uur. De luchthaven Ben Gurion van Tel Aviv werd tijdens de aanvallen gesloten.
Ook stuurde de IDF een boodschap in het Arabisch aan de inwoners van Zuid-Libanon. ‘Wij houden de voorbereidingen van Hezbollah om grootschalige aanvallen uit te voeren op Israëlisch grondgebied in de buurt van uw huizen in de gaten. U bent in gevaar.
Wij elimineren Hezbollah-dreigingen.’
Volgens de Israëlische minister-president Benjamin Netanyahu neemt Israël alle noodzakelijke maatregelen om zichzelf te verdedigen.
‘We zijn vastberaden om alles te doen wat we kunnen om ons land te verdedigen, de burgers in het noorden veilig naar huis te laten terugkeren en een eenvoudige regel na te leven: wie ons schaadt, schaden wij’, aldus de premier in een verklaring.
Intussen zijn in Tel Aviv de ogen ook gericht op Iran, de grote bondgenoot van Hezbollah. Na de moord op de politieke leider van Hamas, Ismail Haniyeh, tijdens een bezoek aan Teheran op 31 juli, zwoer het Iraanse regime ook wraak op Israël.
Defensie-expert Ko Colijn is toch wel de Nederlandse specialist met betrekking tot de oorlog in Oekraïne.
Op 1 september 2024 meldt hij dat de Oekraïense inval in Kursk niet zomaar een plaagstootje richting Rusland was. Inmiddels zijn er meer dan tienduizend Oekraïners actief in de grensregio. Een commandocentrum is ingericht en drie bruggen zijn vernield die de Russische logistiek ontregelen. Dat kun je moeilijk nog een ‘tijdelijke’ operatie noemen.
De Russen hebben al 130.000 burgers uit de provincie geëvacueerd, en dat aantal groeit. Door vrijwilligers zijn in Moskou opvangplekken voor hen ingericht. Volgens militaire bloggers vechten de Russen hier en daar wel terug en pikken ze dorpen weer in. Maar het algemene beeld is toch dat er sprake is van een heus Oekraïens tegenoffensief.
De ontwikkelingen in Kursk hebben de verhoudingen in de oorlog min of meer gelijk getrokken, ook al zijn de Russen nog in de meerderheid. Dat biedt perspectief voor onderhandelingen. Al ontkent Moskou hardnekkig dat er een patstelling is. Eerst winnen, dan onderhandelen, vindt Moskou.
In Oekraïne en enkele westerse hoofdsteden denkt men andersom. De tot nu succesvolle aanval op Kursk is een grote morele opsteker voor Oekraïne. Daarnaast laat Kyiv aan westerse bondgenoten zien tot een heus tegenoffensief in staat te zijn.

  • Beide landen bezetten nu een stuk van elkaars grondgebied. Maar het ene grondgebied is het andere niet. Twee kilometer terreinwinst in Oost-Oekraïne is (op dit moment) voor de Russen belangrijker dan twee kilometer terugveroveren in Kursk.
  • Oekraïne strooit zout in Russische wonden door Kursk een bufferzone te noemen. Dat is tegen het zere been van Vladimir Poetin. Die sprak in juni zelf triomfantelijk van een te scheppen bufferzone, uit ‘veiligheid’ voor de Russen.
  • Oekraïne kan sinds de inval in Kursk beter krijgsgevangenen ruilen. Dat bleek meteen op 20 augustus, toen ook militairen die gevangen waren genomen in Kursk bij een snelle ruil betrokken waren.
  • Beide landen kunnen nu elkaars burgers gijzelen. Onsmakelijk, maar de Russische bommen en drones nemen ook Oekraïense burgers bewust op de korrel.
  • Oekraïne en Rusland kunnen nu onderling afspreken om bepaalde wapens niet te gebruiken of bepaalde doelen niet meer te bestoken. Er werd al gesuggereerd dat beide partijen de energievoorziening van de ander met rust laten. Dat kan uitgebreid worden naar steden en hele provincies.
  • Beide landen houden nu ook een kerncentrale onder schot. Oekraïne is de kerncentrale van Kursk tot op veertig kilometer genaderd. De baas van het Internationale Atoomagentschap IAEA, Rafael Grossi, kwam langs in Kursk om Oekraïne ervan te overtuigen niet met nucleair vuur te spelen. Hij doet al maanden hetzelfde bij de Russen die de kerncentrale in Zaporizhzhia bezetten.
  • Beide partijen kunnen, na de levering van de F-16’s, ook zeggen dat gevechtsvliegtuigen nu boven elkaars grondgebied opereren. Dat is vanaf 27 augustus het geval.

Kursk is voor Oekraïne dus niet alleen een signaal naar Rusland, maar ook naar westerse bondgenoten. Niet onbelangrijk, want de Amerikaanse president Joe Biden aarzelt nog steeds om Oekraïne lange-afstandswapens te geven.
Volodymyr Zelensky heeft eind augustus een wensenlijstje ingeleverd bij Biden.
Daarop staan meer dan tweehonderd doelwitten die door (Amerikaanse) ATACMS-raketten moeiteloos uitgeschakeld kunnen worden. Die doelwitten bevinden zich nu buiten bereik van Oekraïne, en dat kost dagelijks levens.
Toevallig (?) werd afgelopen week ook bekend dat Oekraïne voortaan over de Palianytsa-kruisraket beschikt. De Palianytsa is een superkruisraket met een bereik van 450 kilometer en, nog belangrijker, van Oekraïense makelij. Daarmee heeft de VS niet meer de volledige controle over het bereik van de Oekraïense wapens. Ondertussen vraagt Zelensky de Amerikanen om niet bang te zijn voor Russische rode lijnen. Dat zijn de Oekraïners zeker na Kursk ook niet meer.