Dinsdag 21 mei
Valjevo – Mecavnik
Om 07.00 uur staan we op en pakken in. Vandaag gaan we – uiteraard – weer verder.
Om 08.00 uur zetten we de koffers voor de deur en lopen naar het ontbijtzaaltje. Aan de omvang te zien van de gastvrouwe zal het met het ontbijt wel goed zitten.
Er is geen buffet, ik krijg een blad met van allerlei geserveerd. Van de bovenste drie schaaltjes proef ik voorzichtig, want ik weet niet wat het is. Nou, voor mij hoeft het niet. Maar de gebakken eieren met spek en brood lust ik wél. Twee bekers thee en een kopje – ondrinkbare – Turkse koffie.
Om 09.00 uur zitten we in de bus en rijden we weg. Het is hier in tegenstelling tot de omgeving van Belgrado erg bergachtig. Om 10.35 uur stoppen we bij het Drina River House voor het toilet én een drankje. Die rivier heet uiteraard de Drina.
Orchideetje bestelt chocomel, hm, ’t is eigenlijk gewoon min of meer gesmolten chocola. Zelf neem ik niets, de Turkse koffie ligt me nog wat zwaar op de maag.
Om 11.15 uur vertrekken we weer en rijden in een uurtje naar Mitrovac.
Daar start de wandeling van vandaag in het Tara nationaal park. Vanwege zijn bijzondere biodiversiteit, verschillende endemische bomen en planten en enkele archeologische sites werd deze regio in 1991 tot beschermd gebied verklaard. Kijk, hier is het.
Hm, ik heb altijd moeite met het begrijpen van dit soort plaatjes. Tekstjes in Whatsapp voorzien van Smileys begrijp ik eigenlijk ook nooit.
Ok, we gaan van start. We wandelen naar het uitkijkpunt Banjska Stena, zo’n half uur verderop.
Hier moeten we rechtsaf. Het is meteen veel steiler, steniger en voorzien van plenty boomwortels.
Ai, er zitten hier beren! Daar ben ik niet blij mee. Ik hoop dat ze goed ontbeten hebben. 
Momenteel huizen er in Nederland een x-aantal wolven. Zij hebben momenteel schaap op het menu. Die schapen moeten ze niet al te goed beschermen, want anders zullen ze naar ander eten moeten omzien. Wolven zijn beschermd, afschieten mag niet. Op de Veluwe laten mensen broodjes hamburger op de parkeerplaats achter in de hoop een mooie foto te kunnen ‘schieten’. Dat is erg dom!
Deze opstelling betreft een onderzoek, mar ik ben vergeten wat voor onderzoek precies.
Van deze boom rest niet zoveel meer.
Ik geloof dat we er bijna zijn.
Op het uitzichtpunt aangekomen willen deze dames wel voor mij poseren.
Ook maar een portrait en een landscape foto. In de diepte de rivier de Drina. Nou, mooi hoor!
Tegen halftwee zijn we weer terug op de parkeerplaats en stappen in de bus. In een kwartiertje rijden we naar een restaurant. Dat ziet er wel goed uit.
Het menu ziet er ook goed uit, maar heel veel trek hebben we niet.
We bestellen Garden salade (samen) en Veal soep. We genieten een prima lunch en rekenen Dinar 1850,- af.
Hm, in Nederland momenteel code geel i.v.m. pittige buien met mogelijk onweer. Hier is het zonnig en zo’n 25 graden in de plus.
De geplande treinreis vanmiddag gaat niet door. De trein is volgeboekt, dat wordt morgen. Om 15.45 uur stappen we in de bus en rijden in een uurtje naar Mecavnik, een nagemaakt traditioneel Servisch dorp, dat gebaseerd is op de film ‘Live is a Miracle’ van filmmaker Emir Kusturica. Nou, die film zegt mij niets. Kijk, dit is het begin van het ‘dorpje’.
We krijgen sleutel 506 van de kamer. Het is wel even zoeken en veel trap op en af, maar achter dat blauwe kozijn is onze kamer. Boven is ook een kamer, die bewoners moeten – met koffer – een steile trap op.
Het slot van de kamerdeur is versleten, maar ik krijg het slot toch open. Dit is onze kamer. Er is geen waterkoker – maar daar weet ik wel iets op – geen koelkastje en als ik mijn telefoon wil opladen vliegen de vonken mij om de oren als ik de oplader in een stopcontact steek. Een ander stopcontact werkt wel goed. Voor WiFi moet ik naar buiten, in de kamer werkt het niet. Ach, het is maar voor één nacht.
We gaan een rondje lopen in het dorp, erg groot is het niet en er valt niet veel over te vertellen.
Er is hier een restaurant, maar daar kunnen we pas om 19.30 uur terecht.
Sowieso hebben we broodjes, bananen en nog zowat. Thee bereiden we erbij en ik besluit met een glas wijn. Tjonge, de TV krijg ik niet aan de praat, het zal wel aan mij liggen.
Douchen en al vroeg kruipen we erin.
In de App lees ik morgen om 08.45 uur ontbijt en de koffers bij de receptie. Om 10.00 uur vertrekken we naar het station.
Als laatste de GPS-track van vandaag.
