Vrijdag 31 mei
Tbilisi – Mtskheta – Gergeti – Gudauri
Om half zeven gaat de wekker. We pakken het overige in en genieten om halfacht het ontbijt. Het meisje kijkt nog steeds erg chagrijnig, maar het ontbijtbuffet is – net zoals gisteren – erg goed.
Om half negen rijden we. We hebben een andere bus en een andere chauffeur. Was er iets met de vorige bus? In elk geval is de geluidsinstallatie van deze bus niet best.
Om negen uur doen we inkopen voor de lunch bij de ‘Smart’ en ik nuttig er een espresso.
Om half tien bereiken we het Jvari-klooster (ook geschreven als Dzjvarik-klooster). Er staan twee bussen op de parkeerplaats.Er is in het Engels gestelde informatie aanwezig.Maar eerst bekijken we vanaf het uitzichtpunt het stadje Mtscheta (ook geschreven als Mtskheta) gelegen bij de monding van de rivier de Aragvi in de Mtkvari (ofwel Koera).Het gaat in dit klooster in het bijzonder om dat enorme houten kruis. Het kruis schijnt wonderen te kunnen verrichten en pelgrims uit de hele Kaukasus komen hier naartoe.In deze nis kun je daarvoor terecht.Is dit een graf? En zo ja, wie ligt er hier?Verder fotografeer ik een aantal iconen en nog zowat.Tegen tienen hebben we het gezien en lopen we weer naar beneden. Daar komt de meute aan! Tjonge, ik tel nu zowat tien bussen op de parkeerplaats en nog wat klein spul. Jeroen heeft het goed gezien om tijdig aanwezig te zijn.In vijf minuutjes rijden we naar het stadje Mtscheta. Daar staat de Svetitschoveli-kathedraal. Deze kathedraal is het religieuze hart van Georgië. Hier trouwen dwingt veel respect af. Hm, er staan hier tien bussen op de parkeerplaats, dat wordt dringen.Dat moet het zijn.Kijk, slim gedaan, je moet een rondje lopen om bij de kathedraal te komen. Daar maken de souvenirverkopers gebruik van om hun (religieuze) waren uit te stallen.Hier is de ingang, er is Engelstalige informatie aanwezig.In het kort, de kathedraal is gebouwd in de 11e eeuw en ligt binnen het ommuurde terrein waar vroeger de paleizen van de koningen van Kartli hebben gestaan.
Volgens de legende is de kathedraal gebouwd op de plek waar een stuk van de mantel van Jezus is begraven, die hij droeg toen hij stierf aan het kruis. Droeg hij zijn mantel?
Ik meen alleen maar een lendendoek. De mantel zou uit Jeruzalem naar Mtscheta zijn meegenomen door de jood Elias. Zijn zuster Sidonia zou na het aanraken ervan direct zijn gestorven en samen met de relikwie hier zijn begraven. Wanneer koning Mirian in de 4e eeuw wordt bekeerd, laat hij op deze plek de eerste christelijke kerk van Georgië bouwen. Een hieraan verbonden legende over een ‘leven schenkende pilaar’ vormt de basis voor het jaarlijks terugkerende Mtschetoba-feest (14 oktober). Dan trekken Georgiërs uit het gehele land naar de Svetitschoveli-kathedraal om er de speciale mis van de katholikos bij te wonen, hun kinderen te dopen en te biechten. Maar ook om elders in het stadje deel te nemen aan het carnavalesk aandoende volksfeest vol dans en muziek.
Het huidige kerkgebouw is gebouwd op de fundamenten van de eerste christelijke kerk.
Ik maak nog een aantal foto’s in de – nogal donkere – kathedraal. Overigens, met de drukte in de kathedraal valt het erg mee, iedereen staat zich natuurlijk te vergapen aan de souvenirs buiten.Wij zijn met de bus, maar je kunt natuurlijk net zo goed met de fiets.Nog een afscheidsfoto en even na elven rijden we weer.Om kwart over twaalf maken we een fotostop bij het stuwmeer van Zhinvali.Om half één zijn we bij Ananuri, een kasteelcomplex met twee kerken.
We rijden hier over de Georgische militaire weg die vanaf Tbilisi loopt via Mtscheta naar de Russische grens. Deze weg vormt de enige doorgaande verbindingsroute tussen Georgië en Rusland en voert dwars over de bergen. De grensovergang was jarenlang gesloten vanwege politieke spanningen, maar is sinds kort weer geopend voor transitverkeer.
We komen hier heel veel Armeense vrachtwagens tegen. Voor hen is dit de enige weg over land die Armenië met Rusland verbindt en is daarom van groot economisch belang. De verharde weg is in de 19e eeuw door de Russen aangelegd om er troepen over te kunnen verplaatsen. Overigens heeft er al sinds de 1e eeuw voor onze jaartelling een handelsroute gelegen. Dit verklaart het grote aantal kloosters en forten die er in deze omgeving zijn.
Zoals gezegd, we zijn hier bij het 17e-eeuwse gefortificeerde Ananuri-klooster, dat heel sprookjesachtig aan het Zhinvali-stuwmeer ligt. Het heeft twee mooie kerken. In de grootste, de Hemelvaartkerk, zijn prachtige fresco’s te bewonderen. Kijk, dat klooster ligt er toch prachtig bij.Als ik bij elke kerk/klooster/kathedraal een religieus souvenir koop, kan ik zelf een winkeltje beginnen.Zoals gebruikelijk maak ik een aantal foto’s.
Tegen enen hebben we het gezien. Nog een afscheidsfoto en naar de bus.Om half twee bereiken we onze picknickplek aan de rivier de Aragvi. Restaurants zijn hier schaars en zo aan de rivier heeft het wel wat.Deze jongeman tracht ons te verleiden tot een rit op zijn paard.Het is best wel een woeste rivier!Dat kan hier ook, raften!Tegen tweeën rijden we weer verder in noordelijke richting over de Georgische militaire weg. De natuur wordt steeds woester en we stijgen voortdurend.
Foto’s vanuit de rijdende bus. Ook al zou je hier met een (huur)auto zelf rijden, stoppen om een foto te maken kan hier bijna nergens.Langzamerhand ligt er steeds meer sneeuw.We rijden door Gudauri en bevinden ons middenin de indrukwekkende Kaukasus.
Daar waar deze regio in de winter bekend staat als skigebied, kan je hier in de zomer mooie wandelingen maken. Maar we rijden door, nog dieper de Kaukasus in.Kijk, hier kun je ‘Parapenten’. Ik heb geen idee wat dat kost, maar dit is echt niets voor mij.Daar verderop is de start.Hier is ook het Gudauri uitzichtpunt. Nou, grandioos! We zitten hier op 2285 meter hoogte. Krijg ik het al benauwd?Nog dieper rijden we de Kaukasus in en daarbij passeren we de Jvari-pas op 2395 meter hoogte. Iets verder is deze begraafplaats gesitueerd.En nog verder rijden we, naar Stepantsminda, vlak voor de Russische grens. Voel ik de dreiging al? Tja, Poetin is natuurlijk een hork – net als Donald Trump, Recep Erdogan en Boris Johnson – maar ze zijn niet gek.Toch liggen er op deze hoogte nog dorpjes en schapen hebben ze ook.Kijk, daar bovenop die top ligt (in het voormalige dorp Gergeti) de 14e-eeuwse Tsminda Sameba-kerk. Daar gaan we naartoe. De bus trekt die smalle zigzag-weg niet, maar we hoeven niet te lopen. Voor 15 Lari p/p worden we gehaald en gebracht met taxibusjes.En dan is het nog een stukje bergop. We zijn niet de enigen. De ‘Drievuldigheidskerk’ en de klokkentoren komen al in beeld.Zoals gezegd, het is druk, dus foto’s zonder mensen erop kun je wel vergeten.De klokkentoren.En het kerkje. Toch wel een uitdaging om op deze hoogte een kerk te bouwen. Ik maak een foto van het interieur. Oh wacht, fotograferen is niet toegestaan.
Zijn er ansichten te koop? Nee dus!Buiten mogen wel foto’s worden gemaakt.Dit lijkt wel Madonna met kind.Tot slot een afscheidsfoto.En de laatste afscheidsfoto.Op de parkeerplaats staat een Nederlandse camper. Ik heb de eigenaren zelf niet gesproken, maar hoor later dat ze hier in een week naartoe zijn gereden. Nou, hulde!
’t Is natuurlijk een klassieker, deze camper, maar met zijn bijna 40 jaar oud heeft hij het toch maar gefikst.We ondernemen de terugweg, want ons hotel in Gaudari zijn we voorbijgereden.
Onderweg stappen we nog even uit om naar mineralen te kijken.Volop sneeuw ligt er hier.Het betrekt, dat kun je zo hebben in de bergen.Dit is Hotel Alpine hut. Dit is een ander (en beter) hotel dan in de reisbeschrijving staat.Bij de receptie gaat het er nogal chaotisch aan toe. Hier moeten ze het vak nog leren.
Het diner is vandaag inclusief, want we bevinden ons hier in de middle of knowhere.
Konden we om zeven uur ‘aanvallen’? Ik had al vier bussen buiten zien staan, dus er staat een beste rij voor het restaurant. Maar… het buffet is voortreffelijk!Ik start met een uitgebreide salade, daar hamert mijn huisarts altijd zo op.Dan een soepje. Het wijntje was uiteraard niet inbegrepen, maar prima te betalen.Ik ga voor de nasi met vlees. En een paar frietjes om te proberen.Van het dessertbuffet bedien ik mij met mate. Je kunt tenslotte altijd nog bijhalen.Ik heb nog een klein gaatje, dus dit is de tweede ronde.Ok, prima gegeten en een mooie reisdag achter de rug. Op naar de kamer en tegen halftien gaan we te bed. Als laatste de GPS-track van vandaag.