Maandag 27 mei 2019
Bakoe – Gobustan – Shemaki – Sheki
Om zeven uur gaat de wekker. Aankleden en inpakken, want vandaag gaan wij naar Sheki. Ik had nog wel een dag langer in Bakoe willen blijven, maar Orchideetje heeft het wel gezien, zij is niet zo van de moderne architectuur. Kijk, dit is het uitzicht vanuit ons hotel. In de verte ligt de Kaspische Zee.We nuttigen het ontbijt en checken om kwart voor negen uit. De koffers gaan in de bus en ik neem achterin de bus plaats. Daar zit ik riant, maar boven de motor en naast de airco. Nou ja, de omroepinstallatie kan ik sowieso niet volgen. Om precies negen uur rijden we weg. Het is bewolkt. We rijden Bakoe uit en nemen de E119 in zuidwestelijke richting.
Dat is de verkeerde kant uit, maar eerst gaan we naar Gobustan om daar een bezoek te brengen aan de 6.000 rotstekeningen die meer dan 4.000 jaar oud zijn. Ze dateren uit de nieuwe steentijd. Op de rotstekeningen zijn mensen te zien en hun dieren, zoals geiten en stieren. Maar ook tekeningen die de uit de Griekse mythologie bekende Amazones met afgesneden borsten voorstellen. Verder tekeningen van krijgers en schepen.
Zo te zien wordt er ook olie (gas?) gewonnen in de Kaspische Zee.We starten met een bezoek aan het museum, het informatieve bordje is duidelijk.De intree bedraagt 10 Manat p/p, maar dat regelt Jeroen gelukkig. Ai, het is behoorlijk donker in het museum, dat doen ze zeker om te besparen op elektriciteit. Ook in Nederland zijn musea altijd zo donker. Tja, die (jonge) conservatoren weten natuurlijk niet dat oudere mensen slechter zien in het donker. En wie zie je altijd in musea? Pensionado’s!
Ik laat de foto’s en de teksten weer voor zichzelf spreken.
Na zo’n half uurtje hebben we het wel gezien, tijd om de bus op te zoeken. Deze rijdt ons in vijf minuutjes naar de originele rotstekeningen.
Ik meen me te herinneren dat de rotstekeningen in 1950 ontdekt zijn, danwel dat ze toegankelijk zijn gemaakt voor bezoekers. Helaas kon een in het Engels gestelde inscriptie er niet vanaf.Deze foto’s spreken ook voor zich. Tja, soms is het wel een zoekplaatje, in Noorwegen en Zweden zijn dit soort rotstekeningen met rode verf ingekleurd. Dan zie je het een stuk beter, maar origineel is het natuurlijk niet meer.Zo te horen was het waterpeil van de Kaspische Zee toentertijd een stuk hoger. De Zee spoelde toen tot onderaan de rotsen. Waar is al dat water gebleven?Volgens mij is dit een Mercedes Unimog omgebouwd tot camper. Deze Duitsers (en de Unimog) hebben al heel wat van de wereld gezien. Trouwens, bestaat er een navigatiepakket van Azerbeidzjan? Aan de kaart van de Kaukasus 1:700.000 aangeschaft bij bol.com heb ik niet zoveel. De schrijfwijze van de plaatsnamen wijkt af en de wegnummers zijn veelal niet weergegeven. Dan heb ik meer aan mijn GPS.
Om halfelf rijden we dezelfde weg terug, hoewel, al snel slaan we linksaf de R6 op.
Zo snijden we een stuk af. En daarna weer linksaf de M4 op. Of zag ik nu borden met daarop E60? Kijk, dat bedoel ik nu. Je kunt dus beter in een land als dit kiezen voor een georganiseerde reis.
Sowieso is het landschap woestijnachtig, er groeit nagenoeg niets. Na een uurtje wordt het weer groener en er staat graan op de akkers. Er zijn ook weer dorpjes.
Bij de rotstekeningen was het zonnig en warm, nu trekt het weer aardig dicht.
Iets voorbij het oord Qobustan heeft Jeroen de lunch geregeld. Het is kwart over één, goede timing. We starten met een bord linzensoep. Brood erbij en thee. Wel iets aparts en helemaal niet verkeerd.Dan volgt aubergine, tomaat, gehakt, kip, lam, komkommer en weer brood. Nou, dat alles smaakt prima, alleen het lam blijkt een overjarig schaap. Wel een beetje taai! Als nagerecht is er fruit en dat alles voor 20 Manat p/p.Om half drie rijden we weer en na een half uurtje bereiken we de Juma moskee in Samaxi (ook geschreven als Shamakhi en Shemaki). Nou, ’t is een megalomaan gebouw!Aan een informatieve steen is gedacht, dat scheelt mij weer typewerk.Op deze locatie stond de voormalige moskee, die tijdens de aardbeving teloor is gegaan.Het is eigenlijk niet mogelijk om tijdens een groepsreis foto’s te maken zonder groepsleden erop. Sowieso hebben ze goed hun best gedaan op deze moskee.De tuin is niet groot, maar de rozen staan er prachtig bij.Nog een laatste foto van de Juma moskee.
Tegen half drie stappen we in de bus, die een boerenlandweg inslaat. Na zo’n vijf minuten staan we bij de Yeddi Gumbaz begraafplaats uit de 18e – 19e eeuw. Er staan hier nog drie intacte mausoleums. De overige mausoleums zijn gedeeltelijk vernield of hebben geen dak of wanden meer. Deze mausoleums zijn gebouwd voor de Mustafa Khan familie, de laatste Khan van Shamakhi.Er is ook een nieuw gedeelte.We stappen weer in de bus. Onderweg zie ik bij een benzinestation dat de gewone benzine 0,90 Manat per liter doet. Dat zijn nog betaalbare prijzen. Ik weet nog dat ik mijn auto in 1968 voor een tientje volgooide. Een tientje in guldens!
Ik zie op de kaart – en Jeroen zegt het – dat de Russische grens iets meer naar het noorden ligt. Dat geeft toch wel een goed gevoel!
Ik meen dat we rond zeven uur het hotel in Sheki bereiken. Kijk, het is een Karavanserai.
In dit soort onderkomens overnachten van oudsher deelnemers aan karavanen, pelgrims, handelaren en overige reizigers. Zouden er toen al toeristen zijn geweest?Nou, de binnentuin ziet er prachtig uit.De kamer ziet er veel minder uit. Het is allemaal sleets, het heeft wel iets weg van een hostel. Nou ja, ’t is maar voor één nacht. Wifi draait nauwelijks, dat is wel een beetje jammer. Nu horen we dat de Karavanserai binnenkort compleet gerenoveerd gaat worden. Dan zal er wel een nieuw prijskaartje verschijnen.
Tegen achten lopen we naar het Sheki Palace hotel, tegenover de Karavanserai. Nou, luxe tent hoor! We nemen plaats in het restaurant (niet bij de groep, want tafelgesprekken kan ik toch niet volgen) en bestellen salade en kip.We moeten wel een half uurtje wachten op het bestelde, maar zien intussen de zon onder gaan.Kijk, de Sezar salade met mixed greens, sezar sause, crouton bread en parmesan cheese komt door. Voor het gemak meteen de grilled chicken breast, met mixed vegetables, butter with risotto en french fries. Cola erbij. We rekenen 48 Manat voor ons tweetjes af, daar maken we – royaal als we zijn – 50 Manat van. Tja, zo goed was het nu ook weer niet, ze hadden die salade toch ook na een minuut of tien kunnen brengen?Om halftien lopen we naar de Karavanserai, douchen en te bed.
Voor de aardigheid weer de GPS-track, de vlaggetjes zijn de hotels.