Woensdag 2 oktober 2013
Durango – Silverton – Durango
We staan om half zeven op en genieten om half acht het ontbijt. Het zou een ‘Continental’ ontbijt zijn (= eenvoudig), maar het blijkt een compleet buffet. Ik doe zoals gebruikelijk rustig aan. Ik start met thee, maar de koffie is hier ook van uitstekende kwaliteit. Om acht uur stappen we in de bus. Het is prachtig weer, maar toch is het slechts 11 graden in de plus. We zitten hier op 2000 meter hoogte. Straks gaan we ‘treinen’ naar 3100 meter hoogte, daar kan het nog wat frisser zijn. Ik heb een extra T-shirt aangetrokken en mijn sjaal in de rugzak gestopt. Verder mijn softshell, dat moet genoeg zijn. Oh ja, mijn regenjack zit standaard in de rugzak.
In een minuutje of tien rijden we naar het centrum van Durango, naar het station. Nou, ’t is een tikkeltje wildwest hier. Wat een leuk sfeertje! Dit is de voorzijde van het station. Wij hebben de second Silverton trein van 08.45 uur. We krijgen een pracht van een ticket van Peter. Zo te lezen in de folder kost zo’n kaartje $85,-. Dat kan toch niet kloppen? En dit is de ‘treinzijde’ van het station, zo te zien zijn we de eersten. Is dit ‘onze’ wagon? In elk geval worden de ruiten nog even gesopt. ’t Is wel ‘onze’ locomotief! Deze goederenwagon komt zeker ook uit 1880, net als de locomotief. De wagon komt me bekend voor, hij heeft zeker in een paar honderd westerns meegedaan. Nou, we zitten op onze gereserveerde plaatsen. Onze conducteur heet ons welkom – dat zie je toch niet bij de NS – en vertelt hoe hij het hebben wil. Wij bereiken rond 12.15 uur Silverton en stoppen onderweg driemaal om elke keer 1600 liter water in te nemen. Nou, deze loc lust wel een slok. Sharron (2x ‘r’) verkoopt parafernalia. Precies 08.45 uur vertrekken we. Tjonge, we hebben echt (uitzonderlijk?) prachtig weer.
In rustig tempo sukkelen we langs de Animas rivier noordwaarts. Voorlopig is het nog nagenoeg vlak. Na een uurtje gaan we toch echt stijgen. Tjonge, dit is echt prachtig! Werkelijk een belevenis. Opnieuw een hoogtepunt van deze Amerika-reis. Tja, ik maak een enorme hoeveelheid foto’s (37!), mijn excuses, maar ’t is ook zo bijzonder! Om half één zijn we in Silverton. Onze locomotief kan even uitrusten. Toentertijd is er in deze omgeving veel zilver gewonnen, maar ook veel andere (edele) metalen. Het stadje is – als je de pick-up’s wegdenkt – één groot wildwest decor. Kijk, een bank, daar kunnen we dollars pinnen. We hebben nog wel wat, maar we zitten liever ruim in de slappe was. Het pinnen gaat meteen goed, want het is nogal een truc.
Je moet naar ‘savings’, dat hadden we nog onthouden van de vorige keer. De rest wijst zich min of meer vanzelf. Dit lijkt ons wel een leuk restaurant – er zijn er tientallen – en hier genieten we de lunch. Om kwart over twee moeten we boarden, dus hebben we nog ruim een uur om rond te kijken. Zoals gezegd, ’t is prachtig weer en gewoon warm. Hoe zou de temperatuur hier ’s winters zijn? Ik maak links en rechts enige foto’s. Jammer van al die geparkeerde auto’s, maar Amerikanen hebben een hekel aan lopen. Van mijn zoon hoorde ik dat Amerikanen de auto op de camping gebruiken om naar het toiletgebouw te gaan. Dit is niet onze wagon, maar hij lijkt er krek op. De locomotief wordt op stoom gebracht. We boarden en precies om half drie rijden we weer (terug) naar Durango waar we om 18.00 uur hopen te zijn. Tja, we gaan nu dalen en je weet het maar nooit.
Overigens, we hadden ook met onze eigen bus terug kunnen rijden – Peter biedt die service aan – maar wij verkiezen de trein. Foto’s hoef ik niet meer te maken, die heb ik al genoeg lijkt me toe.
OK, een fotootje van Mineral Creek. Om mineralen draaide het toen. De Colorado Aspen zijn al goed aan het kleuren. Zie ik daar een wigwam? Tjonge, het lijkt wel mooier dan op de heenreis. Ik kan het niet laten en maak toch weer een serie foto’s (20). Precies om 18.00 uur stomen we Durango binnen waar onze bus gereedstaat om ons naar het hotel te rijden. Tjonge, we hebben een prachtige treinreis achter de rug. Vanavond hebben we een Tourdinner in Durango. Om halfacht stappen we weer in de bus en rijden naar ‘Francisco’s restaurant in Durango. Het is een Mexicaans restaurant met als specialiteit het drankje ‘Margarita’. Het is een cocktail die bestaat uit limoensap en Tequila. Mwah, het smaakt wel aardig. Ik bestel een vleesschotelcombinatie. Tja, feitelijk ziet het er niet uit, maar het smaakt niet gek. Als toetje is er sopapilla, een traditioneel gerecht met honing. Ik vergeet een foto te maken. Peter vertelt dat de shutdown nog niet is opgelost. Het bezoek morgen aan Mesa Verde National Park gaat niet door. In plaats daarvan brengen we een bezoek aan Durango en rijden daarna door naar Moab. Het is jammer, want we zouden drie uur in het Park doorbrengen. Die Republikeinen worden bedankt!
Om kwart voor tien rijden we weer terug naar ons hotel.