Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Amerika (Utah – Arizona – Colorado) van dinsdag 24 september t/m dinsdag 8 oktober 2013

Dinsdag 24 september 2013
Amsterdam – Hoofddorp
’t Is fraai, de taxi’s rijden in ons dorpje pas vanaf 07.00 uur, daar kwamen we een paar dagen terug achter. Waar moet het heen met dit land?
Gisteren eens even gekeken naar de weersverwachting in Salt Lake City (SLC).
Daar brengen we de eerste twee dagen van onze reis door. Woensdag enige regen, maar daarna ziet het er goed uit. Onze zoon is zo goed om ons om half zes naar het station te rijden. Het begint meteen goed, de trein is 4 minuten te laat! In elk geval zijn we ruim op tijd op Schiphol. We lopen meteen door naar vertrekhal 3 en nemen bij de ABN/AMRO balie $500,- op. Daar kunnen we voorlopig even mee vooruit.
Peter (onze reisleider, http://www.arizonaplus.nl) vangt ons op bij balie 25. (Update 31 januari 2019: in 2019 organiseert Peter nog twee reizen, dat zijn de laatsten.) We rekenen meteen €60,- af, want de brandstofkosten zijn opnieuw gestegen. Tevens krijgen wij onze e-ticket gegevens. Helaas moeten we elektronisch inchecken, onze koffers mogen we straks wel afgeven aan een dame of heer van vlees en bloed. Het gaat meteen fout, het paspoort van Orchideetje wordt herkend, maar mijn paspoort veroorzaakt een foutmelding. Ik probeer het nog een keer, maar weer gaat het mis. Ik haal er maar even iemand bij. Ai, ik heb van de week mijn paspoortnummer foutief in het ESTA systeem ingeklopt. Een ‘O’ in plaats van een ‘0’. Waarom verwerken ze in het paspoortnummer ‘nullen’ en hoofdletters ‘O’. Dat is toch vragen om moeilijkheden? Oh ja, dat ESTA (Electronic System for Travel Authorization) is nieuw, althans voor ons. Als je tegenwoordig (sinds januari 2009) naar de ‘States’ wilt moet je naar de site van ESTA (https://esta.cbp.dhs.gov/esta/) en van alles en nog wat invullen. Tja, ze gaan op zeker en daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Boter bij de vis, meteen elektronisch afrekenen met een creditkaart ($14,- per persoon).
Ik moet opnieuw aan de bak! Er staan hier een aantal ESTA aanvraagzuilen. Het ding is wel vele malen trager dan mijn State-of-the-Art iMac thuis. Nu moet ik de nullen ‘0’ en hoofdletters ‘O’ foutloos intypen! Uiteraard alle vragen opnieuw invullen en betalen (weer $14,-). Het zweet staat in mijn handen en nu maar hopen dat mijn paspoort door de incheckzuil geaccepteerd wordt. Dit keer gaat het goed. Mijn voornemen om een stoel met meer beenruimte te reserveren laat ik varen. Ik print meteen de boardingpassen, ik heb het helemaal gehad met elektronische zuilen. Naar Amerika ga ik nooit meer!
Om half negen staan we in de rij om de koffers af te geven. Vlot gaat het allemaal niet, maar uiteindelijk kunnen we door de paspoortcontrole. Op naar Lounge 3. Tijd voor koffie met brood van thuis in ristorante pizzapastapanini. Het is even na negenen, uiteindelijk viel de ‘wachttijd’ toch nog mee. Wij hebben het vliegtuig van 10.55 uur naar Chicago (de vijfde van onderen). In Chicago stappen we over op het vliegtuig naar SLC. Ik heb begrepen dat er vanaf Amsterdam geen rechtstreekse vluchten zijn op SLC. Zo te zien zijn er nogal wat vluchten vertraagd. Kunnen ze dat niet wat beter plannen? Het is nog een eind lopen naar de gate (D8), die zich in Lounge 2 bevindt. Daar aangekomen worden we eerst ondervraagd door de security. Het zijn de bekende vragen zoals: ‘hebt u een pakje van iemand anders in de koffer’, ‘hebt u uw koffer zelf ingepakt’, enz. Volgens mij gaat het niet zozeer om de antwoorden, ze kijken naar het vlees dat ze in de kuip hebben. OK, door de ‘veiligheidspoortjes’. Hoewel, daar mag ik absoluut niet doorheen, sinds een week heb ik een pacemaker. Daartoe heb ik een speciaal pasje dat ik toon. Dat werkt, ik mag langs het poortje en wordt handmatig gefouilleerd. De veiligheidsmensen beweren wel dat het poortje geen kwaad kan, maar mijn pacemakerspecialist denkt daar bepaald anders over. Kijk, daar staat ‘onze’ kist.
Het is een Boeing 767-300. Afhankelijk van de configuratie kunnen er tot maximaal 375 personen mee. Aan de benzinepomp maak je wel vrienden, er kan maximaal 91.000 liter in. Let op: geen benzine tanken, maar kerosine (Jet A1). We mogen boarden en om 10.20 uur zitten we erin. Vanaf een ander plekje schiet ik deze foto van de gate. ’t Is volle bak zo te zien. Hoor ik iemand klagen over de ‘crisis’? Welke crisis? Hm, de captain roept om dat er een technisch probleem is en dat we even geduld moeten oefenen. We mogen intussen de douaneverklaring invullen. Ik dacht dat dat met het nieuwe ESTA systeem niet meer nodig was. Eindelijk, om 11.36 uur gaan we taxiën.
Het is 8 uur en 37 minuten vliegen, roept de captain. We taxiën zeker naar de ‘bulderbaan’, die is het verste weg. We maken een haakse bocht, hoewel, deze bocht is wel erg haaks. We keren!! Om 12.00 uur staan we op een parkeerplaats en mogen we opnieuw geduld oefenen. Sowieso vertrekken we niet voor 13.15 uur. Om 13.15 uur komt het bericht dat we terug gaan naar de gate, het technisch probleem is niet opgelost! Het is inmiddels bij tweeën en we mogen eruit. Koffie, thee, fris en broodjes staan op ons te wachten. Dat is tenminste iets. Kijk, daar staat ons toestel, ik neem weinig activiteit waar. Ik geloof er niet meer in, het wordt niets meer vandaag. Ik heb dit al meer meegemaakt. Ik krijg gelijk, om 15.35 uur komt het bericht dat we onze koffers op kunnen halen bij de bagageband. Buiten staat er een bus waarmee we naar een hotel worden gereden. Morgen om 07.00 uur zijn we weer aan de beurt! Het duurt natuurlijk allemaal even, de koffers moeten eerst uit het toestel. Dan is het lang wachten op het pendelbusje van hotel Crowne Plaza. Oeps, het is nog een eind rijden, maar het hotel staat dan ook in Hoofddorp. Rond zes uur betrekken we onze kamer. Kijk, hier heersen Amerikaanse toestanden, maar liefst twee kingsize bedden staan er. Aan één hebben we genoeg, dat spreekt voor zich. Om zeven uur kunnen we aan tafel. ’t Is een gratis buffet (nou ja, United Airlines betaalt), daar ben ik wel blij mee. Ik begin met een soepje. Gevolgd door een salade, dat schijnt goed voor mijn bloeddruk te zijn. Wat zal ik hier eens van nemen? Dit is toch een bescheiden portie, dacht ik zo. En nog een toetje met fruit. Om negen uur zijn we weer op de kamer, kijken nog even TV en gaan op tijd te bed. Morgen weer vroeg dag.