Zaterdag 13 juni 2015
Cody – Yellowstone National Park – West Yellowstone
We staan om zes uur op en om kwart voor zeven genieten we het ontbijt. Het is druk, zoals gewoonlijk. Er is veel keus, daar ben ik wel blij mee. Om kwart voor acht lopen we naar de bus en tegen achten rijden we. We gaan vandaag naar Yellowstone, toch wel het hoogtepunt van de reis (voor ons). Het weer ziet er goed uit!
Mike mag weer aan de bak en moet in de gaten houden dat we eerst de 20, daarna de 16 en daarna de 14 moeten hebben. Een racefietser. Hij is zeker aan het trainen voor de Tour de France. Het is toch niet die… hoe heet hij ook alweer? Hij zou geen doping gebruiken… maar later bleek dat hij zich ‘vergist’ had. Fietsen op zo’n strookje lijkt me niet zonder gevaar. ’t Is mooi hier met links een meer en verderop bergen. Huisvuil verbranden doe je gewoon achter je huis. Het ‘fikt’ goed! Een woest stromende rivier en besneeuwde toppen op de achtergrond. Normaal zie je nooit een kip op de weg, maar als er werkzaamheden zijn sta je in de rij. Iemand heeft hier een pagode-achtig gebouw neergezet. Verder maar weer. Het is hier wat drukker, maar iedereen rijdt natuurlijk naar Yellowstone. De natuur begint woester en woester te ogen. Hogerop is de sneeuw aan het smelten. Om negen uur zijn we bij de Pahaska Trading Post. De koffie en de thee is hier gratis, maar je moet daarvoor wel eerst door de winkel lopen. Appeltaart zie ik niet, maar we hadden nog koekjes van huis meegenomen. Je mag hier met de beer op de foto. Welke zal ik eens nemen? Nou ja, ik voorzie problemen met de Nederlandse Marechaussee. Ik laat ze maar staan. Tja, het verdere winkelassortiment kan mij niet bekoren. Orchideetje zit al buiten te wachten en ook Jim gelooft de winkel wel. Om kwart voor tien rijden we weer weg. Tjonge, de natuur is hier wel heel bijzonder!
Toch zie ik tot mijn schrik dat hele percelen dennen zijn aangetast. Kijk, een Bison en meteen is de hele bus wakker. Het ‘bos’ ziet er wel tragisch uit, maar ik begrijp dat er ook veel bos in 1988 en ook een jaar of tien à twaalf terug is afgebrand. Maar mooi is het hier wel! Rond kwart voor elf rijden we Yellowstone National Park via de East Entrance in (rechts midden op de kaart). De toegangsprijs is zoals gebruikelijk bij de reissom inbegrepen.
We rijden door naar de Mud Volcano (middenin op de kaart). Hier gaan we een stukje wandelen. Kijk, de route is op het informatiepaneel weergegeven. Ik had naar goed Amerikaans gebruik nog willen claimen, maar met al deze waarschuwingen gaat dat niet lukken. Inderdaad, Yellowstone. Even iets over het Park. Het is gesticht in 1872 en daarmee het oudste park in de wereld. Het is ook één van de grootste parken van de Verenigde Staten. Yellowstone meet 8.983 km2, dat is zo ongeveer een kwart van Nederland. Onder Yellowstone bevindt zich een vulkanische hotspot. Deze supervulkaan komt gemiddeld elke 600.000 jaar tot uitbarsting. De laatste keer was 640.000 jaar geleden, dus we zijn aan de beurt!
Yellowstone ontvangt elk jaar meer dan drie miljoen bezoekers. Het park heeft ongeveer 2.000 warme bronnen en meer dan 300 geisers. Tweederde van alle wereldwijd bestaande geisers bevinden zich in Yellowstone. Ai, en ik dacht tot voor kort dat er maar een handvol warme bronnen waren en één geiser. Dat ligt dus een heel stuk anders! Zie eventueel (http://www.ontdek-amerika.nl/amerika/nationaleparken/Wyoming/yellowstone/yellowstone.html).
OK, we starten met de wandeling. We hebben er wonderbaarlijk mooi weer bij. Peter vertelt dat hij het nog nooit zo mooi heeft gezien. Even een waarschuwing: ik heb wel erg veel foto’s gemaakt in Yellowstone, maar ja, ’t was wel heel bijzonder.
Eerst zien we de Mud Volcano. Kijk zo’n vijvertje toch borrelen, het is te bizar voor woorden. Dan de Mud Geyser. Overal staan informatieborden, erg prettig. Dan de Churning Caldron. Dan wat naamloze meertjes en uitzichten. De Grizzly Fumarole. De Dragons Mouth Spring. Een Ranger. Vaak werken (senioren) hier als vrijwilliger. Zo’n strak pak en zo’n mooie portofoon doet wat met je. We zijn ‘rond’. Prachtig, zondermeer! Daar komen ze nu mee! OK, geen beer gezien. En berenspray (pepperspray) bezit ik ook al niet. Rond half twaalf stappen we in de bus en rijden in noordelijke richting langs de Yellowstone River. Door de zijruit schiet ik een foto van de rivier. Ik zie Bisons! En water is hier ook genoeg. Een Bison en hij is aardig dichtbij. Hoor ik van Peter dat we vanavond Buffalo eten? Is dat hetzelfde als Bison? Zo te horen: ja! We rijden naar een uitzichtpunt. Eerst een foto met de groothoeklens en dan één met de Fish-eye. Er valt ook een waterval te bewonderen. Eerst een foto met de groothoeklens en dan één met de Fish-eye. Er zitten hier ook Ospreys. Ze bedoelen hier de vogel en niet de Ospreys in gebruik bij de Amerikaanse luchtmacht. Een Ranger stelt een verrekijker op en inderdaad, op het topje van een berg heeft een Osprey een nest gebouw. Er zit één jong in, zo te zien. Iets verder is Canyon Village, een Visitor Center. We lunchen hier met een sandwich en een cola. Je kunt hier een bus Bear Spray huren (dat is aardig aan de prijs), maar ook kopen. Dat is ook aardig aan de prijs. Ach, wij hebben Peter bij ons. Tegen tweeën rijden we naar Norris. Ik begin met de informatieborden. Daarna maken we een wandeling, we doen eerst de zuidelijke ‘Back Basin’, voor het overzicht ons kaartje. We starten met de Emerald Spring. Je moet hier absoluut op de plankieren danwel de aangegeven weg lopen, als je ernaast zou lopen is er een gerede kans dat je meteen wegzakt. De Steamboat Geyser is een hele bekende in Yellowstone. Het is de grootste actieve geiser ter wereld! We kunnen natuurlijk wel 5 minuutjes wachten, maar ik vrees dat een grote eruptie er voorlopig niet inzit. Dit is hem, het stoomt en het borrelt. En er staat iets over te koken. Vanuit een andere locatie maak ik nog twee foto’s. We lopen door naar de Cistern Spring. En over de plankier naar de volgende voorstelling, om het oneerbiedig te zeggen. Want buitenaards is het hier wel! De Crater Spring vind ik niet terug op mijn kaartje, maar sowieso ligt het meertje er mooi bij. Even een uitzicht. De Mystic Spring ligt er ook mooi bij, en hij staat op het kaartje. Opnieuw een uitzicht, wat treffen we het vandaag toch met het weer! Op naar de Green Dragon Spring. En door naar de Blue Mud Steam Vent. Met die stokken is iemand zeker aan het roeren geweest. Laat een Ranger dat maar niet zien, want je staat meteen buiten het park en ik neem aan met een beste boete. De Yellow Funnel Spring. Eerlijk gezegd, de foto geeft het best wel heel redelijk weer, maar je mist toch de sfeer en de geur. Op sommige plekken ruikt het behoorlijk naar zwavel en andere mineralen. Opnieuw een uitzicht. De Porkchop Geyser. De Pearl Geyser. Kijk, op vele plaatsen is de aardkorst bijzonder dun. ’t Ken-net, zeggen de Friezen als je het ijs test op ‘houden’. De Vixen Geyser doet een poging. Tja, je kunt hier natuurlijk niet jaarrond op je krent gaan zitten wachten tot een geyser gaat spuiten. Nog maar weer een uitzicht. De Monarch Geyser Crater. De Minute Geyser. Verderop is toch duidelijk een geyser aan het spuiten! Om kwart voor vier starten we met ‘Porcelain Basin’ wandeling. Als we een stukje onderweg zijn blijkt dat de route dwars door het Basin wegens onderhoud gesloten is. Een detailfoto, daarop is te zien dat de plankier teloor is gegaan. Aan de overkant, bij de bosrand, liggen balken en planken. We slaan rechtsaf en lopen via een andere route terug. Opnieuw een overzicht van het Porcelain Basin, maar nu vanaf een andere locatie. Er staat hier een informatiebord met uitleg over Fumaroles. En een bord. Dat gaat over Solfatara. Rond vier uur zijn we terug en nu is het wachten op de bus. Om kwart voor vijf vertrekken we en rijden naar ons hotel dat in de staat Montana ligt. Die staat pakken we dus ook even mee!
Zo te horen heeft hier een jaar of tien terug een bosbrand gewoed. Een aantal ‘staken’ staat nog overeind, maar verder is het allemaal jong bos. We rijden in westelijke richting langs de Madison River. Even na halfzes rijden we de West Entrance uit en een paar minuten later bereiken we hotel Kelly Inn in het stadje West Yellowstone. Uiteraard beschikken we weer over twee ‘Kingsize’ bedden met elk vier kussens. Ik zal het verklappen, we doen elke avond een ‘kussengevecht’. We hebben even tijd voor een douche (en een wasje) en de mails. De bus vertrekt pas om halfacht naar het restaurant.
We krijgen allemaal salade, die ik maar geflitst heb. Het is in het restaurant zoals meestal tamelijk donker. Daarna volgt de Buffalo. Dat blijkt Buffalo-gehakt te zijn, maar het smaakt best goed. Daarna volgt nog Crème Brûlée (geen foto). De koffie/thee geloven we wel, want we zijn behoorlijk moe. Als eersten gaan we van tafel en lopen naar ons hotel. Om tien uur liggen we erin.