Zondag 14 juni 2015
West Yellowstone – Yellowstone National Park – Jackson Hole
We staan om zes uur op. De zon schijnt uitbundig! We pakken de koffers in en zetten ze vast buiten de kamerdeur. Tegen kwart voor zeven lopen we naar de ontbijtzaal. Kijk, ze hebben hier ook een zwembad. We eten van plastic, maar er staat van alles en nog wat. Dit zie ik voor het eerst. Een volautomatische pannenkoek-bakmachine. Wanneer is het ook alweer vaderdag? Na het ontbijt lopen we naar de kamer en pakken de rugzakken. Hebben we aan het kamermeisje gedacht? Op naar de bus en na de koffer-identificatie stappen we in. Precies om acht uur rijden we weg.
‘t Is maar vijf minuutjes rijden tot de West Entrance. Voor de toegangsprijzen kun je het beste kijken op de site van Ontdek-Amerika.nl. Als we langs de Madison River rijden zie ik een Bison. Volgens mij woont dit dier hier en staat zijn stalletje net uit het zicht. Een foto maken lukt mij niet, misschien heeft een groepsgenoot een foto voor mij?
De Madison River is best wel een hele mooie rivier! Kijk, een Elk. Hij/zij verstopt zich. Heeft iemand een betere foto? Bij het Madison Information Station slaan we rechtsaf. Iets verder is het Lower Geyser Basin. Hier maken we een wandeling van een kleine kilometer, de Fountain Paint Pot Trail. Waarschuwen kunnen ze hier goed. Dat bord betreffende het verbod om met Drones te vliegen hangt er nog maar net. Onlangs heeft een onverlaat hier met een Drone gevlogen en helaas is het ding in een ‘Pool’ gestort. Pogingen om het ding eruit te halen zijn mislukt. Tja, het water in zo’n Pool staat te borrelen en ze zijn nog diep ook! Of betreffende onverlaat een boete of wat dan ook heeft gehad is mij niet bekend. Het ziet er hier bepaald, tja, het is gewoon buitenaards! We beginnen met de Celestine Pool. Dan volgt de Bacteria Mat. Die kleuren, het is gewoon bizar! Een waarschuwingsbord. Oeps, dat is een duur muntje, wanneer je die in een geiser of hete bron gooit. $5.000,- maar liefst, maar ik vind het terecht. De Silex Spring is ook een hele mooie! In de Fountain Paint Pots staat de modder te borrelen. Hier staat de Red Spouter te borrelen. De Clepsydra Geyser staat op het punt om over te koken! En toch staan hier planten in bloei! Als laatste de Lodgepole Pine. Met deze vogel nemen we afscheid van de Fountain Paint Pot Trail. We stappen weer in de bus en rijden een kort stukje naar het Midway Geyser Basin.
Ook hier maken we weer een wandeling langs een Geyser, een Spring en tweemaal een Pool. Eerst steken we de rivier over. Een bizar schouwspel laat zich zien. Deze bloempjes houden zich dapper staande. We lopen naar de Excelsior Geyser Crater, maar even daarvoor zie ik deze stoomkolom en een minuutje later dit heetwaterbassin. Of kijk ik al tegen de Excelsior Geyser Crater aan? Dit is in elk geval de Excelsior Geyser Crater. Toentertijd de grootste Geyser ter wereld, maar nu lekken er vulkanische gassen weg. Sowieso is de Excelsior Geyser Crater gehuld in een dikke laag stoom. Een overzichtsfoto. Overal stoomt het. Grand Prismatig Spring heeft een diameter van 110 meter en is de op twee na grootste heetwaterbron ter wereld. De kleur van het water vertoont vele kleuren van de regenboog. Om half elf rijden we naar de Upper Geyser Basin. Daar gaan we de Old Faithful Geyser (= Oude Getrouwe) bekijken. Dit kaartje is niet op papier beschikbaar, maar de kaart staat op vele locaties op informatieborden. In het Visitor Centre is aangegeven op welk tijdstip de Old Faithful voornemens is zijn kunsten te vertonen. Deze foto maakte ik na afloop van ‘onze’ voorstelling rond elf uur.De Old Faithful kan goed klokkijken, elke ± 90 minuten is het raak. Niet altijd zijn de fonteinen 60 meter hoog, maar dan duurt het wel iets langer. De fonteinen duren tussen de twee en de vijf minuten en sproeien tussen de 14.000 en 32.000 liter water.
De temperatuur op 22 meter diepte bedraagt tussen de 118 en de 129 graden Celsius.
Inderdaad, we zijn niet de enigen. Menige sportvereniging droomt van zo’n bezoekersaantal. Nu is het wachten op de eruptie. Bij de eerste foto denk ik: ‘moet dit wat gaan worden?’ Maar dan… ik maak een hele serie foto’s, want dit is echt spectaculair!! In totaal duurde het schouwspel zo’n tien minuten.
De lunch nuttigen we in het restaurant. Druk is het hier wel. Ik bestel een cola en een broodje Bison. Dat andere bolletje is voor Orchideetje. We gaan nog een wandeling maken, daar is nog tijd genoeg voor. Kijk, in de verte is een geiser actief. Het is niet de Old Faithful, maar een andere. In de telestand haal ik hem een stuk dichterbij. We steken een riviertje over. Er ligt een brug, dat scheelt. Kijk, dit bedoel ik. We zijn net de brug overgestoken en we zijn van plan dat kleine rondje te lopen langs al die geisers. Ondanks het barre klimaat hier staan er toch overal plantjes. We komen aan bij de Giantess Geyser. Zo te zien is de geiser in diepe rust. Volgens de informatie komt de geiser maar twee tot zes keer per jaar tot uitbarsting, maar dan wel heel heftig met erupties van 30 tot 60 meter hoogte.
Op de achtergrond het Visitor center, de Lodges en de winkeltjes. Over Pump Geyser vind ik geen informatie. Zou het kunnen dat ze Geisers weleens een nieuwe naam geven? De Sponge Geyser staat niet eens vermeld op het informatiebord. Sowieso is het water aan de kook. Op elk laagje water bevinden zich merkwaardig gevormde ‘groeisels’. Het zullen mineralen en/of bacteriën zijn. Twee hete bronnen vormen samen de saffierblauwe Doublet Pool. De Aurum Geyser heeft ook siësta, maar kan plotseling tot eruptie komen. De Geiser ligt vlakbij de plankier, je kunt dan warm water over je heen krijgen. Ik verbaas me over de bloemenpracht. Zijn we daar straks langsgekomen? In elk geval komt er een geyser tot eruptie. Ik heb geen idee welke het is. We besluiten nog 500 meter door te lopen langs de rivier en dan de volgende brug te nemen. We hebben daar nog tijd voor. Tja, als je op eigen gelegenheid rondreist (en Yellowstone je aanspreekt), dan zou je hier wel een week kunnen doorbrengen (mits het weer meewerkt). Zo’n keuze gaat uiteraard ten koste van andere bezienswaardigheden, zo werkt dat nu eenmaal.
Deze Spring ligt vlak naast de plankier. Er staat geen bordje bij. De kleuren zijn wel bijzonder. We zijn zojuist de rivier overgestoken. Daar is de Castle Geyser. Zo te zien wordt hij wakker. Tjonge, dit is toch wel een bijzondere gebeurtenis en ik maak een hele serie foto’s. In totaal hebben we een kwartiertje staan kijken. Er is hier een informatiepaneel waar precies op staat hoe Geysers, Mud Pots, Hot Springs en Fumaroles nu werken. Mooi, we zijn rond en we lopen over de parkeerplaats naar het Visitor Center.
Er staat hier een bijzondere auto. De eigenaar heeft er een bordje ingezet.
Mooi hoor! Om kwart over één zitten we weer in de bus en rijden eerst naar het oosten en daarna zuidwaarts naar de South Entrance. Onderweg maak ik nog wat fotootjes. Deze bossen zijn waarschijnlijk ook afgebrand, maar de jonge bomen komen prima op. Dit is echt een gebied om een Moose te spotten. Helaas, ik zie er niet één. Hier zien de oevers er wat ‘pierig’ uit, maar waarschijnlijk komt het wel goed. Gezien het tijdstip van de foto’s moet dit wel het Jackson Lake zijn. Om tien voor drie bereiken we Jackson Lake Lodge. We drinken een espresso/thee en nuttigen er iets bij. Een mens moet tenslotte op de been blijven. Hij staat achter glas, dus de Grizzly spiegelt een weinig. Vanaf de achterzijde van Jackson Lake Lodge kun je bergen bekijken en wild waarnemen. Nou, dat wild laat zich niet zien, daar moeten ze hier wel wat aan doen. Dan de bergen, eerst een foto met de groothoek en dan één met de Fish-eye. Na een uurtje stappen we in de bus en rijden verder naar Jackson Hole. Zie ik daar Bisons? Nee, volgens mij zijn het gewoon koeien. Rechts van ons liggen de bergen van het Grand Teton National Park. Daar gaan we morgen heen. Tijdens een stop maak ik foto’s van de Teton Gletsjers. Eerst een groothoek en daarna een Fish-eye foto. Om tien voor vijf zijn we bij hotel Lexington. Op de kamer worden we verwelkomd door Lexi Wolf. Nou, geweldig. Het zal wel niet de bedoeling zijn om dit beestje mee te nemen, trouwens, wat moeten wij ermee? De kamer is wel een bijzondere! We beschikken niet alleen over een ‘slaapkamer’, maar ook over een zitkamer en verder over een compleet ingerichte keuken. Om maar niets te missen twee (2) TV’s.
Ik ga onder de douche, doe meteen een wasje en prik mijn INR. Nou, prima, dat valt me erg mee (gezien het tijdverschil en het toch wel andere eten).
Om half zeven stappen we in de bus die ons naar restaurant Gun Barrel brengt. Ik hoor dat het dichtbij gelegen is, dan kunnen we mooi teruglopen, maar het is tien minuten met de bus, dat is te ver om te lopen, helaas. De kok staat grote lappen vlees te bereiden. De foto is bewogen, maar wat wil je met een halve seconde uit de hand. Zoals altijd – als het diner is inbegrepen in de reissom – ligt er een menu. Keurig verzorgd door Peter en Jim. Ik bestel de Field Greens, dat is een salade. Orchideetje gaat voor de Trout (forel). En ik ga voor de Classic Strip, dat blijkt ossevlees te zijn. Als dessert schaft de pot: Chocolate Granache Cake. Het restaurant heeft het prima voor elkaar, vandaar dat het zo goed als vol zit. Het nadeel is dat het hier een luidruchtig gebeuren is. Waarom praat iedereen zo hard? Ik krijg er zere oren van en doe mijn gehoorapparaat uit. Nu hoor ik (bijna) niets meer, maar dat is beter dan al die herrie.
Voor mijn Merlot (prima) reken ik $8,50 af. Maar dan komt de tax ($0,51) en de service ($1,53) er nog bij. Totaal dus $10,54, dat zijn gewoon Scandinavische prijzen. De Merlot was een huiswijn, maar sommige groepsleden hebben een bijzonder wijntje uitgekozen. Daar rekenen ze hier als basisprijs rond de $12,- per glas voor. En dan komt de tax en de service er nog bij! Zij gaan klagen bij Jim en ik meen dat ze later geld terug hebben gekregen. Dit restaurant is al bij al dus geen aanrader. Rond een uur of tien zijn we terug in ons hotel.