Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Pionierspad van Lelystad naar Muiden
vrijdag 24 februari t/m zondag 26 februari 2012

Vrijdag 24 februari 2012
Lelystad – Zeewolde
Tjonge, hadden we bijna een Elfstedentocht! Het was toch een aantal nachten ruim 15 graden in de min. Als we toen hadden moeten wandelen! Nou ja, als er een lading sneeuw ligt, is het bijna niet te doen en uiteraard wil ik de Elfstedentocht wél zien. Uiteraard blijf ik er dan voor… thuis. Ik was toch niet van plan om ergens in Friesland in de file te gaan staan.

Om kwart voor acht loop ik richting station. Het is droog, niet koud, maar wel erg nevelig. Vandaag is er kans op motregen, maar zaterdag en zondag ‘schijnt’ de zon er door te komen.
Ik neem de trein van acht uur. Druk is het niet, want het is krokusvakantie. De bus naar Lelystad staat in Harderwijk op me te wachten. Voor mij is dit de snelste manier om in Lelystad te komen.
Gisteravond was ik ook al in Harderwijk. Onze zoon had Orchideetje en mijzelf uitgenodigd om zijn verjaardag in het Nonnetje (www.hetnonnetje.nl/) te vieren. Kijk, daar zeg ik geen nee tegen. Ze hebben wél een Michelinster! Ongelooflijk, wat hebben we daar lekker gegeten! We genoten een wijnarrangement en de wijnen die ze schenken zijn fabuleus. Ik heb – tegen mijn gewoonte in – geen foto’s gemaakt. Ik moet maar eens vragen of dat op prijs wordt gesteld. Mogelijk volgt er na een toekomstige gelegenheid nog een verslag met foto’s, want ‘verslavend’ is dit wel.
Is er nog nieuws? Tjonge, wat is de Metro weer dik. Ik zie het al, er is een modebijlage van maar liefst 24 pagina’s ingevoegd. Wat moet ik daar nu mee? Bovendien 2 pagina’s over de productlancering van een nieuwe – vrouwelijke – deodorant. Tja, dat ‘vrouwelijke’ staat er expliciet bij. Mannen hebben geen deodorant nodig, ook niet als ze twee nachten gaan wildkamperen.
Het VU medisch centrum ligt onder vuur, omdat zij toegestaan hebben dat patiënten op de afdeling spoedeisende hulp in het geniep gefilmd werden. Er waren maar liefst 35 verborgen camera’s geplaatst. Lig je daar met je gebroken rechterenkel (gedisloceerde trimalleolaire). Ongelooflijk dat zoiets kan.
Ronald (Plasterk) is ook in om de opgestapte Job Cohen op te volgen. Hij is de derde die zich kandidaat heeft gesteld. Kijk, ik vermoed dat deze drie elkaar onherstelbaar gaan beschadigen. Eén zal het worden, maar je zult zien dat deze net voor de nieuwe verkiezingen wordt afgeserveerd door… Hans (Spekman). Dat is de man die achter de schermen aan de touwtjes trekt.
Dan natuurlijk prins Friso die vorige week vrijdag getroffen werd door een lawine. Hij ligt op de intensive care in Innsbruck en hij wordt onder narcose gehouden om de kans op herstel zo groot mogelijk te maken. Ik ben natuurlijk geen arts (ik heb alleen maar EHBO en reanimatie), maar zo te lezen heeft hij te lang onder de sneeuw gelegen (15 minuten) en heeft de reanimatie te lang (20 minuten) geduurd. Ik heb geleerd dat je binnen 6 minuten moet starten met reanimatie omdat na 8 minuten de hersenen onherstelbare schade oplopen. Ik vind het natuurlijk vreselijk voor zijn moeder, zijn echtgenote en zijn kindjes.
De PvdA vreest dat misstanden in de prostitutie zich verplaatsen naar de (illegale) escort. Tja, daar kun je op wachten natuurlijk. Helaas, daar valt niets aan te doen. Het is van alle tijden en het zal altijd zo blijven.
Er komt meer informatie over privacy bij downloaden. Kijk, downloaden en privacy gaat niet samen door één deur. Als je privacy je heilig is, dan moet je in het geheel niet op internet, zo simpel is het. Nog een beetje entertainment en dat is het dan.
Het is nog geen tien voor negen als we het busstation van Lelystad inrijden. We zijn dus 5 (vijf) minuten te vroeg. Tja, onderweg stapte er ook geen kip in. Dat betekent lekker doorrijden voor de chauffeur en een langere pauze zo meteen. Voor degenen die (aan de late kant) bij de bushaltes onderweg aankwamen is het jammer en helaas.
Pech, de BurgerKing is dicht, daar hadden we afgesproken. We, dat zijn: Sjef, Kees en ik. De anderen konden zich niet vrijmaken. De Kiosk is wel open, daar scoor ik een beker koffie. Helaas kun je daar niet zitten, dus loop ik weer naar de BurgerKing. Daar zie ik Kees en even later komt Sjef zich bij ons voegen.OK, we gaan van start. We beginnen met de ‘aanlooproute’ naar kaart 18. Vorige keer zijn we halverwege kaart 12 naar Lelystad Centrum gelopen. Kaart 13 t/m 16 (de route west van Lelystad) laat ik dus voor wat hij is. Ook kaart 17 (oost van Lelystad) laat ik achterwege. Tja, dit Pionierspad is een wat vreemd in elkaar gestoken LAW. Een LAW is een LAW en die moet je niet ‘opfrutselen’ met rondwandelingen. Nou ja, ik heb wel meer kritiek op het LAW gebeuren en daar heb ik de organisatie ook van op de hoogte gesteld. Ik heb de aanlooproute (met enige moeite) in mijn GPS weten te uploaden. Nu is het dus een eitje om naar het beginpunt van kaart 18 te lopen. Vanaf nu moeten we het doen met de markering, de kaart in het boekje en de routebeschrijving. Tot mijn spijt heb ik geen GPS-track van het Pionierspad op internet kunnen vinden. We lopen onder de A6 door en meteen zitten we in het Natuurpark Lelystad. Zoals bekend is het een beetje nevelig, toch is het hier prachtig. Er is geen kip te zien. De ‘Groene Politieke Partijen’ hebben dan wel de mond vol over natuur, maar als je er wandelt, ben je meestal de enige.Tjonge, hier zitten ook Bevers en Elanden. Helaas, ze laten zich niet zien. Wat we wel zien, dat is een bezoekerscentrum. En het ding is – ondanks de verbouwing – gewoon open. Hier scoren we de KMA. Op de foto ook mijn GPS (links) en mijn nieuwe, waterdichte mobiel. Even over elven gaan we weer op pad. Iets verder is zo te lezen een prehistorische nederzetting geweest. Hier steken we de Larservaart over. Iets verder verlaten we het Natuurpark Lelystad en steken de N302 over. Harderwijk 20 kilometer, dus zover zit ik niet van huis. We lopen achterlangs de Luchthaven Lelystad. Nou, het zal wel, ik zie er niets van.
Ik neem aan dat deze gebouwen horen bij de Luchthaven, maar zeker weten doe ik het niet. Hier staat weer zo’n schuur opgetrokken uit schokbeton. Zo’n schuur werd toetertijd in drie dagen in elkaar gezet en ze staan na 60 jaar nog steeds als een huis. Het is een graadje of tien in de plus, dat is een prima wandeltemperatuur. Wel hebben we de wind meest tegen. Vooral in open terrein is dat knap irritant.
De Meerkoetenweg ligt er strak bij. Geen Meerkoet te zien, wel twee eenzame wandelaars. Ik heb gelukkig – zoals vorige maand – geen last van mijn heupen. Sowieso wil ik mij niet forceren. Ik loop met een gemiddelde van 5 km/uur, Sjef en Kees lopen tegen de 6 km/uur. Ze lopen dus iets op me uit, ook al omdat ik foto’s maak. Aan de andere kant raadplegen zij regelmatig de kaart zodat we al bij al redelijk gelijk oplopen.
Dit is het betere werk, een schelpenpad. Dit moet wel de Meerkoetenvaart zijn. Hoewel, er is geen Meerkoet te zien. En hier lopen we weer over een schelpenpad. Op asfalt wil ik nog wel eens een blaartje lopen, maar op een slecht verharde weg loop ik meestal probleemloos. Je ziet ook nog wel eens schelpen als fietspadverharding, maar daar ben ik nooit zo blij mee (als ik met de fiets ben). Een lekke band rijd je dan zo. Kijk, Lelystad is goed bezig, hier is een laag gemalen puin uitgereden. Er moet nog wel een wals overheen, want het loopt nogal ‘soppig’. Zoals bekend moet de gemeente een bepaald percentage van het budget bestemmen voor ‘kunst’. Tja, dan krijgt een ‘kunstenaar’ de opdracht om in huisvlijt iets moois te ontwerpen. Dan komt hij met dit! Dat durf je natuurlijk niet ‘in het zicht’ te plaatsen.
Betaald is het al, maar wat moet je ermee? In een hoek op de Gemeentewerf en wachten op betere tijden? Dan krijg je vragen van de gemeenteraad, daar kun je op wachten. Dan maar in het Knarbos Oost ermee, daar valt het niet op. Er staat niet eens een bordje bij. Om één uur pauzeren we. Er staat hier niet eens een bank of picknicktafel. Kun je dat niet als ‘kunst’ verkopen aan de gemeenteraad? Dan kunnen wij tenminste zitten. Voorlopig lopen we door het Knarbos Oost. Hier zijn onlangs een aantal bomen omgewaaid, we kunnen er nét langs. Ze zijn hier onlangs aan het zagen (dat noemen ze ‘oogsten’) geweest. De paden zijn goed aan ‘gort’ gereden. Aan water is (er) hier geen gebrek. Een handwijzer, deze kan wel een sopje gebruiken. Voorlopig houden we de richting van Zeewolde aan. OK, verder door het Knarbos Oost. We lopen tenminste uit de wind, dat is ook wat waard. We krijgen nog een piepklein stukje Knarbos West en dan is het akkerland. Letterlijk dit keer. De boer heeft toestemming gegeven om over zijn land te lopen – zie het bordje op de voorgrond – maar hij heeft wel tot de uiterste rand geploegd. Ongelooflijk zwaar lopen is het hier. Twee, bijna drie kilometer is het afzien. De kleilaag onder mijn schoenen wordt steeds dikker. Hier lopen we over gras langs de Lepelaartocht. Geen Lepelaar te zien, wel twee zwanen. Het had dus de Zwanentocht moeten heten. Foutje van de gemeente. Over de zwanenzang zal ik het maar niet hebben. Het trekkersveld, ik dacht dat het een woonwijk was, maar het blijkt een industrieterrein te zijn. Hier moeten we onze bidons vullen met water. Een camping is er hier niet, dus moeten we wildkamperen.Water halen doen we bij deze carwash, het is er nog druk ook. We lopen een stukje de Bosruiterweg af en slaan dan rechtsaf een zandweg in. Nog wat verder lopen we het bos in en vinden daar al snel mooie open plekjes voor onze tentjes. Nou ja, we staan een tiental meters van een zandweg, maar ik verwacht nu geen wandelaars meer. Om vijf uur staat mijn tentje en zit ik in de tentopening. Eerst maar een bekertje witte wijn. Ik zie op mijn GPS dat we er 30.09 kilometer hebben opzitten. De GPS van Sjef zit er niet ver vanaf, dus dat moet wel zo ongeveer kloppen. Verrek, er komen hondenuitlaters langs. Twee of drie jongens en een meisje, zo te zien. Ze lopen over het zandpad en hebben uitsluitend oog voor hun honden. Ik denk dat ze onze tentjes niet gezien hebben. Ik begin maar met een soepje en daarna de Knorr-maaltijd. Ach, met de witte wijn erbij is het prima te eten. Afwassen, tanden poetsen en voordat het donker wordt (18.20 uur) heb ik de boel aan kant. Nu nog de tent inrichten en ik kruip voordat ik teveel afkoel in de slaapzak. Meteen zet ik de MP3-speler op ‘radio’, want ik ben benieuwd of er nieuws is over prins Friso. Nu, dat is er en het ziet er heel slecht uit.
De narcose is gestopt en de lichaamstemperatuur is weer teruggebracht naar normaal. Helaas is Friso niet uit de narcose ontwaakt. Bovendien wordt vertelt dat Friso geen 15 minuten, maar mogelijk 25 minuten onder de sneeuw heeft gelegen. Ook is hij niet 20 minuten gereanimeerd, maar ongeveer 50 minuten. Onbegrijpelijk dat ze zolang zijn doorgegaan met reanimeren. Ik neem het de arts (er moet er één in de reddingsheli hebben gezeten) hoogst kwalijk dat hij/zij niet na 20 minuten de reanimatie gestopt heeft. Nu is Friso hersendood en is zijn lichaam in vegetatieve toestand. De situatie is uitzichtloos en de familie zit met een enorm dilemma.
Ik bel nog even naar Orchideetje en zij heeft het nieuws over Friso ook gehoord. Ik zet mijn MP3-speler aan, de CD’s die ze draaien op de radiozenders zijn niet om aan te horen.

Zaterdag 25 februari 2012
Zeewolde – Stichtse Brug
Iets voor half zeven gaat de wekker en om acht uur gaan we op pad. Nou, het weer ziet er goed uit. Het is nu kwart over acht en het zonnetje begint (er) door te komen. Het licht heeft wel een merkwaardige kleur, maar mogelijk is de lens ook iets beslagen. Ter oriëntatie een handwijzer. Lelystad ligt alweer (over fietspaden) 27 kilometer achter ons. Nou, is dat geen strak wandelpad? Zo te zien is het nagelnieuw. Nu is lopen over asfalt of beton niet direct prettig (te hard), maar het schiet wel lekker op. Met de drukte valt het ook erg mee. Hier langs de Groenewoudse Tocht is het nog erg nevelig. Kijk, een picknickbank. Het is tegen tienen, dus… koffietijd. Dat maken we dus zelf met onze brandertjes. Het is een graadje of tien in de plus, dus we kunnen best ‘buiten’ zitten. Na zo’n twintig minuutjes stappen we weer op. Nou, ze hebben hier goed hun best gedaan. In het wandelboekje staat in de tekst: ‘schelpenpad’, maar deze zijn dus allemaal vervangen door betonpaden. Dat scheelt lekke banden als de pensionado’s massaal gaan fietsen. Ik dacht al: ‘De Zevenhorst’, wat is dat nu weer. Het is van StaatsBosBeheer en ze hebben hun pandjes volledig omgracht. Het hek zit stevig op slot (zie ik even verder). Tja, hier valt allicht wat te halen en op deze manier zal dat niet meevallen. Opnieuw een graspad langs een Tocht, maar nu staat het zonnetje er goed op. Een nauwelijks leesbare handwijzer. Tja, zo’n ding neerzetten is niet het probleem.
Het onderhoud is dat wel. Wij zitten in elk geval op het Pionierspad. Dan is er nog een bord met daarop ‘Flevopad’. Start het Flevopad hier? Nu weet ik dat het Pionierspad de opvolger is van het Flevopad. Ik begrijp er niets van. Het loopt tegen het middaguur en de zon staat er goed op. Het contrast is daardoor aan de hoge kant. Nog een paar sfeerplaatjes. Tja, wandelen in de Flevopolder, dan verwacht je polder.
Hier is het adembenemend mooi. Om kwart over twaalf bereiken we het Erkemeder Strand. Badgasten zijn er nog niet, helaas wel een aantal hondenuitlaters. Het valt me weer op dat er maar weinig mensen zijn die ‘baas’ zijn over hun hond. Bijna altijd is het andersom. En dat is voor een wandelaar, met zware rugzak, erg irritant. Nog wat verder lopen we over een uitgestrekte camping. Ze hebben het hier goed voor elkaar. Op regelmatige afstanden is een ‘vuurplaats’, een locatie waar je veilig en droog kunt barbecuen. Mijn chocomel is op, mijn bitter lemon idem en ik heb nog maar een bodempje water in een bidon. Gelukkig is restaurant ‘De Jutter’ open. Hier scoor ik een bidon water en we drinken er meteen een kopje koffie op. Verder maar weer.
In de verte ligt de Nijkerkerbrug met de N301. Bij de Nijkerkerbrug kun je natuurlijk alle kanten uit. We lopen nog een kilometertje of drie langs het Nijkerkernauw. Dat kan over het fietspad (de fietspensionado’s laten het afweten) of over de grasdijk. Rond half drie verlaten we de dijk en draaien het Hulkensteinse Bos in. Nou, het is hier aan de natte kant. Links van ons ligt ‘De Eemhof’, van de bekende onderneming Center Parcs (daarvoor Sporthuis Centrum). De Eemhof zelf zien we niet, wel iets meer wandelaars.
Na De Eemhof komen we in akkerbouwgebied terecht. Volgens informatie op de LAW-site is de route langs de Rassenbeektocht onbegaanbaar. Dat zal wel weer over het pas geploegde land van een boer gaan. We gaan het maar niet proberen. In plaats daarvan adviseert de LAW-site om de Nekkeveldweg te nemen. Deze loopt een kilometer zuidelijker parallel aan de Rassenbeektocht. Tja asfalt, een kilometer of acht. Dat is dus goed te doen. Bij de laatste boerderij aan de rechterkant vraag ik of ik mijn bidons mag vullen met water. Ik maak nog een praatje met de (jonge) akkerbouwer en zijn vrouw. Hij verbouwt aardappels, sperziebonen en nog zowat. Windmolens staan er hier plenty en hij vertelt dat er binnenkort nog 4 rijen van 9 bijkomen. Dat worden er dus 36! De ashoogte komt op 105 meter hoogte en de top van de rotor haalt 155 meter. Prachtig natuurlijk, maar zoals bekend draaien windmolens niet op wind maar op subsidie. Ik beken dat we willen wildkamperen in de Stichtse Putten, een boscomplex een kilometertje verderop.
Stichtse Putten, dat klinkt naar water, is dat zo? Volgens de akkerbouwer is het bos droog en kun je daar prima kamperen.
Aan de rand van het bos worden we welkom geheten met dit bord. OK, er staat niets op over kamperen, dus dat mag.Om kwart over vijf staat mijn tentje en zit ik aan een bekertje witte wijn. Oeps, we hebben er 35.2 kilometer opzitten. Dat is iets meer dan de planning. Ik vermoed dat de afstanden in het wandelboekje over ‘de duim’ zijn opgemeten. Nou, ik ben wel een beetje moe, maar blessures heb ik gelukkig niet. Een soepje, een Knorr-maaltijd, de afwas, afijn het bekende ritueel. Ik luister om 19.00 en 20.00 uur naar het nieuws. Dat is er niet, dat is makkelijk. Tussendoor geniet ik van mijn MP3-speler, want muziek zenden ze niet uit.
Wel ‘herrie’, maar daar ben ik waarschijnlijk te oud voor.

Zondag 26 februari 2012
Stichtse Brug – Muiden
Om zes uur gaat de wekker. We willen om half acht vertrekken in plaats van acht uur.
We moeten vandaag weer dik 30 kilometer en dan weer per trein naar huis. Ik hoor het iets spetteren, dat was toch niet afgesproken. Tegen de tijd dat ik mijn kleding aanheb, is het weer droog. OK, half acht is het licht en gaan we op pad. Als we het bos uitlopen zie ik nog een bermmonument. Het betreft ene ‘Guido’, maar verdere toelichting ontbreekt. Iets verder lopen we onder de Stichtse Brug door en dan nog een kilometer langs de Gooimeerdijk. Dan draaien we het cirkelbos in. Hier heb ik tijdens het Almerepad ook al gelopen. Tegen negenen steken we de N305 over en… we nemen een ShellShop waar. Nou ja, ik wist het nog van het Almerepad, toen genoten we hier ook al de koffie. Dat doen we nu weer, want voorlopig komt er niets meer. (Kees, nog bedankt voor de kano). Dit is maar een naamloos slootje. Helaas, het is nevelig weer, lang niet zo mooi als gisteren. Gelukkig is het droog, dat scheelt. Hier is een bever actief geweest (of de boswachter?). Iets verder slaan we linksaf en lopen verder langs de Hoge Vaart. Tijdens het Almerepad liep ik aan de andere kant van de Vaart. We naderen het terrein van Stadsboerderij De Kemphaan. Dit is toch leuk gedaan! Hier staat een insectenhotel compleet met toelichting. Kijk, de schuur is af, tijdens het Almerepad was hij nog in aanbouw. Het gebouw doet zo te zien echt dienst als schuur, maar er is wel iets moois van gemaakt. Het restaurant is gesloten, maar ik had ook niet anders verwacht. Aan de voorzijde ziet het gebouw er niet uit, vanaf de waterkant kan het er mee door. Oeps, hier staat nog een informatiebord van het Almerepad. Helaas, het Almerepad is niet meer en wordt waarschijnlijk niet meer geupdated. Ik heb gelezen dat de LAW het boekje ook niet meer verkoopt. We hebben vorig jaar inderdaad behoorlijk lopen zoeken. Het probleem is geldgebrek bij de LAW en bij de gemeente Almere. En verder, wie wil en kan het pad opnieuw verkennen? OK, ik wil/kan het, maar graag tegen een ruime vergoeding. Kijk, daar gaan we weer. Het informatiebord kan sowieso weg, ik zal dat eens doorgeven. Vorig jaar vroeg ik mij af of Stichting AAP nog wel functioneert. De hokken zien er leeg uit, maar de beestjes spelen buiten! Ook zie ik een verzorger lopen. Of heet zo iemand in dit verband misschien een ‘verpleegkundige’? Iets verder lopen we onder de N305 door. In het Waterlandse Bos zijn ze behoorlijk aan het ‘oogsten’ geweest. Aan de lengte, de dikte en het soort hout zie ik dat dit ‘vezelhout’ is. Van deze stammen wordt dus spaanplaat gemaakt. Deze wijk in Almere-Haven heet ‘De Grienden’. Tja, het blijft nevelig, het is niet anders. Toch wel leuk wonen zo in Almere-Haven.
Zeker met je kruisertje voor de deur. De sneeuwklokjes en de krokussen staan er gekleurd op. Hier staan we op de dijk aan de rand van het Gooimeer. Verderop weet ik een restaurant. Zo het open zijn? Wat een fraai stukje huisvlijt staat er bij de haven! Wat het voorstelt staat er niet bij, wel dat het is aangeboden aan de directeur van de woningcorporatie. Die man komt natuurlijk dagelijks kijken naar dit geschenk, dus je kunt het moeilijk in Knarbos Oost wegmoffelen. Het is kwart voor twaalf en restaurant De Havenkom is open. Ik bestel koffie en eet er (stiekem) mijn van huis meegenomen boterkoek bij op. Brood krijg ik tijdens het wandelen slecht weg, mijn lunch bestaat meestal uit twee stukken boterkoek. Binnen het half uur stappen we weer op. Nou, hier vlakbij Almere-Haven hebben ze toch een mooi stukje strand liggen.
Waar blijven de badgasten? Door de wijk ‘De Velden’ lopen we naar het Kromslootpark. Hier staat trouwens het iets duurdere segment huizen. Zulke oude bomen kunnen natuurlijk niet in Almere-Haven gestaan hebben. De stronk is dan ook van kunststof. Tegen enen lopen we het Kromslootpark in. De sloten zijn met opzet ‘krom’ aangelegd en met de opgegraven grond zijn dijkjes aangelegd. Daar loopt het wandelpad overheen. Vorig jaar liep ik hier ook, maar toen lag er 30 centimeter sneeuw. Het is een heel apart gebied. We komen uit op een fietspad en slaan linksaf. Even verder loop ik onder de A6 door en sla linksaf. Hier spoort de kaart toch niet met de werkelijkheid, maar ik zie toch kans om over de Hollandse Brug Muiderberg te bereiken. Hier sla ik rechtsaf en loop over het fietspad langs het IJmeer. Toch wel een leuk pandje bovenop de klif. Leuke strandjes zijn er hier, maar de badgasten laten het nog steeds afweten. Een stuk verder gaat het fietspad over in een asfaltweg. Beurtelings loop ik over de dijk en dan weer over een stukje asfalt. Kijk, het schiet op, in de verte ligt het Muiderslot, maar eerst moet ik de tankversperring uit WO-II nemen. Ik ben hier nu al een aantal keren geweest (de laatste kilometers zijn identiek aan het Zuiderzeepad), maar het Muiderslot blijft prachtig. Even later loop ik Muiden in en passeer daarbij het Muizenfort. Het Muizenfort maakte zowel deel uit van de Nieuwe Hollandse Waterlinie als van de Stelling van Amsterdam. Ik steek de sluis van Muiden over. In de verte ligt het Muiderslot. Precies om 14.50 uur sta ik bij de bushalte ‘Brandweerkazerne’. Volgens mijn informatie moet de bus om 14.53 uur de halte aandoen. Mogelijk is de bus (wegens gebrek aan belangstelling) de halte al vijf minuten geleden voorbijgereden. Achteraf klagen heeft geen enkele zin, dit soort klachten worden niet serieus genomen. Spannend! Ik controleer mijn GPS, ik heb er 33.95 kilometer opzitten. Toch weer 4 kilometer meer dan het boekje aangeeft. Waarachtig, daar komt de bus! Precies op schema, dat mag wel in de krant. Ik ben de enige passagier die instapt in de lege bus.
Dit is dus eigenlijk een grote taxi. In zeven minuutjes rijden wij (de chauffeur en ikzelf) gezellig keuvelend naar Weesp NS. Ik moet een paar keer overstappen en tweemaal twintig minuten wachten. Zoals bekend zijn deze ‘wachttijden’ expres ingesleuteld om de stationshoreca aan klanten te helpen. Mooi op tijd ben ik in ons dorpje en loop meteen door naar Peacocks. Daar zitten Orchideetje en zoonlief (wie maakt ons los?) al aan de drankjes.
Het voorgerecht komt door in de vorm van Turks brood. Kijk, dat gaat er wel in. Op twee stukjes boterkoek en een reep chocola kan een mens niet leven.

De Eendenborst met frites en salade laat ik mij ook goed smaken. Uiteraard wordt dit begeleid met een glas rode huiswijn (Merlot, dacht ik). Met dank aan de gastvrouwen van Peacocks. Sjef en Kees: bedankt!

Update: voor het eerst van mijn leven had ik een ‘teek’. Ik dacht altijd dat ze mij niet lusten, maar deze had zeker erge honger. Ik voelde het al enige tijd (sinds wanneer precies?) een beetje kriebelen op mijn bovenbeen. Na de uitstekende maaltijd bij Peacocks thuis de rugzak uitpakken, opruimen en onder de douche. Snel mijn mail checken en achteloos krabde ik mijn bovenbeen. Wat zie ik onder mijn nagel: een piepklein spinnetje. Een teek dus. Ik prikte in de teek met de scherpe punt van een schaar, maar bloed kwam er niet uit. Wel is er op mijn bovenbeen een klein bloederig schaafplekje. Nou, de komende tijd moet ik deze plek goed in de gaten houden. Als er een kring komt (die kans is erg klein), dan ben ik besmet met de ziekte van Lyme. Een antibioticakuur volstaat in zo’n geval. Tjonge, ik moet de komende wandelingen goed opletten. De ziekte van Lyme is een ernstige ziekte. Ik heb er toentertijd nog een artikel over geschreven, het is wellicht zinvol dit artikel op mijn site te publiceren.