Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,
Reisverslag Amerika en Canada van zondag 21 mei t/m zaterdag 3 juni 2006
Zondag 21 mei 2006
Amsterdam – New York
Station Vathorst staat vandaag in de steigers, vandaar dat er geen treinen rijden tussen Ermelo en Amersfoort. Onze zoon brengt ons dus om 09.00 uur per auto naar Amersfoort.
Als we op de parkeerplaats aankomen bij het station, zien we de trein van 09.29 uur precies wegrijden. Dat is pech, de wachttijd bedraagt een half uur. Tegen elven staan we op Schiphol in de rij voor het inchecken.Wat duurt het dit keer allemachtig lang. Na veertig minuten in de rij blijkt dat de juffrouw van Icelandair onze paspoortgegevens en het eerste hotel in Amerika handmatig moet invoeren. Haar computer is van de trage en gaat ook nog eens regelmatig plat.
Ook blijkt dat alle stoelen bij de nooduitgangen al zijn weggegeven. Pech, dat betekent dat ik straks mijn lange benen moet opvouwen. Tegen twaalven gaan we door de security check, uiteraard word ik ook deze keer gefouilleerd, en rond half één zitten we in het restaurant aan de koffie met iets erbij. Kwart over één moeten we weer verder. Veel rust is ons niet gegund. Op naar Gate E4, door de douane en opnieuw een security check.
Is dit niet een beetje overdreven?
Onze Boeing 757-200 heeft een vertraging van een kwartier. Daar lig ik niet van wakker.
Na het boarden blijkt dat de stoelen redelijk ver uit elkaar staan, ik pas er gelukkig goed tussen. De verzorging aan boord valt ook niet tegen, we krijgen een glaasje fris, daarna een broodje met warme prut en koffie toe. De warme prut komt volgens mij uit de Knorr fabriek, het komt me zo bekend voor. Zo vliegt de tijd voorbij en na 2 uur en 3 kwartier en 2045 kilometer staan we in Reykjavik op de grond. Het is 15.30 uur. We hebben twee uur ingehaald, en meteen zet ik mijn horloge op IJsland tijd. Overigens, IJsland ziet er vrij kaal uit, geen boom te bekennen.
Tijd om in te checken voor de volgende vlucht. Ook dit keer duurt het allemaal erg lang. Het paspoort kan gelukkig worden gescand, maar ook nu wordt het eerste hotel in Amerika handmatig ingevoerd. Hebben ze deze gegevens niet uit Amsterdam doorgekregen? Heeft dat meisje daar voor joker zitten werken? Of is haar computer na de laatste passagier definitief plat gegaan?
Om half zes zijn we los van de grond voor de laatste 4173 kilometer waar we zo’n zes uurtjes voor nodig hebben. Gelukkig halen we vier uur in en hopen dus nog op een Christelijk tijdstip in New York aan te komen. Ook hier is de verzorging aan boord heel redelijk. Onderweg maak ik foto’s van het poolijs. Wat een onherbergzaam gebied!
Om 19.10 uur plaatselijke tijd – het is niet te geloven – staan we in New York City (NYC) op de grond en precies een uur later hebben we onze bagage en is de groep bestaande uit 31 personen compleet. Dat mag wel in de krant! De security check om Amerika binnen te komen liegt er niet om. We zijn er eerder geweest, dus onze paspoortgegevens, fingerprints, foto en irisscan zitten al in het systeem.
Om half acht zitten we in de bus en rijden via Manhattan naar ons hotel in New Jersey.
We krijgen de sleutel en ontbijtbonnen voor morgenochtend, nemen een douche en om half elf liggen we erin. In Nederland is het nu half vijf en zo voel ik me ook.