Lieve lezer(essen)s van onze wandelavonturen,

Geen wandelavontuur? Nee, dat is het slechte nieuws. Nu het goede nieuws: hier volgt een reisverslag van ons fietsavontuur van dinsdag 20 augustus t/m zondag 25 augustus 2019.

Reisverslag LF Maasroute per fiets van Maastricht naar Arnhem van dinsdag 20 augustus t/m zondag 25 augustus 2019

Dinsdag 20 augustus
Maastricht – Belgische grens – Maastricht – Meerssen
We zijn van plan om de LF Maasroute te fietsen.
De LF Maasroute loopt van Maastricht via Hoek van Holland naar Rotterdam. U mist een nummer na ‘LF’? Dat klopt. Het was alle LF-fietsers al geruime tijd duidelijk dat het Landelijk Fietsplatform min of meer was vastgelopen (vast-gefietst?) met de LF-routes.
Het gaat de komende jaren veranderen en de LF Maasroute is de eerste LF-icoonroute.
De volgende icoonroute wordt de LF Zuiderzeeroute en dan volgt de LF Kustroute.
Nu is het zo dat wij de LF12 van Maassluis naar Nijmegen al gefietst hebben, de zogeheten Maas- en Vestingroute. Wat nog open staat is de LF3 van Maastricht naar Arnhem, de zogeheten Maasroute. Ai, het is ingewikkeld! Sowieso staan de LF3 en de LF12 in de vorm zoals hiervoor genoemd niet meer op de site van het Landelijk Fietsplatform.
De GPS-track van de oude ‘Maasroute’ heb ik nog wel en ik zie dat de route maar weinig verschilt van de nieuwe route. Uiteraard gaan wij de nieuwe route fietsen. Wat ook nieuw is, het Landelijk Fietsplatform geeft nu gidsjes uit per icoonroute met wat algemene informatie én een set kaarten. Hm, de algemene informatie vind ik wat magertjes, maar de kaarten zijn prima. We fietsen dus ten eerste op de borden, ten tweede op de GPS-track en ten derde op de kaarten. Zo kan het niet misgaan.
Overigens, ik heb vorig jaar nog de gids Maasroute van Diederik Mönch aangeschaft.
Die gids is opgebouwd uit 15 rondritten gesitueerd van Eijsden tot Nijmegen. Dat lijkt me meer iets voor als je langs de Maas woont of als je de caravan (bijvoorbeeld) steeds een eindje verplaatst. Voor ons – we voelen ons meer zigeuners – is dat geen optie.
Ik begin met een stukje tekst van de site van het Landelijk Fietsplatform om duidelijk te maken wat de LF Maasroute inhoudt:
De LF Maasroute geeft een mooie inkijk in onze relatie met één van de belangrijkste rivieren in het zuiden van ons land: de Maas. Je fietst van Maastricht, waar de rivier (ongeveer) het land binnenkomt, naar Hoek van Holland, waar zij uitmondt in de zee. En dan nog een stukje landinwaarts naar Maasstad Rotterdam. De bordjes wijzen je de weg.
Al fietsend besef je wat leven langs zo’n rivier inhoudt. Het landschap wordt erdoor bepaald en dat geeft bijzonder mooie plaatjes. Van eeuwenoude vestingstadjes en vruchtbare fruitgaarden tot oer-Hollandse vergezichten met dijken en grazende koeien in de wei. Je blijft foto’s maken. De LF Maasroute is 480 kilometer lang en vormt het Nederlandse deel van de Internationale Maasfietsroute EuroVelo 19.
Tja, in het voorjaar hebben we een hittegolf gehad en daarna nog eentje. Helaas was het de afgelopen periode tamelijk wisselvallig, dus pas medio vorige week – toen de weersverwachting er goed uit ging zien – hebben we de B&B’s/hotels geboekt.
Dat boeken is trouwens nog een heel gedoe! Maar het is gelukt!Nu gaan we toch echt van start. We zijn wat vroeger dan gepland op het station.
Mooi, dan kunnen we een trein eerder nemen. Na een paar minuten volgt een mededeling: ‘de trein rijdt niet’. Nou, bedankt! Waarom rijdt de trein eigenlijk niet? Dat houdt de NS onder de pet. Wel racen er het komende halfuur diverse lege intercity’s langs. Is de NS bezig met het re-shovelen van treinen? Tja, dan moet de sprinter wijken (uitwijken?).
Het is droog, zo’n 15 graadjes in de plus en er staat geen wind. De door ons geplande trein rijdt wel.
’t Is druk, zowel op de stations als in de treinen. In Utrecht komt de intercity tien minuutjes te laat binnenstomen, maar de machinist (de stoker?) doet zijn best en precies op schema bereiken we Maastricht. Tja, in Utrecht waren we de eersten en de enigen met een fiets, maar in Den Bosch en Eindhoven komen er nog drie fietsen bij. Duitse treinen hebben een apart fietsencompartiment, maar de NS discrimineert fietsers. In Japan heeft elk compartiment aan beide zijden een bagageruimte. Die service biedt de NS ook niet.
Moet u eens in de intercity van en naar Schiphol kijken wat een ‘gehannes’ dat is met al die koffers. En elk jaar worden de tickets duurder!
In Maastricht checken we uit en fietsen op GPS naar de Sint Servaas-brug. Bordjes zie ik in de drukte zo gauw niet. Staan ze er wel?
Kijk, dat is hem, de oudste brug van Nederland. De brug is gebouwd tussen 1280 en 1289. Wat staat die man daar eigenlijk te doen? Ah, ik zie het al: ‘spijkers op laag water zoeken’.Laat hier nu toevallig een restaurant gevestigd zijn! Het heet ‘Crowne Plza’. Ik bestel KMA, in dit geval rijstevlaai. Nou, prima, want van ‘treinen’ krijg je trek.Ok, we stappen op de fiets en op GPS fietsen we zuidwaarts.
Al snel betekent dat behoorlijk stijgen. Toentertijd schakelde ik gewoon een tandwieltje terug – mijn fiets heeft 21 versnellingen – maar dat trekt mijn hart echt niet meer.
Lopen dus, maar… dan zie je ook veel meer. Bijvoorbeeld Fort Sint Pieter. Voor zover ik het mij herinner ben ik hier nog nooit geweest en ik neem aan die mensen, die even later richting fort lopen, ook niet.Fort Sint Pieter is gebouwd in 1701 – 1702 als onderdeel van de vestingwerken van Maastricht. In 1867 verloor het zijn verdedigingsfunctie na het opheffen van de vesting Maastricht. Helaas hebben we geen tijd om het fort te bezoeken.
Hier is in het verleden de mergel afgegraven ten behoeve van de cementindustrie.Hier staan we op het uitzichtpunt Sint Pietersberg. De groeve is te zien en de ENCI.Iets verder is de wijngaard Slavante. Ik heb er ooit van gehoord, maar ik ben hier nog nooit geweest. Wel op het eindpunt (of beginpunt) van het Pieterpad. Dat is hier niet zover vandaan. Sowieso is dit de oudste wijngaard van Nederland. Zo te lezen maken ze een goed drinkbare wijn, maar persoonlijk vind ik de in Nederland geproduceerde wijn te wrang.Hier staan de wijnstokken, ze hebben er zo’n 250.Inmiddels dalen we steil af naar de Belgische grens. Je ziet meteen dat we bijna in het buitenland zijn, zie de rotsformaties.Hier zijn we voor gekomen, het bord van de Maasfietsroute. Tja, ik had iets meer verwacht, een informatiebord met uitleg en routekaart bijvoorbeeld. Dit stelt mij toch wel enigszins teleur. In elk geval, eigenlijk beginnen we hier met onze fietstocht.We besluiten om langs de Maas te blijven fietsen en niet de borden te volgen richting Fort Sint Pieter. Dat traject hebben we tenslotte al afgelegd en het komende stukje langs de Maas is nieuw voor ons. Al snel fietsen we langs de ENCI.
Ik dacht dat de boel al compleet gesloten zou zijn, maar de portiersloge is in bedrijf en er staat een behoorlijk aantal auto’s geparkeerd. Ik lees later dat er sinds 1 juli 2018 geen mergel meer wordt gewonnen en dat sinds 29 maart 2019 de cementoven is stilgelegd. Alleen de cementmolens zijn momenteel nog in gebruik, ik neem aan dat de grondstof per schip uit België wordt aangevoerd.Kijk de Maas er toch eens prachtig bijliggen.Tja, een mooi pand, maar om daar nu aan te bellen om te vragen hoe het heet, gaat wat ver.Inmiddels zijn we de Sint Servaas-brug over gestoken, Maastricht ligt achter ons.
Hier fietsen we langs de Maas, het is nu nog maar een miniem watertje, want verderop – nauwelijks zichtbaar – ligt de stuw van Borgharen, die het meeste water het Julianakanaal instuurt.Hier is ene René met zijn VW – neem ik aan – met grote snelheid – gezien de toestand van de boom – uit de bocht gevlogen – neem ik aan.Dit kruisbeeld staat iets verder, maar dat stond er waarschijnlijk al decennia.Dit is de zuidgevel van Kasteel Borgharen. Zo te zien op het informatiepaneel ziet de voorzijde er beter uit. Hoewel we een rondje fietsen krijgen we de voorzijde niet in beeld.Ter hoogte van Itteren staat deze fraaie kapel. De kruizen en kapellengroep moet wel iets doen aan het informatiepaneel, want dat is nauwelijks leesbaar.Hier steken we het Julianakanaal over. Tjonge, de taluds zijn wel erg steil uitgevoerd, dat trek ik niet met de fiets. Lopen dus, gelukkig is het maar een klein stukje.Met Garmin BaseCamp had ik thuis een fietsroute gemaakt naar Meerssen en op mijn GPS gezet. Nu is het gewoon zaak om de paarse route te volgen. Waar ik niet op gerekend had, in het dorp Bunde – dat ligt dus niet in Duitsland – moeten we steil omhoog het spoor over. Opnieuw lopen dus. Daarna is het wat geaccidenteerd, maar goed te fietsen. Onder de A2 door en dan door naar Meerssen. Zonder problemen arriveren we even na vijven bij SamSam, ons eerste overnachtingsadres. Daar zijn we al vele malen geweest en we worden hartelijk ontvangen door Gert, Debra en Lieke. Ook haar kinderen (van Lieke) zijn aanwezig, u weet wel, die beroemde meiden – Norah, Yarah en Rosa – die al wereldwijd optreden. Kijk maar eens op YouTube.We praten bij, is het riool verstopt, gezien het graafwerk voor SamSam? Nee, er komt een nieuwe gasleiding. Dat verbaast mij, we gaan toch van het gas af? Of is de politiek weer van idee veranderd? We vertellen dat we prachtig gefietst hebben met idem dito prachtig weer. We hebben er 30.5 kilometer opzitten, dat kun je bijna op de meter uitrekenen met Garmin BaseCamp. We krijgen kamer twee, die is onlangs opgeknapt. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat er nog veel aan het interieur en de kamers moet gebeuren, maar dat kost nu eenmaal tijd (en geld). We kunnen halfzeven terecht voor het diner.Dat was ons ontgaan, maar eigenlijk is SamSam deze week gesloten in verband met de vakantie. Maar voor ons is een uitzondering gemaakt. Debra komt met de drankjes.
Ik heb gekozen voor de huiswijn, die is mij het afgelopen kerstarrangement uitstekend bekomen.Het eerste gerecht is een soepje van tomaat met zoete aardappel. Gert zet royaal de theekan op tafel. Daarin zit geen thee, maar soep. Dat zit zo, toen Gert en Debra begonnen in SamSam stond in het pand een hele verzameling theekannen. Die gebruiken ze nu om de soep te serveren. Dat is ongetwijfeld bekend, Gert kan ontzettend lekker (en creatief) koken en dit soepje smaakt dan ook voortreffelijk.Het tweede gerecht bestaat uit paté, avocado, reeworst, appel, sinaasappel en salade.Het derde gerecht bestaat uit risotto, courgette, tomaat, cantharel, hoen (gevogelte), basilicum en champignons.Het vierde gerecht bestaat uit appel, wilde perzik, frambozen en kweepeer.Als laatste bestellen we thee.Heerlijk gegeten en tegen negenen gaan we naar de kamer.
Morgen staat er 47 kilometer op het menu.
Als laatste de GPS-track. De route die we morgen gaan fietsen staat er ook al op, mijn – nieuwe – GPS heeft alle tracks aan elkaar geknoopt.