Zaterdag 30 april 2011
Brüggen – Hinsbeck
Vandaag is onze koningin jarig. Tenminste, ze viert het vandaag. Zou ze vandaag… opstappen? Op 26 november 2010 schreef ik onderstaande: Tja, dat Koningshuis. Ik ga ervan uit dat HM op Koninginnedag 2011 haar aftreden (formeel heet dat: ‘haar abdicatie’) bekend gaat maken (tenzij het kabinet valt, wat ik overigens niet verwacht). Dan kan WA het stokje op woensdag 31 augustus overnemen. Dat lijkt me wel een geschikte datum, zet hem maar vast in je agenda. Koningsdag wordt dan 31 augustus, op 30 april zijn we intussen wel uitgekeken. WA zal het de eerste tijd voor zijn kiezen krijgen, maar we zullen snel genoeg aan hem wennen. Hij zal wat meer afstand nemen dan zijn moeder onder het motto: ‘ik val jullie niet lastig, val mij dan ook niet lastig’. Ach, dit zijn zo wat overpeinzingen in de trein.
Update: nou, het is ervan gekomen. Wel een beetje later dan ik dacht, maar maandagavond 28 januari 2013 om 19.00 uur des avonds doet Hare Majesteit kond van haar aftreden. Dat gaat gebeuren op 30 april 2013.
Helaas, mijn MP3-speler (tevens FM-radio) is leeg, dus hoop ik het grote nieuws onderweg op te pikken. Het is droog en zonnig. Wel is er iets sluierbewolking. Mijn tent is wel nat van de condens, tja, het is hier nogal een vochtige omgeving. Om kwart voor acht zijn we bepakt en bezakt en gaan we op pad. Langs de Schwalm lopen we verder. Rond half negen bereiken we de stad Brüggen. Het is een oude stad, maar de route loopt onderlangs. De stad lijkt me zeker een bezoek waard, maar dit is nu eenmaal een ‘wandelvakantie’. Een oud gebouw met de Schwalm op de voorgrond, een werkende watermolen en een heus Slot.Zelfs voor KMA hebben we geen tijd, want we moeten Tini om 10.19 uur van de trein in Bloisheim halen. We gaan van kaart 17 over naar kaart 27. Het is even bladeren in het boekje en ook op mijn GPS. Even na negenen passeren we het kerkje in Born. Rechts van ons ligt de Borner See. Verder is het bos, tenslotte lopen we door Naturschutzgebiet. Toch is er hier en daar ruimte voor de boerenstand. Kijk, dat is nu typisch Duits, zo’n schuilhut kan van pas komen tijdens een (onweers)bui. Ik krijg een sms van Tini. De trein heeft vertraging en het wordt een uur later. OK, geen punt. We staan toevallig net bij een Bäckerei en ik vraag een local of er in Bloisheim misschien een restaurant open is. Ai, daar is het nog te vroeg voor, maar de Bäckerei heeft koffie en uiteraard gebak. Ik laat me het abrikooskwarkgebak goed smaken. De koffie wordt geserveerd in een behoorlijke mok en niet in zo’n knieperig Nederlands koffiekopje. Ruim op tijd staan we op station Bloisheim. Daar komt de trein! Mooi, we zijn compleet en we kunnen op pad. Even verder steken we de ’Nette’ over, de laatste rivier van het MSNpad. Inmiddels lopen we pal noord en ik moet zeggen dat het Nettetal een mooi gebied is.
Op veel plaatsen heeft de Nette zich verbreed tot een echte ‘See’. Duitsers houden niet van zanderige paden. Wandelpaden zijn hier altijd min of meer verhard. Dus ook ‘moeders de vrouw’ kan hier met een wandelwagen uit de voeten.Mocht ik wat minder goed ter been worden, hup, de rugzak in de rollator en vooruit met de geit. Brüggen ligt 11 kilometer achter ons en Lobberich 2,2 kilometer voor ons. Wat een toeval! We ontmoeten een ander wandelgroepje (de drie personen rechts), die het MSNpad andersom lopen. We lopen langs de ene na de andere ‘See’. Lobberich laten we rechts liggen, dus lunchen we op een bankje. Dat gaat ook prima, tenslotte hebben we alles bij ons. Zou dit overjarig landbouwwerktuig hier gedumpt zijn of is dit een kunstzinnige uiting? We passeren een spoorlijn. Tenminste, ‘das war einmal’. De rails zijn verdwenen en er is een kaarsrecht fietspad voor in de plaats gekomen. Even na tweeën passeren we strandrestaurant ‘Witt-See’. We leggen even aan voor een verfrissing. Fris is het sowieso, er staat veel meer wind dan gisteren. Koud is het niet, zo’n 21 graden in de plus. OK, verder maar weer. Er staan wat mensen te turen. Waarachtig, in een meertje is een meerkoetennest. Ik heb mijn telelens niet bij me, maar de telestand van mijn gewone lens haalt het nest ook aardig dichtbij. Zozo, we doorkruisen nu wel een idyllisch stukje natuur. Er zijn hier meer mensen aan de wandel. Ook zit er iemand met een telelens van 500 mm te fotograferen. Reino loopt achteraan. Je kunt haar herkennen aan de manier waarop ze haar rugzak inpakt. Of beter gezegd, ze pakt niet ‘in’, maar ‘op’ en ‘aan’. Je hebt je spulletjes wel ‘bij de hand’, dat is waar. Paarden hebben ze hier ook. Een handwijzer, en ze hebben hem goed volgehangen. Lobberich ligt alweer 7 kilometer achter ons en we zijn slechts 5,1 kilometer verwijderd van Venlo. Toch is dit een lastig punt. Eigenlijk liepen we al de verkeerde kant op, maar hier is een extra ‘rondje’ aan het klaverblad gehangen. We moeten dus linksaf richting de Krickenbecker Seen, dat extra rondje nemen we uiteraard mee. Midden in de Krickenbecker Seen (het zijn er vier) ligt op een landtong Schloss Krickenbeck. Dit is alles wat ik ervan te zien krijg. Even verder staat dit mooie vakwerkhuis. De beoogde camping bestaat niet meer. Daar kwam ik achter na een mailtje. Vlak voor deze locatie vragen we water bij een huis. Helaas, de wildkampeerplek die ik op oog had blijkt druk bewandeld. We vervolgen gewoon de route in de hoop verderop een betere plek te vinden. Daarbij komen we langs restaurant ‘Waldesruh’. Ach, waarom ook niet, we leggen hier even aan. Dat Erdinger witbiertje is me gister goed bevallen en hier tappen ze het ook. Reino gaat zich helemaal te buiten, ze bestelt een pannenkoek. Als we opstappen maken we nog kennis met een Nederlands echtpaar die bezig is met de E8. Een kilometertje voorbij het restaurant is het bos verlaten. Het is ook al bij zevenen, dat scheelt. We lopen een dikke honderd meter het bos in en daar vinden we een aantal open plekken. We hebben er vandaag 28.66 kilometer opzitten. Snel zet ik mijn tent op, want ik kom erachter dat het hier stikt van de muggen. En mijn muggenolie heb ik niet bij me! Nou ja, ik maak snel een soepje en de jachtschotel van de firma struik. Opeten van dit lekkers doe ik in de tent, want de muggen proberen mij te steken. Wat een rotbeesten zijn het eigenlijk. Ik heb nog een staartje rode wijn in de bidon en dat maakt het muggenleed goed. Toch moet ik nog even de tent uit om de boel af te wassen. Daarna duik ik snel mijn tent in en doe de ritsen helemaal dicht. Gelukkig is mijn tent 100% mugdicht! Ik bel nog even naar Orchideetje, tot mijn verbazing heb ik prima netwerk. Helaas, geen MP3-speler en ook geen radio. Zou HM haar aftreden bekend hebben gemaakt? Het zou heel verstandig van haar zijn, maar ja, je weet het nooit met dat Koninklijk Huis. Het is bij half negen, ik duik in de slaapzak, ik heb het toch wel gehad voor vandaag.