Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Maas-Schwalm-Nettepad
vrijdag 29 april t/m zondag 1 mei 2011Vrijdag 29 april 2011
Roermond – Brüggen
Rond acht uur loop ik naar het station. Ik neem een vroege trein, want de wandeling start in Roermond en dat is niet naast de deur. We hebben ruim 26 kilometer voor de boeg, dus de tijd hebben we wel nodig. Het is niet koud, maar wel is er enige sluierbewolking. Ik heb drie lagen aan, maar ik ga ervan uit dat ik in Roermond de tussenlaag uit kan trekken.
Het laatste traject alweer van het Maas-Schwalm-Nettepad (MSNpad). De vorige twee trajecten waren erg mooi, dit is zeker één van de mooiste LAW’s. Lastig te plannen was het wel omdat een groot gedeelte door Duitsland voert. Verder vormt het pad een soort ‘klaverblad’, dat maakt het plannen ook lastig. De Metro heeft vandaag weinig nieuws. Uiteraard trouwt William vandaag zijn Kate Middleton. Nou, ik vind het prima. Zo te lezen (elders) is de gemiddelde bewoner van Great Britain er niet zo blij mee, want de rekening van dit sprookjeshuwelijk gaat naar de Britse belastingbetaler. Ai, Gerd (Leers) heeft op boterzachte gronden besloten dat Sahar – een 14-jarig ‘verwesterd’ Afghaans meisje – mét haar familie in Nederland mag blijven. Ze ziet er leuk uit en is slim, maar ja, zo zijn er zoveel. Ze kunnen toch niet allemaal in ons landje komen wonen? Ik vind het wel sneu voor al die ambtenaren die acht jaar lang keer op keer hun asielverzoeken hebben afgewezen. Dan zit je je toch voor Piet Snot uit de naad te werken. Groot nieuws is natuurlijk het probleem rond de ‘diploma’s’ van InHolland. Ik wil niet ‘uit de school klappen’, maar mij was al jaren geleden bekend dat er op HBO’s gefraudeerd wordt met cijfers en diploma’s onterecht verstrekt worden. Dat het nu pas uitkomt verbaast mij eigenlijk het meest. Tja, en dan zo’n studie als ‘vrijetijdsmanagement’. Met mijn kennis over dit onderwerp kan ik moeiteloos vier jaar volpraten. Ik kan uiteraard een pracht van een certificaat verstrekken na afloop.
Ja, je hebt er niets aan, dat snapt een kind. Corendon gaat vanaf Schiphol vliegen, onder andere op Griekenland. Mogelijk is dat een optie voor 2012, want mijn ticket voor Kreta ligt al in de vensterbank. In Bahrein, Syrië, Jemen en Libië gaat de strijd door, maar eigenlijk is dat al geen nieuws meer. De explosie in een café in Marrakesh was toch een terreuraanslag. Veertien doden en twintig gewonden zijn er te betreuren. Twee jaar geleden zat ikzelf nog in een restaurantje in Marrakesh. Voorlopig ga ik maar niet naar Marokko. Zes van de tien Nederlanders zijn van mening dat Bea binnen nu en twee jaar moet aftreden. Morgen kom ik erop terug. Nu het echte nieuws. Het weer ziet er redelijk uit. Vandaag en morgen kans op een bui en de temperatuur loopt op tot maximaal 23 graden in de plus. Mooi op tijd ben ik in Utrecht waar ik Albert ontmoet. Tijd voor een bekertje koffie. De treinen zijn niet druk bevolkt, dat zal morgen wel anders worden. Bea gaat Weert met een bezoek vereren, daar komen we straks langs met de trein. Even over elven stomen we NS Roermond in. Meteen lopen we door naar een restaurant om de KMA te nuttigen. Mwah, de vlaai smaakt heel redelijk, zeker na zo’n lange treinreis. Dit keer geen stadswandeling, die hadden we vorige keer al genoten. In noordelijke richting lopen we Roermond uit en al snel lopen we over een industrieterrein. Dit moet de Schippershaven zijn, die verderop aansluit op de Maas. Tja, dit stuk grond vol fluitenkruid (en verderop brandnetels) luistert naar de prozaïsche naam: Groote Stadsweide. Daarachter uiteraard de Maas. Dit riviertje zou de Oude Roer kunnen zijn, maar mogelijk is het een ander naamloos slootje. De weg maakt hier een bocht en op de spoordijk liggen de rails Roermond – Eindhoven. Er is hier een aandoenlijk bermmonument voor Roul van der Zander. Hij is hier september vorig jaar op 19-jarige leeftijd om het leven gekomen. Is hij hier uit de bocht gevlogen?
Dat staat er niet bij, maar even googlen leert dat deze jongen volledig was vastgelopen en hier voor de trein is gesprongen. Hij heeft eerst nog een aantal afscheidsbrieven geschreven. Het is onbegrijpelijk. Verdorie, we zijn te ver gelopen, toch hebben we geen zijpad gezien. Hier bij een meertje eindigt het pad in het struweel. Er komen twee jongemannen aanlopen. We vragen even of zij weten of er een pad loopt langs het meertje. Helaas, zij weten het niet, bovendien blijken het Duitsers te zijn. OK, we gaan terug. Mijn blik valt op dit bankje. Hm, hier heeft iets gespeeld. Zouden die twee Duitsers er mee te maken hebben gehad? In elk geval is de voormalige route langs het spoor op de schop gegaan. We nemen dit pad, dat gaat in elk geval de goede kant op. Even verder komt de markering van links.
We hadden dus toch langs het meertje kunnen lopen. Sowieso is het hier idyllisch. Dit keer lopen we langs het dorpje Asselt, de vorige keer hebben we hier vlakbij op de camping gestaan. Iets verder staat de St. Dionysiuskerk uit de 11^e eeuw. Het is een van de oudste vroeg-Romaanse kerkjes van ons land. Mogelijk is de kerk de opvolger van een 9^e eeuwse kapel. In 1555 werd een nieuwe toren gebouwd omdat de oude in 1500 was ingestort als gevolg van een overstroming van de Maas. In 1916-1917 is de kerk door de architect P.J.H. Cuypers vergroot en hersteld, waarbij de kerk zijn huidige vorm kreeg. Helaas is de kerk potdicht, dat is wel een beetje jammer. Curieus is wel dat de naam Dionysius door de Christenen is gestolen van de Grieken. Dionysius is de Griekse god van de wijn en hij woont met zijn vader Zeus op de Olympos. Zomaar een mooi (historisch?) huis. De zon staat er mooi op, het is prachtig weer. De Maas in tegenlicht. Hier slaan we rechtsaf, op naar Swalmen. De kasteelruïne van Ouborg. We zijn hier vorige keer ook al langs gekomen, maar nu hebben we de zon erbij. Er staat een informatiebord bij. Dat had ik de vorige keer toch niet gezien. Ook komen we weer langs de tuin van een hobbyist. Tjonge, hier zitten vele duizenden uren in.
De rivier de Schwalm. De vlaai van Roermond proeven we nog, vandaar dat we meteen door het dorpje Swalmen heen lopen. We gaan nu van kaart 42 verder met kaart 20. We beginnen met een ander ‘blad’ van het klavertje. Door bos en langs de Schwalm bereiken we na een paar kilometer Duitsland. Gelukkig staan de grenspalen er nog. Hier lopen we op Duits grondgebied. Het ziet er op een of andere manier heel anders uit. Ook de Duitse handwijzers ogen anders. Is er geen Europees besluit genomen om dit soort ‘misstanden’ nu eens aan te pakken? Het gebied langs de Schwalm waar we nu lopen is ‘Naturschutzgebiet’. Tja, Duitsland is nu eenmaal wat groter dan Nederland, dus kan er best een stukje grondgebied naar de ‘Natur’. Het is bos en nog eens bos en uiteraard water. Eenzaam is het ook. Het is even na vieren en het begint fors te regenen. Het spettert wel mooi in het meertje. Lang duurt de bui niet, wel blijft het tamelijk donker. Een vennetje, zij het dat het bijna is dichtgegroeid. Van de markering wordt wel werk gemaakt. Het bovenste bordje geeft aan dat we hier op de Europäïschen Fernwanderweg 8 zitten. Deze loopt van de Noordzee, de Rijn en de Main naar de Donau. Het bordje is niet volledig, de E8 begint aan de westkust van Ierland en loopt tot in Bulgarije en meet maar liefst 4390 kilometer. Daaronder de kaart van de omgeving met drie mogelijke wandelingen. Dan de A5 12. Zou dat een plaatselijke wandeling zijn? En als laatste de markering van het MSNpad. We maken nog een ommetje door het moeras. Gelukkig hoeven we niet door de bagger, maar kunnen over een ‘knuppelpad’. Tjonge, we krijgen nog een onweersbui voor onze kiezen. We wachten maar even onder een boom, zo midden in het bos zal dat geen kwaad kunnen. Na tien minuutjes kunnen we weer verder. Meteen komt de zon een beetje door. Iets verder staat een uitzichttoren. Toch maar even naar boven, hoewel er niet zo vreselijk veel te zien is. OK, nog een klein stukje door het bos. Net voor we de camping bereiken krijgen we nog een bui op onze petten. Albert trekt er zijn regenbroek voor aan. Ik had de camping gemaild, dus de uitbater weet van onze komst. Ai, de receptie is tevens een bruin café. We nemen er een biertje op, een ‘Erdinger Weissbier’. Het is een halve liter en de uitbater rekent er slechts €2,50 voor. We blijven maar even zitten, want het stroomt van de regen. Buiten gelukkig. Ik krijg een sms van Reino. Ze moet nog een kilometer of vijf. Zelf hebben we er 28.46 kilometer opzitten. Over het lopen hebben we een gemiddelde gemaakt van 5.1 kilometer.
Rond zevenen wordt het droog en zet ik mijn tent op. Eerst maar een soepje en daarna volgt een maaltijd van struik. Ik drink er een Jacobs Creek uit Australië bij, deze wijn is bereid uit Shiraz, Grenache en Tempranillo druiven. Een heel best wijntje! Rond achten komt Reino aanstappen. Ze heeft een trein later genomen en heeft de route in haar uppie (zelfs zonder GPS) gelopen. Nou, mijn complimenten! Zelf zoek ik de douche op.
Gelukkig is het een echte Duitse douche, dus niet krap 3 minuutjes warm water, zoals gebruikelijk op een Nederlandse camping. Op hoeveel minuten zou de douche zijn afgesteld? Nou, na 8 minuten stop ik de test, waarschijnlijk zit er helemaal geen tijd op.
In mijn tent zet ik mijn MP3-speler aan. Nou, dat valt tegen, het ding is leeg! De batterij bedoel ik. En de oplader heb ik niet bij me. OK, het is tegen negenen en ik ga maar slapen.