Maandag 22 oktober 2007
Vliehors – Vliehorsexpres – Reddingshuisje
Om half negen staan we op en tegen negenen zitten we aan het ontbijt. Daarna gaan we terug naar de kamer, pakken de laatste spulletjes in en zetten onze bagage bij de receptie neer. Hier kan dit de hele dag blijven staan. We rekenen af en fietsen daarna naar de oostkant van Vlieland, daar waren we nog niet geweest. Onderweg komen we langs de hangar van de SAR en zowaar staat er een helikopter buiten. De bemanning is druk in de weer, ik denk dat ze zo direct opstijgen. Dat gebeurt inderdaad, wat kan zo’n ding een lawaai maken! Vlieland ontbeert een ziekenhuis, trouwens ook een tandarts, dus de bevolking (en de toerist!) is in spoedgevallen aangewezen op de helikopter. Dat maakt het toch weer leuk, vliegen in een helikopter is een aparte ervaring. Bij de jachthaven kunnen we niet verder, het hele gebied is op de schop in verband met de uitbreiding van de jachthaven. Via de camping ‘Stortemelk’ (ook gesloten), komen we toch weer terecht bij strandpaviljoen ‘t Badhuys’. Tijd voor een stukje strand. Het is zonnig, maar wel een beetje fris. Tegen twaalven zijn we weer terug bij ‘t Badhuys’, waar we koffie en thee bestellen.
Aan lunchen zijn we nog niet toe, ik had vanmorgen uitgebreid ontbeten. Tegen enen komt de Vliehorsexpres voorrijden. Ze hebben twee van deze vrachtauto’s, dit is het type met twee achterassen. We stappen in, ik tel gauw een man/vrouw/kind of veertig. Het past makkelijk en onze chauffeuse neemt plaats achter het stuur. In een klein halfuurtje jakkeren we over het strand en de Vliehors naar paal 35. We treffen het, er zijn hier een paar zeehonden aan het badderen. Soms zie je een paar ‘koppies’. Twee mannen hebben waarlijk imposante telelenzen (300 mm) op hun Canons staan.
Tja, daarmee haal je die beestjes wel dicht naar je toe. Ik moet het doen met 3x optische zoom. Ik moet thuis eens opzoeken wat zo’n Canon-uitrusting kost. We stappen weer in en scheuren naar het tweede reddingshuisje.Wat mij direct opvalt: waar is de ‘schutting’ bestaande uit gejutte planken, balken, ski’s, deuren, enz. enz.? Er is van de tientallen meters lange schutting, die helemaal rond het reddingshuisje staat, nog maar een paar meter over. Navraag leert dat de schutting vorige week is opgeruimd en ligt opgeslagen in de duintjes. Ervaring heeft geleerd dat anders de boel ‘s winters wegspoelt. In het voorjaar wordt de schutting weer door personeel van de Vliehorsexpres opgebouwd. Zij hebben daar belang bij, want zij organiseren hier lunches, barbecues, kampvuren, bedrijfsuitjes, feestjes en zelfs trouwerijen. Ja, dat kan echt! Het echtpaar, de genodigden en de ambtenaar van de burgerlijke stand worden met de Vliehorsexpres aangevoerd. Op 07/07/07 hebben zich hier vijf stellen in de ‘echt’ laten verbinden. Hier is dat voor het ‘échie’, dat spreekt voor zich.
Onze chauffeuse doet het reddingshuisje open. Hier heeft het team van de Vliehorsexpres leuke vondsten uitgestald. Het is niet te geloven wat er allemaal aanspoelt. We stappen weer in en in noodtempo razen we terug naar ‘t Badhuys’, waar we tegen drieën aankomen. Wat een tocht, echt een aanrader.
We hebben nu toch wel trek gekregen, maar tot onze spijt zit ‘t Badhuys’ bomvol.
We pakken de fietsen weer op en gaan naar het dorp. Hm, een goede lunchplek zoeken valt niet eens mee. Hoewel, het wordt restaurant ‘De Lutine’ naast de Coop supermarkt. Een prima plek, prima bediening en prima eten. Het loopt tegen vieren, het wordt tijd om de bagage op te halen en de fietsen in te leveren. Het is druk in de Dorpsstraat, de boot is zojuist aangekomen. Een nieuwe lading ‘badgasten’, zo worden de toeristen hier genoemd, komen voor een (korte) vakantie. Daar zullen ze geen spijt van krijgen, Vlieland is heel bijzonder. Als ik mijn fiets inlever, wordt hij onmiddellijk weer ingezet.
We lopen naar de terminal en tot mijn verbazing zie ik de ‘Midsland’ liggen. Dat is de reserveboot van de rederij Doeksen. Dit schip is in 1994 overgenomen van een Duitse rederij. Het is een oude bak, maar goed, hij drijft en daar gaat het om. Tegen 16.30 uur kunnen we boarden. Ik loop direct door naar het dek om nog wat plaatjes te schieten. Precies 17.00 uur wordt het anker ingehaald. Sommige ‘afduwers’ zwaaien zo uitbundig, dat ik aanneem dat dit een afscheid voor jaren betreft. Er zit alweer een reep water tussen Vlieland en de veerboot. We gaan echt weg.Onderweg kopen we nog koffie en thee, trek hebben we verder niet gezien de late lunch.
We naderen de steiger, het is precies 18.30 uur, we hebben er weer anderhalf uur over gedaan.

Hier zijn we alweer in Harlingen, de zon begint onder te gaan. Vijf minuten later lopen we van boord. De bus naar het parkeerterrein is paraat, maar wij gaan opnieuw met de benenwagen. Tegen de tijd dat de bus de hoofdingang van het parkeerterrein indraait, zijn wij bij de achteringang. De auto staat hier in de buurt, maar ja, er staan er honderden. Na even zoeken is het prijs en 19.00 uur rijden we weg en twee uur later zijn we thuis. Het zit er op, we hebben een druk, maar prachtig weekend achter de rug.