Zaterdag 24 augustus 2013
Diever – Ruinen
Om half zeven sta ik op. Ik heb goed geslapen en kan er weer tegen. Na tweemaal een beker thee en havermoutse pap ga ik om acht uur van start. Mijn tent was trouwens compleet droog. Het is 19 graden in de plus, dus niet koud. Via de verharde weg loop ik naar het hunebed van Diever. Dat wil ik niet missen natuurlijk. Tevens zit ik daar meteen op de route. Nou, het is een fraai hunebed, maar het is dan ook gerestaureerd. Net voor Diever staan er een aantal oude tractoren in de berm. Zijn ze te koop? Er staat geen bord bij. Sowieso iets voor de liefhebber. De horeca in Diever zit natuurlijk nog potdicht. De Coop is wel open en ik scoor een halve liter Campina ‘Goede Morgen’, die ik meteen opdrink. Iets verder zie ik een lunchroom, maar de KMA laat ik schieten. Ik voel de ‘Goede Morgen’ klotsen in mijn maag.
Dit is toch wel iets bijzonders. Iets verder staat de Nederlands Hervormde kerk. Het ding is op slot, ik had ook niet anders verwacht. Op naar Wittelte – waar ik overigens zuid langsloop – en naar Uffelte. ’t Is wat je noemt een landelijke omgeving, maar mij spreekt het wel aan. Het is een echt esdorpenlandschap met akkers op de hoger gelegen delen en weiland op de lager gelegen gedeelten. Onderweg maak ik zelf koffie, zittend op een bankje. Boterkoek erbij, dat moet tenslotte ook op. Er staan hier drie auto’s geparkeerd van hondenuitlaters. Zo kom je de zaterdag ook wel door.
Het esdorpenlandschap ligt achter mij, ik loop het bos in. Een stukje verder ligt het Brandeveen. Hier is toentertijd hard gewerkt! Verder door het bos. Dit ven heet de Meeuwenkolonie. Nou, geen meeuw te bekennen. Zo te lezen loop ik hier over het Holtingerveld. De markering is soms een beetje chaotisch, op naar Uffelte. De wandelgids is een uitgave van de Nivon, dus moet ik een bezoekje brengen aan het Nivon ‘Hunehuis’. Het is in 1930 gebouwd door de Arbeiders Jeugd Centrale en in 1939 overgenomen door de Nivon. Koffie is geen probleem (uit de automaat) en een blikje cola lukt ook nog. Druk is het niet, ik neem aan dat iedereen aan de wandel is. Op de parkeerplaats telde ik een tiental auto’s. Toch denk ik dat het hele Nivon-gebeuren zijn tijd zo’n beetje gehad heeft. Verder over de hei, die mooi in bloei staat. Gaat dit beestje over tot de stormaanval? Nee, het is een Schotse Hooglander en geen Spaanse vechtstier. Zoals bekend, geef ze geen appels of wat dan ook. Nog een mooi doorkijkje over een heideveldje. Zoals een beetje Fries een boot heeft (en Friese doorlopers), heeft een beetje Drent een hunebed. Het is nog 700 meter naar Uffelte. Om half drie loop ik Uffelte in. Alles staat hier scheef, de lantaarnpaal, het plaatsnaambord en ook de weg ligt niet waterpas. De route loopt niet door het centrum (waarom eigenlijk niet?) maar aan de noordrand van Uffelte. Helaas, een supermarkt zie ik niet en ik heb ook geen zin om ernaar te zoeken. Sowieso krijg ik de indruk dat de laatste supermarkt in Uffelte al jaren geleden zijn deuren heeft gesloten. Tja, dat betekent morgen water drinken! Ik steek de Drentsche Hoofdvaart over. Links/rechts is er geen supermarkt te bekennen. Het lijkt meer op een vijver, maar volgens GPS sta ik hier toch echt bij de Oude Vaart. Ik ben alweer een heel stuk verder en met een bocht weer bij de Oude Vaart uitgekomen. Is dit een bedrijfsuitje of een familiefestijn? De dames knetteren er lustig op los op hun solexen (www.solexdrenthe.nl). Deze dame heeft de leiding en poseert even voor mij. Tja, de route loopt een eind langs de Oude Vaart met links en rechts tamelijk saaie weilanden. Nog een stuk bos – de Anserdennen met theehuis – en dan moet ik eens even vragen waar camping de Wiltzangh precies ligt. Dat is een beetje jammer van de gidsjes, als er al campings instaan, dan wordt het kaartteken voor de camping zomaar ergens neergezet. Zo’n kaartteken moet je natuurlijk precies op de locatie van de receptie zetten, of in dit geval – de receptie ligt 300 meter voorbij de ingang – op de locatie van de ingang. Als dat niet kan – er staat daar al een ander kaartteken – dan trek je een dun lijntje naar de juiste locatie. Tegenwoordig kun je de exacte locatie van de camping vaak terugvinden op de website van de camping, maar bij de Wiltzangh kwam ik er niet uit. Helaas staat maar bij een enkele camping het GPS-coördinaat op de website, dat is natuurlijk helemaal ideaal.
Gelukkig dat ik iemand tref die het weet, anders was ik toch verkeerd gelopen. Het is precies vijf uur als ik vakantiepark de Wiltzangh (www.dewiltzangh-ruinen.nl) oploop.De receptie blijkt net gesloten, maar ze zijn er nog. Ik betaal €13,50 all-in. Dat is niet goedkoop, maar er is ook een restaurant en nog veel meer waar ik geen gebruik van maak. Ik begin met een biertje, dat heb ik wel verdiend. Ik heb er een dikke 30 kilometer opzitten. Dat het leven hier goed is, zie ik aan een gezinnetje dat langsloopt.
De tienerdochters zijn werkelijk moddervet!
OK, ik heb een mooi privé grasveldje gekregen en om zes uur staat mijn tent. Ik voel mijn voeten, vooral de linker. Tja, ik ben nog niet helemaal gewend aan mijn nieuwe Meindls en inlegzolen. Ik heb nog een heel gesprek met een jonge moeder en haar twee zoontjes, die verderop staan. Ze hadden mij bij het theehuis gezien, dat schept een band. Ik begin met een bekertje wijn, daarna een kerriesoepje, gevolgd door een Knorr-maaltijd. Afwassen en onder de douche. Dat is zo’n ding waar je 3 à 4 minuten water krijgt en dan gaat de kraan dicht. Als je verkeerd timed en nog ingezeept staat, moet je óf 5 minuten wachten óf naar de aanpalende douche ‘streaken’. Dit keer zit het mee. Op tijd in de slaapzak, ik ben best wel moe.